In de gevarenzone

– Virtueel naar Frankrijk 22 –

We lieten ook het versterkte deel van het dorp achter ons en liepen nog een klein stukje verder naar het zuiden. Net als eerder aan de noordkant was ook hier goed te zien hoe steil het strand hier afloopt …

We passeerden het huis dat hier hoog op de rand van de krijtrotsen stond te balanceren en liepen verder naar de plaats waar de restanten van een verse ineenstorting van een deel van de wand te zien was …

Om de duizelingwekkende hoogte van de krijtrots op die plek goed in beeld te kunnen brengen, liet ik de anderen even vooruit lopen terwijl ze de gevarenzone naderden. Aan de kleuren is te zien dat de stukken rots die daar lagen nog niet zo lang geleden naar beneden waren gekomen. Omdat het er wat rommelig bij lag, deden de andere nog een verwoede edoch vruchteloze poging om de boel wat te ordenen …

Let trouwens ook even op het kruis daar boven op de krijtrots. Dat zal in de loop van deze serie nog eens voorbij komen vanuit een heel ander perspectief …

– wordt vervolgd –

De skyline van Ault

– Virtueel naar Frankrijk 21 –

Al kuierend, pratend en fotograferend waren we ongemerkt al aan de achterkant van het huis langs gelopen, maar ik kon er nog net een foto van maken …

Vanaf deze kant is mooi te zien dat er aan de voet van de krijtrots een beschermende strook van beton en rotsblokken is aangebracht. Op verschillende plaatsen steken scherpe stalen pennen omhoog, geen idee waar die voor dienen. Ook liggen er her en der keien en stukken steen. Dus nee, een fijne plek om te zwemmen of te pootjebaden is ’t volgens mij niet, Bertie …

Na enige tijd passeren we het met natuursteen versterkte deel van de rotswand aan de zuidkant van Ault weer …

– wordt vervolgd –

De visser en zijn tuig

– Virtueel naar Frankrijk 20 –

Terwijl aan de andere kant van de Atlantische Oceaan het tellen van de stemmen nog steeds doorgaat, pak ik de draad van mijn virtuele vakantie maar weer op. Dat kost maar weinig moeite, even naar de onderstaande foto kijken en het ruisen van de zee erbij denken, brengt me al snel weer terug in de sfeer …

Een stukje verderop was een visser bezig om zijn tuig op te ruimen. Ik heb die vissers daar in die week vanuit de verte diverse keren gadegeslagen, volgens mij is het loodzwaar werk om dat grote net over de bodem te schuiven, want dat is wat ze ermee doen …

Talloze sierlijk opgerolde sliertjes zand op het pas drooggevallen strand verraden de aanwezigheid van zeepieren …

En dan richt ik de blik weer op de krijtsteen aan de zuidkant van het dorp …

Een stinkende strandvondst

– Virtueel naar Frankrijk 19 –

Het was te verwachten …, nog lang niet alle stemmen zijn geteld, maar Donald Trump heeft de overwinning alweer geclaimd. En alsof dat nog niet erg genoeg is, heeft hij opgeroepen om te stoppen met het tellen van de resterende stemmen die via de post zijn uitgebracht. Al die resterende stemmen zouden pure fraude zijn, aldus de meest on-presidentiële president die de VS ooit hebben gehad.

Ik hield er al rekening mee, daarom had ik de onderstaande foto, die ik ergens halverwege deze strandwandeling heb gevonden, al klaar gezet. Het stinkt! De gore stank die Trump verspreidt, zal die van deze vis de komende uren, dagen en misschien zelfs weken, weer ver te overtreffen …

– wordt vervolgd –

Stoere houten palen in beton

– Virtueel naar Frankrijk 18 –

We vervolgden onze strandwandeling in zuidelijke richting. Gelukkig verkeerde ik in goed gezelschap, zodat ik alle tijd en ruimte kreeg om mijn plaatjes te schieten. De dames liepen gezellig keuvelend in kalm tempo voort, Johan hield af en toe even halt om mij rustig op te wachten …

Aan de noordkant van het dorp is de krijtrots het laagst. Daar was ter bescherming een kunstmatige zeewering aangebracht aan de onderkant van de rots, die hier eerder in deze serie ook al in beeld is geweest. Verderop krijgt die bescherming een ander karakter, dat komt later deze week beter in beeld …

Vandaag gaat het om een dubbele rij, goeddeels weggeslagen en afgesleten houten palen, die waarschijnlijk als voorganger van de metalen palen hebben gediend als golfbrekers …

Ik vind de onmetelijk brede en schonen stranden op Terschelling en elders langs de Nederlandse kust mooi, maar dit rommelige beeld tegen de achtergrond van die strakke horizon van de oceaan is toch ook wel erg mooi en fotogeniek …

De restanten van dit net aan één van de houten palen, maakt het voor mij helemaal af …

– wordt vervolgd –

Schots en scheef

– Virtueel naar Frankrijk 17 –

Onze zuiderburen en diverse andere landen zitten weer in strenge lockdowns. In ons land is het nog niet zo ver gekomen. Het aantal besmettingen met corona lijkt de laatste dagen voorzichtig wat te dalen, maar de druk op de ziekenhuizen is nog steeds erg groot en die neemt alleen nog maar toe. Als het kabinet morgen niet overgaat tot een zware lockdown, laten we hier dan alsjeblieft zorgvuldig en op een verantwoordelijke wijze omgaan met de vrijheid die we nog wel hebben. En laten we een beetje lief voor elkaar zijn en elkaar wat ruimte geven, want die druk op de ziekenhuizen moet echt weer omlaag mensen …

Zo, dat gezegd hebbende trek ik mij weer even lekker terug naar de rust van het strand bij Ault. Tijdens de eerste strandwandeling kwamen we tot deze rij metalen palen

Tijdens deze tweede strandwandeling was het niet alleen veel mooier weer, het strand gaf ons ook veel meer ruimte. Ditmaal konden we van de noordelijke strandopgang helemaal naar de zuidkant van het dorp lopen. Onderweg passeerden we meerdere palenrijen. Ooit hebben er dikke betonnen schotten tussen die palen gezeten …

De meeste van die schotten waren intussen verdwenen of hingen schots en scheef op het strand. Ze zullen gediend hebben als golfbrekers, maar die functie hebben ze intussen wel verloren …

– wordt vervolgd –

Een visserman op het strand

– Virtueel naar Frankrijk 16 –

Op dag drie heb ik eerst eens een kijkje genomen in het atelier van de heer des huizes op de hoogste etage …

Het moet gezegd, hij had een fantastisch plekje uitgezocht met een majestueus uitzicht …

Maar ook het uitzicht vanaf het balkon mocht er even later weer zijn. Bij laag water verscheen er een visserman op het strand. In de diepte vlak voor het huis ging hij aan de slag met een emmer, een netje en een schep …

Gedurende de week werd het rond koffietijd een dagelijks terugkerende bezienswaardigheid. Wat hij precies deed, kon ik niet goed zien, daarvoor was de 3x zoom van mijn toenmalige Powershot G1 niet toereikend …