Op dag 3 liet mijn lichaam ’s ochtends bij de koffie al weten dat het misschien beter was om het vandaag eens even rustig aan te doen. Mijn buik hield zich tot dat moment gelukkig wonderlijk rustig, maar de strandwandelingen van de voorgaande dagen hadden hun sporen wel in mijn bovenbenen achtergelaten …
Zoals de meteorologen ons hadden beloofd, hadden de grijze wolken intussen plaats gemaakt voor een lekker zonnig weertype met alleen boven het vasteland nog wat wolken. Dat maakte goede raad in dit geval niet zo duur. Ik stelde voor om het overdag inderdaad maar rustig aan te doen, zodat we ’s avonds hopelijk met z’n drieën naar het strand zouden kunnen om te genieten van de zonsondergang …
Dat leek Aafje en Jetske een prima plan. Omdat zij van mening waren dat ze nog wel wat beweging konden gebruiken, stelden ze voor om samen een wandeling te maken. En zo geschiedde het, dat ik me rond het middaguur lekker op het terras nestelde om in alle rust te genieten van het mooie weer en het uitzicht op het Wad in de verte, terwijl de beide vrouwen genoeglijk keuvelend op pad gingen …
Tegen half tien vertrokken we ’s avonds naar het strand om weer eens een zonsondergang aan zee mee te maken. Bij aankomst leek het bijna te helder te zijn voor een mooie kleurrijke zonsondergang, maar dat bleek een half uurtje later gelukkig mee te vallen …
Jetske nam meteen positie in bij een vreemd en roestig, maar vanuit fotografisch oogpunt alleszins interessant object …
Zelfs Aafje begon te fotograferen, dat maak ik niet zo vaak mee … 😉
Nadat ik mijn eerste plaatjes had geschoten, ging ik er eens goed voor zitten op mijn strategisch opgestelde zetel …