Het was de afgelopen weken weer druk in de tuin. Eerder dit jaar waren er al jonge merels groot gebracht in een nestje in de klimop rond onze pergola en in de klimop van de buren. In mei volgde er nog een tweede leg in de pergola boven de vijver in onze tuin. Wekenlang waren pa en ma merel weer onophoudelijk bezig met de aanvoer van vette wormen en slakken …
Zaterdag was het zo ver dat de jongen tevoorschijn kwamen uit de klimop rond de pergola. Ze zochten allemaal een plekje in onze tuin. Luid piepend wezen de jonge merels pa en ma merel de rest van het weekend de weg naar hun reikhalzende, hongerige snaveltjes …
Afgelopen weekend hebben de jonge merels hun nestje in de pergola boven de vijver verlaten. Omdat ik toevallig de goeie kant op keek, zag ik het eerste jong zaterdagmiddag naar beneden fladderen. Uiteraard ben ik meteen met de camera in de hand op zoek gegaan. Het jong had kennelijk een goed verstopplekje gevonden, want hoewel ik hem wel hoorde, heb ik hem niet meer gezien ..
Toen ik zondag weer even bij het nestje keek, waren alle vogeltjes gevlogen. Wel heb ik pa en ma nog een paar keer met een snavel vol vette wormen onze tuin of die van buurvrouw Hulst in zien vliegen. Zij wisten de jonkies gelukkig nog wel te vinden …
Toen ik maandag tegen de avondschemering nog even de tuin in liep, hoorde ik de merels in en rond de hulst minutenlang alarm slaan. Meneer merel zag ik in een struik zitten tetteren, mevrouw leek in de hulstboom te zitten. Waarschijnlijk zwierf er een kat rond, maar die bleef dan verborgen achter de schutting van de buurvrouw. Na een minuut of zes keerde de rust weer …
– Tot zover eerst de merels. Hopelijk komt er ook dit jaar weer een tweede nestje in de pergola.
De meest gunstige aanvliegroute naar het merelnest, is voor mij de zuidelijke route. Tot gistermiddag werd mijn zichtlijn hier geblokkeerd door een yucca. Er was maar weinig voornodig om die een stukje naar links te verplaatsen …
Daardoor heb ik nu vanaf het terras vrij zicht op de schuttingdeur. Daar maken de merels vaak even een tussenlanding om te kunnen bekijken of de kust veilig is. Zodra dat het geval blijkt te zijn, maken ze een korte duikvlucht in de richting van de pergola …
Daar wordt heftig bijgestuurd om naar het nest in de klimop rond de pergola te kunnen klimmen. Deze serie, die ik gistermiddag heb gemaakt, komt in de buurt van wat ik hoopte te kunnen fotograferen …
De benenwagen vertoont nog haperingen, maar zo lang het droog is, vermaak ik me prima met de merels in de tuin. Het is een vermaak om te zien hoe de merels hun nest via verschillende aanvliegroutes naderen. Als pa merel via de oostelijke route thuis komt, maakt hij eerst een tussenlanding op de heidemat, die daar de afscheiding met de tuin van de buurvrouw vormt …
Nadat hij zijn komst heeft aangekondigd, verlaat moeder de vrouw het nest. We zien haar op de onderstaande foto’s nog net uit beeld vliegen. Daarna duikt pa merel met zijn snavel vol vette, kronkelende wormen naar de luid piepende jongen in het nest …
Nadat ik vanmorgen een ritje had gemaakt met o.a. een tussenstop voor een fotokuiertje bij de Leijen, heb ik vanmiddag enige tijd lekker in de zon op het terras gezeten. Aan rust kwam ik niet toe, want het was er druk. Pa en ma merel vlogen af en aan, want ze hebben weer een clubje af en toe luid piepende kuikens in hun nest in de pergola. Tussendoor liet ook het roodborstje zich nog even zien bij de schaal achter in de tuin …
Het was een prachtige eerste voorjaarsdag, waarbij het kwik op het terras steeg tot ruim 16°C.
April begon zoals maart eindigde, met sneeuw. In de nacht van 31 maart op 1 april viel er nog een paar cm sneeuw bij, zodat er ’s ochtends vroeg een kleine 7 cm sneeuw lag …
Een lang leven was dat sneeuwdek niet beschoren, omdat de maximumtemperaturen geleidelijk opliepen tot 10°C op 3 april. En dat was maar goed ook, want er zaten inmiddels jonge merels in het nestje in de pergola. Sneeuw of niet, pa en ma merel vlogen af en aan met verse wormen. Op 5 april verlieten de jonge merels het nest. Na een koude en regenachtige tiendaagse start, liepen de temperaturen tijdelijk op, waardoor de eerst insecten zich in de tuin lieten zien…
Rond half april liet Jetske en lang gekoesterde wens uitkomen. Van een collega had ze de locatie van een ijsvogelnest gekregen die voor mij ook goed bereikbaar was. Wat heet bereikbaar, we konden ze zelfs gerieflijk vanuit de auto observeren en fotograferen. En het geluk was meteen met ons rond twee uur ’s middags waren man en vrouw ijsvogel zelfs zo vriendelijk om even samen voor ons te poseren. Het spreekt voor zich, dat ik daar de rest van het voorjaar diverse keren heb zitten posten. Omdat het niet ver van de Surhuizumermieden was, kon ik het ook nog eens mooie combineren met het fotograferen van grutto’s, kemphanen en andere weidevogels. Naar aanleiding van de inval van Rusland in Oekraïne sloten Jetske en ik de maand in een grijze, kille sfeer af met een fotokuier op de oude ‘Atoomsite’ bij Havelte… …
De eerste tien dagen van de maand verliepen duidelijk te koud voor de tijd van het jaar. Bovendien was het erg nat, na de sneeuw volgde een periode met veel regen. Dankzij het natte begin van de maand gaat april 2022 als een natte maand de boeken in. Vanaf de elfde bleef het droog en gingen de temperaturen met een zuidoostelijke stroming omhoog. Op 18 april kon ik de eerste ‘warme’ 20°C van het jaar noteren. De tweede helft van april verliep erg zonnig. In de laatste week daalden de temperaturen bij ons in het noorden onder invloed van een noordelijke stroming tot net boven de 10°C …
De afgelopen weken vond ik het weer opvallend druk rond de pergola. Het zou toch niet zo zijn dat de merels daar nu al voor de derde maal dit voorjaar broeden? Voor de zekerheid spraken we af om het snoeien van de klimop en ander tuinwerk rond de pergola nog maar even uit te stellen …
Terwijl ik dinsdagochtend in de tuin aan een bakje koffie zat, zag ik weer één van de merels naar het nest vliegen. Met de koffie nog in mijn hand liep ik een paar stappen in de richting van de pergola. En jawel, daar hoorde ik heel zacht het gepiep, dat dit voorjaar al tweemaal eerder te horen was vanuit het nestje in de pergola …
Nu bomen en struiken vol in het blad zitten, zijn de merels nauwelijks of niet te zien, wanneer ze via die weg het nest benaderen. Daarom heb ik woensdagmiddag even mijn post achter de fietsenberging ingenomen. Daar vandaan heb ik mooi zicht op de schuttingdeur, ook daar maken de merels zoals bekend graag even een tussenstop. Zo’n tussenstop leverde me al snel deze drie foto’s op …
Men zal begrijpen, dat we blij zijn met ons kleine, maar kennelijk o zo vogelvriendelijke tuintje. 🙂
Afanja's Weblog 