Nadat ik gisteren de blik vooral maar het westen had gericht, kijken we hieronder uit over de plas Swyns en het uitgestrekte weidelandschap aan de noordkant van de vogelkijkhut Skrok (OpenStreepMap) …
Daar dreven verschillende groepjes knobbelzwanen op het water. Verder stapten ook hier in de verte o.a. nog wat kluten en grutto’s rond …
Terwijl ik naar de zwanen zat te kijken, klonk plotseling het zoevende geluid van een wolkje passerende vogels. Ik kon de camera nog net op het groepje richten om er een paar foto’s te maken. Jetske en ik waren het er niet over eens wat het waren. Thuis bracht Obsidentify uitkomst: het was een vlucht smienten…
Ik had mijn blik net weer op de zwanen gericht, toen een deel van de grote vogels het luchtruim koos. Om ze te kunnen volgen, moest ik even naar een kijkopening aan de andere kant van de hut. Ze waren net los van het water, toen ik ze weer op kon pikken. Korte tijd later zag ik ze verdwijnen boven de bebouwing van Wommels. Het zwiepende geluid bleef nog lang klinken, omdat ze in een ruime boog achter de hut langs vlogen …
Van dagelijks fotograferen komt de laatste tijd weer niet veel terecht. Gisteren heb ik weliswaar een ritje en een fotokuiertje gemaakt, maar dat heeft maar een paar foto’s opgeleverd …
Daarom grijp ik vandaag terug op een fotoserie die ik al begin januari heb gemaakt. Dat was het ritje door regenachtig Fryslân, dat ik die dag samen met mijn fotomaatje heb gemaakt en dat eindigde met het prachtig uitgelichte struikgewas tegen de achtergrond van een donkere buienlucht …
Voordat we daar aan toe waren, hadden we al heel wat buien langs en deels over ons heen zien trekken. De foto’s in deze serie zijn rond 13:00 uur gemaakt in de omgeving van Nes en Aldeboarn …
Vandaag staat er weer een dagje met fotomaatje Jetske op het programma. Daarom laat ik het even bij twee setjes foto’s, die ik bij It Eilân heb gemaakt.
De eerste foto hieronder heb ik in november 2021 gemaakt. Daarop is te zien dat er aan de overkant van het water een boerderij staat. Op de tweede foto, die ik gisteren heb gemaakt, is te zien dat de boerderij is afgebroken en wordt vervangen door nieuwbouw. Ik ben benieuwd wat het uiteindelijk zal worden …
Op het tweede setje is beide keren het uitkijkplatform bij It Eilân te zien. De foto linksonder heb ik vorig jaar oktober gemaakt, daarop is poollicht boven It Eilân te zien. De foto rechtsonder heb ik gisteren gemaakt, daarop is een regenboog boven It Eilân te zien.
Vandaag neem ik jullie even mee terug naar 21 december 2007. Het had al een paar nachten licht gevroren, toen het in de nacht van donderdag op vrijdag tot matige vorst kwam. En dat niet alleen, het was ook erg mistig. Daardoor was er een mooie berijpte wereld ontstaan …
Aan het begin van de middag ben ik in de auto gestapt om een ritje door de berijpte landerijen ten westen van Drachten te maken. Het was een schilderachtige witte wereld. Hier en daar zette ik de auto even aan de kant om een paar foto’s te maken. …
De laatste stop was bij de Hooidammen. Zoals zo vaak waren daar ook die dag de eerste schaatsers weer actief. Met vallen en opstaan zwierden de jongste schaatsers kleurrijk uitgedost over de ijsvlakte. Het onderstaande groepje zag ik langzaam in de mist verdwijnen …
– De volgende dag wachtte opnieuw een winterse verrassing.
We laten de kwelder bij Koehool achter ons en dalen de nieuwe zeedijk af. Op de foto hieronder zien we links de nieuwe zeedijk en rechts de enkele meters lagere oude dijk …
Nog weer wat verder naar rechts loopt aan de voet van de oude dijk De Sédyk. Deze weg gaat een paar kilometer verderop over in de Oudebildtdijk, met zijn lengte van 12,1 km één van de langste straten van ons land. Wij passeren onderweg naar de Westhoek o.a. het portret van Jan Andringa en Rinske Elsinga op een schuur bij hun boerderij aan het begin van de Oudebildtdijk …
Enkele honderden meters verderop komen we bij ons volgende doel: de Kwelder Westhoek. Terwijl Jetske op de parkeerplaats aan de praat raakte met een vogelaar uit de streek, beklom ik alvast de trap naar de kruin van de dijk …
Hoewel er een tiental auto’s op de parkeerplaats stond, was er op de dijk en de kwelder geen levende ziel te bekennen. Het monument‘de Poerdersramp’ stond nog mooi glanzend op de kruin van de dijk en verder heerste er rust en stilte …
Morgen meer en tot die tijd nog even dit …
Het tv-programma ‘Vroege vogels’ zond in oktober 2021 een aflevering uit overde dynamiek van de Waddenkust. Er komen o.a. beelden voorbij van de kwelders bij Koehool en Westhoek, er wordt ingegaan op de verandering van de zeestromingen na aanleg van de Afsluitdijk en men gaat op onderzoek op de kwelder bij Westhoek. Van harte aanbevolen om zo mogelijk nog even terug te kijken: https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/videos/569734
Nadat we wat foto’s van het Kerkje aan de Zee hadden gemaakt, aten we in de auto onze broodjes voor die dag. Daarbij stelde ik Jetske voor om op de terugweg via Schokland te rijden. Dat konden we mooi even meepakken nu we toch in de buurt waren. En zo reden we korte tijd later van het voormalige eiland Urk naar het vroegere eiland Schokland. We namen eerst een kijkje aan de zuidkant, daar staat Museum Schokland …
Schokland was eeuwenlang een eiland in de Zuiderzee, dat ongeveer 12,5 km ten zuidoosten van Urk lag. Van noord naar zuid had het eiland een lengte van ongeveer 4 km. In eerste instantie werd het eiland bewoond door jager-verzamelaars. In de Middeleeuwen waren het vooral boeren die er vee hielden en graan verbouwden. Alleen op zelfgemaakte terpen waren de bewoners van Schokland veilig voor de Zuiderzee, die in de loop van de jaren meer en meer van het eiland opslokte. In 1859 werd besloten om Schokland te ontruimen. De bewoners moesten hun geliefde geboortegrond verlaten en zich vestigen op de vaste wal. Het werd stil op Schokland. Het moet voor de Schokker bevolking een wrange wetenschap zijn geweest dat het eiland na de ontruiming geen meter land meer heeft verloren. Het hele verhaal kun je hier lezen: Schokland: het verhaal …
Naast het pad naar Museum Schokland staat een bijzonder wit en lichtblauw gekleurd standbeeld van een man met een pelikaan. Het blijkt te gaan om Eberhard Philip Seidel (1728-1814). Jarenlang was hij een zeer belangrijk en gezien persoon op Schokland. Hij schopte het onder andere tot schout en burgemeester van Schokland …
Omdat dit bezoekje aan Schokland slechts een tussenstop was, besloten we geen kaartjes te kopen om toegang tot het hele buitenlucht museum te krijgen. Daardoor stonden we al snel voor een hek met poortjes, die voor ons gesloten bleven. Erg veel kregen we dan ook niet te zien. Een stuk verderop stond een gebouw, dat het me nog het meest deed danken aan een kerk met het voorhuis van een boerderij. …
Aan de voet van de terp waar de kerk op stond lagen een paar bootjes op het droge. Veel meer kregen we niet te zien van achter het hek. We hielden het daarom maar voor gezien en liepen terug naar de parkeerplaats. Ik sluit af met een close-up van een van de keien die daar liggen. Die keien heeft de gemeente Noordoostpolder in 1980 gekregen van de Noorse zustergemeente Ringerike …
De zon leek er door te komen, toen ik gistermorgen na de koffie in de auto stapte om een ritje naar de Jan Durkspolder en omgeving te maken. Terwijl ik over de Westersanning reed (Google Maps), zag ik al dat de plas rond de grote vogelkijkhut van voor tot achter vol lag met smienten …
Zo stil mogelijk liep ik korte tijd later over het door wilgen en riet omgeven paadje naar de hut. Het af en toe net wat te luide getik van mijn trekkingstokken op het beton deed de dichtstbij zijnde eenden echter al snel opvliegen …
Zo druk als het op het water was, zo stil was het ook nu weer in de kijkhut. Het voordeel daarvan was, dat de eenden zich al snel weer rustig met wind en water in de richting van de hut lieten dobberen. Het was weer een mooi begin van de dag …
Afanja's Weblog 