Voor de tweede serie in de mist heb ik een iets ander standpunt gekozen aan de waterkant bij it Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop …
Ik verlegde hierbij het accent wat naar de kunstmatige eilandjes en de eenden die zich daarop en daar tussen ophielden …
– Maak er een mooie dag van. Ik ben vandaag wat minder online, want ik ga met mijn fotomaatje de mist in ...
Het was al enige tijd geleden dat er een fotogenieke mist over het landschap hing op een dag, dat ik een goede dag had. Gisteren was het zover. Omdat Aafje een kleine oogoperatie* moest ondergaan, had ik als chauffeur van dienst de tijd niet aan mezelf, maar ik heb er wel van genoten …
Ik besloot het mezelf niet moeilijk te maken, daarom reed ik even naar it Krûme Gat bij het gemaal tussen Smalle Ee en de Veenhoop. Daar zijn in ieder geval verschillende mooi ‘weglopende lijnen’. Daar begon ik dan ook mee, nadat ik de auto had geparkeerd. Rondom was gekwaak en gefluit van eenden te horen. Er was op dat moment echter maar eentje die zich liet zien. Laat dat nou net een nonnetje in de mist zijn. Mijn dag was meteen al goed …
* De operatie was keurig verlopen aldus de behandelend arts. Vanmorgen had de patiënt last van ‘flikkeringen in het geopereerde oog’. Een telefoontje naar het ziekenhuis leerde, dat dit er vaak bij hoort en dat het na verloop van tijd (…) weer zal verdwijnen. Daar gaan we dan eerst maar van uit.
Vandaag neem ik jullie even mee terug naar 21 december 2007. Het had al een paar nachten licht gevroren, toen het in de nacht van donderdag op vrijdag tot matige vorst kwam. En dat niet alleen, het was ook erg mistig. Daardoor was er een mooie berijpte wereld ontstaan …
Aan het begin van de middag ben ik in de auto gestapt om een ritje door de berijpte landerijen ten westen van Drachten te maken. Het was een schilderachtige witte wereld. Hier en daar zette ik de auto even aan de kant om een paar foto’s te maken. …
De laatste stop was bij de Hooidammen. Zoals zo vaak waren daar ook die dag de eerste schaatsers weer actief. Met vallen en opstaan zwierden de jongste schaatsers kleurrijk uitgedost over de ijsvlakte. Het onderstaande groepje zag ik langzaam in de mist verdwijnen …
– De volgende dag wachtte opnieuw een winterse verrassing.
Het liep tegen tweeën toen mijn ritje over het licht winterse Friese platteland op zijn eind liep. Vanuit het zuidwesten schoof op dat moment een mistveld over de weilanden dichterbij …
Op de nadering van het mistveld landde een groepje ganzen in het stuk land ten oosten van Earnewâld waar ik stond. Daarna viel er rust en stilte over het land, zoals dat eigenlijk hoort bij mist …
Ik reed nog een stukje verder. Aan het eind van de Alle Om Slachte (Google Maps) parkeerde ik de auto nog een keer om nog eens om me heen te kijken. Ik liet de ochtend nog even de revue passeren. Met achtereenvolgens een groepje reeën, een mooi uitzicht over de dunne ijsvlakte in de Jan Durkspolder, een goudhaantje dat niet wilde meewerken aan een fotosessie, een rond struinende ooievaar, een fijne ontmoeting met een torenvalk en tot slot een grote zilverreiger die een muis wist te vangen, was het een echt een prachtig ritje geweest. Tijd om naar huis te gaan …
Mijn eerste fotokuier heb ik dit jaar net als in 2022 op 3 januari gemaakt in de Jan Durkspolder. Het grootste verschil was, dat het toen helder en zonnig was, terwijl er nu mist boven de polder hing …
Het leek me niet zinvol om in de vogelkijkhut te gaan zitten, daar zou waarschijnlijk weinig te zien zijn. Daarom maakte ik even een wandeling over de Westersânning (Google Maps) …
Het was ook in dit mistige sfeertje weer een prima plekje om het jaar te beginnen. En ik was niet de enige die er zo over dacht …
Met voorlopig alleen groezelig grijs weer in het vooruitzicht zie ik van fotokuiers voorlopig weinig komen. Mijn beweging pak ik wel in de tuin en op de hometrainer. Na een software-update kan ik daarmee m.b.v. de iPad over de hele wereld diverse fietstochten simuleren. Dat visuele aspect maakt de hometrainer ineens weer een stuk aantrekkelijker.
Het weblog zal voorlopig in het teken staan van een terugblik op 2022, te beginnen met de maand januari. Die maand begon verrassend goed en mooi. Tijdens mijn eerste ritje in het nieuwe jaar kwam ik meteen langs een sprong foeragerende reeën …
Verder was het niet echt een spannende maand. Van winterweer was met slechts 3 keer lichte nachtvorst geen sprake. Het enige ijs was in het vogelbadje in de tuin te zien. Daar en in de vijver ontplooiden de merels al verrassend veel activiteit. Mem (moeder voor niet-Friestaligen) ontplooide veel minder activiteit. Na een val in huis kwam ze in oktober 2021 in het ziekenhuis terecht. Terug naar huis bleek al snel geen optie te zijn, maar met het nodige geluk kwam er begin 2022 een plekje vrij in een verzorgingstehuis in Drachten. Daar heeft ze intussen helemaal haar draai gevonden. In fotografisch opzicht werd de maand afgesloten met een aantal nonnetjes en een prachtige bijzon …
Met uitzondering van 33 mm regen op 2 januari kende de maand in weerkundig opzicht geen uitschieters. In totaal viel er in januari 2022 87 mm regen in onze tuin. Dat is ca. 30 mm meer dan het langjarig gemiddelde, dat verschil zat dus in die ene dag. Met maar 3 echt zonnige dagen was het een saaie en grijze maand. De gemiddelde temperatuur kwam uiteindelijk uit op 5,1°C, ruim 3 graden warmer dan het lokale langjarig gemiddelde in januari over de periode 1971-2000 …
Gewoontegetrouw presenteer ik aan het eind van de winter de weercijfers, zoals ik die in de periode december-februari in ons tuintje heb opgetekend. Over de winter als geheel kan ik eigenlijk vrij kort zijn: ondanks Piet’s Wintervoorspelling 2021-2022 werd het echt een winter van niks …
Eerst maar eens kijken naar de temperaturen. In de grafiek linksonder is te zien wat voor armzalige boel het was ditmaal. In de afgelopen winter was december met een gemiddelde temperatuur van 4,3°C de minst warme wintermaand. Januari en februari waren met resp. 5,6°C en 6,0°C nog een stuk warmer. De grafiek rechtsonder laat zien waar de afgelopen winter staat in het rijtje winters vanaf 2003. Daar neemt 2021-2022 de vijfde plaats in …
De laagste temperatuur was -6,8°C op Tweede Kerstdag. De Kerstdagen waren ook de enige dagen waarop het hier resp. -5,4 en -6,8°C matig gevroren heeft. Verder heeft hier de hele winter maar 16 keer licht gevroren. Het is dan ook geen wonder dat ik de mooiste winterfoto’s heb gemaakt tijdens een mooi ritje door het wit berijpte landschap in aanloop naar de Kerstdagen …
Wat we aan vorst en kou tekort zijn gekomen, kregen we teveel aan regen. In december viel met 79 mm nog ongeveer de normale hoeveelheid regen. Januari was met 87 mm (tegen normaal ca. 67 mm over de periode 1971-2000) al flink aan de natte kant, maar februari was met 145 mm ronduit druipnat. Niet zo gek dus dat deze winter met stip op nr. 1 terecht gekomen is in mijn lijstje met neerslagcijfers in de wintermaanden …
De sneeuwklokjes en de vroege krokussen hadden het moeilijk in die natte periode. Vooral tijdens de passage van achtereenvolgens de stormen Dudley, Eunice en Franklin kregen ze het zwaar te verduren …
Daarmee zet ik een dikke streep onder de winter van 2021-2022. Vanaf morgen richt ik me op het voorjaar, te beginnen met een fotoserie van een paar pasgeboren lammetjes … 🙂
Afanja's Weblog 