Stil verlangen

Bij gebrek aan winterweer dreigen mijn weblog en ik in een winterdipje te sukkelen. Het aanhoudend grijze weer doet me tegen beter weten in verlangen naar een mooie winterse pluim

Een duttend torteltje

Er zat een tortelduifje te dutten op een dikke boomtak in de tuin van de buren. Toen ik er naar toe liep om een paar foto’s te maken, bleef het torteltje mooi zitten. We hadden zelfs even oogcontact …

Een visarend bij de Leijen

De gids van It Fryske Gea sprak tijdens zijn openingswoordje van de rondvaart met de zonneboot ‘Blaustirns’ de hoop uit, dat we met een beetje geluk behalve de zeearend misschien ook wel een visarend te zien zouden krijgen. De visarend wordt in april/mei en augustus/september tijdens de vogeltrek van Scandinavië naar Afrika v.v. regelmatig in de Alde Feanen gezien …

Maar de visarend doet ook de Leijen wel eens aan. Dat ontdekten fotomaatje Jetske en ik al in september 2023. Tijdens de vaarexcursie kregen we hem niet te zien. Maar toen ik enkele dagen later een kuiertje maakte naar de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ bij de Leijen, bleek hij daar wel te zitten. Bovenin de laatste boom van het boomeilandje zat hij fier om zich heen te kijken …

Op vaarexcursie

Vandaag ben ik er even niet. Er staat een vaarexcursie van It Fryske Gea op het programma. Of we wat gaan zien, en zo ja, wat we dan zullen zien … We gaan het zien …

Een mooie zaterdag gewenst!

Naderend afscheid

Wat een prachtig begin van de nieuwe week gisteren. De hele dag volop zon en een temperatuur rond de 10 graden. Maar eerlijk is eerlijk, ik had in deze tijd van het jaar liever -10°C gehad.

Hoe dan ook, het rietland bij de Leijen lag er glanzend bij. Maar de fier heen en weer wuivende pluimen hadden hun langste tijd daar gehad. De rietmaaier stond al klaar, eerdaags komen de rietsnijders en zullen de pluimen vallen …

Intussen heeft ook mem – dat is Fries voor moeder– op 88-jarige leeftijd haar langste tijd gehad. Ze is klaar met het leven, ze wil niet meer en ze kan niet meer. In overleg met de verpleeghuisarts heeft ze in onze aanwezigheid besloten al haar levensverlengende medicijnen te weigeren …

Hoe het precies zal verlopen valt moeilijk te zeggen, maar mem haar laatste reis zal vast niet lang duren. Als ik de komende tijd wat minder of tijdelijk niet actief ben in Weblogland en op Bluesky, dan weten jullie even waar dat door komt …

Mist in De Weerribben

Na de koffie stapten fotomaatje Jetske en ik gistermorgen in de auto om een ritje door De Weerribben te maken. Er hing net als woensdag weer een fotogenieke mist over de landerijen. Tijdens de eerste korte tussenstop maakte ik de foto van de onderstaande boom. Alleenstaande bomen tonen hun ware gedaante als ze ’s winters kaal in het landschap staan. Omfloerst door een fijne mist vind ik ze nog mooier…

Zoals te verwachten viel, maakten we de eerste echte stop aan de Hoogeweg in De Weerribben. De spinnenkopmolen ‘de Wicher’ hebben we al veel vaker bezocht en gefotografeerd. Zulke sfeerrijke mistbeelden had ik er echter nog niet van …

Korte tijd later vervolgden onze weg om 350 m verderop nogmaals een fotostop te maken …

– wordt vervolgd

Wachtend op vogels

We beklommen het verhoogde uitkijkpunt. Daar werden we welkom geheten door een echte vogelaar met een vogeltelescoop statief en een camera. Hij had daar die ochtend al ruim 3 uur zitten kijken en genieten. Hij had onder andere een paar keer een zeearend en een havik gezien …

Op het water was het op dat moment uitermate rustig. Er dobberden alleen een paar eenden en in de verte zag ik een paar grondelende zwanen …

Hoewel het in de lucht ook niet echt druk was, kon ik toch een groepje ganzen en een vlucht watersnippen vastleggen. De andere man wees ons nog op twee buizerds, die in de verte in een boom zaten ..

Veel meer leven viel er op dat moment niet te bespeuren, daarom heb ik mijn camera nog maar even op een paar rietpluimen in tegenlicht gericht …

Nog een laatste foto van het uitkijkpunt Ezumakeeg Noord, daarna maakten we nog een kort ritje door het Lauwersmeergebied …

– wordt vervolgd