Langs molens en een reebok

Er werd nog enthousiast nagepraat over het beeld van de zeearend tussen de ganzen. Wat was dat een bijzonder gezicht! ik bleef intussen mijn ogen wel de kost geven, ook deze groep overvliegende brandganzen waren de moeite waard …

Aan het eind van de Folkertssleat kwamen we voor de tweede keer die dag langs een oeverzwaluwenwand. Het was er rustig en de meeste holletjes zaten ook nog dicht.. Bij de eerste, veel mooiere oeverzwaluwenwand was het een stuk drukker. ik kom daar begin mei nog op terug …

Terwijl ‘de Blaustirns’ geruisloos door het water bleef glijden, voeren we langs een weiland waar een mooie reebok fier om zich heen stond te kijken …

Intussen waren we ongeveer op het verste punt van onze rondvaart. We passeerden o.a. een spinnenkopmolen en een poldermolen in de verte. De zendmast op de laatste foto, moet die van Irnsum zijn, bedacht ik onderweg. Dan zou de kerktoren die van Grou moeten zijn …

– wordt vervolgd

Dieper de Alde Feanen in

Het was rustig op en rond het nest van de zeearend. Man of vrouw hield op dat moment de drie eieren waarschijnlijk lekker warm, terwijl de ander op jacht was. Met een beetje geluk zouden we onze kans om één van beide imposante vogels onderweg nog te zien nog wel krijgen, volgens onze excursieleider …

Langzaam zagen we het nest uit zicht verdwijnen, terwijl we onze route vervolgden. Nu eens over een stukje open water, dan weer door een smalle sloot. Van een saai landschap was absoluut geen sprake. In de verte zagen we de Achmeatoren, het hoogste gebouw van Leeuwarden, op 10 km afstand fier omhoog rijzen. Verder werden de rietkragen hier en daar onderbroken door een molentje of een oude boerderij. We drongen steeds dieper door tot de Alde Feanen. Op een bepaald moment zag ik alle opvarenden naar rechts omhoog kijken. Al snel zag ik dat het een om een groepje overvliegende brandganzen ging …

Veel interessanter vond ik het dat onze gids Andries juist de andere kant op keek. We naderden aan de bakboord kant een gebied met smalle oude legakkers, een restant van de vervening. Niet veel later waren alle ogen op aanwijzing van Andries gericht op een paar bomen in de verte achter die legakkers …

– wordt vervolgd

Druppels, ijs en zon

Het leek zulk mooi weer, toen ik de gordijnen vanmorgen opende. Toen ik een half uurtje later de tuin in liep viel dat toch even tegen. Hoewel de lucht bijna helemaal blauw was, vielen er toch wat regendruppels. Omdat ik bij de vijver stond, kon ik net even een foto maken van de rimpelingen op het wateroppervlak …

Gelukkig vielen er maar een paar druppels en het waren ook meteen de laatste die ik vandaag heb gevoeld. Enkele meters verderop was aan het vogelbad te zien, dat de temperatuur vannacht tot rond het vriespunt was gedaald. Er lag een dun vliesje ijs op het water …

Het werd een prachtige dag met voor het eerst sinds eind november weer volop zon in onze contreien. Na de koffie ben ik meteen in de auto gestapt om een ritje te maken. Vlak buiten Drachten heb ik de auto al even aan de kant gezet om een foto te maken van de rechtlijnigheid in het weidelandschap ..

Aan ganzen hebben we weer geen gebrek, talloze weilanden worden erdoor bevolkt. Vooral brandganzen zijn weer goed vertegenwoordigd …

Er trokken veel tamelijk fotogenieke buien over het vlakke land. Toen ik even later bij de voetgangersbrug naar It Eilân stond, verscheen er nauwelijks zichtbaar een regenboog onder één van die buitjes. Enkele minuten later werd hij aan de andere kant beter zichtbaar …

… maar dat is voor later …

Zilverreiger vangt een muis

Aan het eind van het landweggetje waarover ik reed, ben ik even gestopt om een overzichtsfoto te maken van een groep brandganzen en enkele kolganzen. Op de achtergrond staan hier en daar nog wat kieviten in het weiland …

Ik had daarna nog amper honderd meter op de Alle Om Slachte (Google Maps) gereden, toen ik wat verderop aan de linkerkant van de weg een grote zilverreiger langs een groepje kolganzen zag paraderen. Opnieuw liet ik de auto in de berm uitrollen, ditmaal kon ik door de geopende zijruit fotograferen …

Nadat de zilverreiger voorbij de laatste gans was, draaide hij zich om en begon hij aan de weg terug. Al na enkele stappen schoot zijn lange nek naar voren. Een moment later stond hij rechtop met een heftig spartelend muisje in zijn lange scherpe snavel …

Hij schudde het muisje een paar maal flink heen en weer, waarna hij zonder tegenwerking van belang toehapte. En weg was het muisje …

Links en rechts van de weg

Het is intussen alweer drie weken geleden, dat Jetske en ik samen een ritje en een fotokuiertje maakten. Het was een dag met wisselend bewolkt weer. Toen wij in de buurt van Earnewâld een eerste tussenstop maakten, trok er een bui ten noordoosten van ons langs …

Ten zuiden van de weg zat een stuk verderop een buizerd op een paaltje. Het lukte Jetske om hem daar mooi scherp op de foto te krijgen, ik was een fractie te laat. Uitgerekend op het moment dat ik er een foto van wilde maken, kwam de vogel in beweging. Het gevolg was een onscherpe foto, maar in zijn vlucht laag over het weiland kon ik nog wel een foto van hem maken. Een moment later passeerde aan de andere kant van de weg een groepje brandganzen …

Ik hoopte Jetske ergens langs de route een sprong reeën te kunnen laten zien. Lang leek dat ditmaal niet te lukken, maar gelukkig liep er op de laatste plek waar ik ze verwachtte een klein groepje rond. Het waren er maar 5 en ze stonden ver weg – niet meer dan stipjes in de verte op de foto linksonder – maar het waren reeën. Gelukkig hebben we allebei een krachtige zoomlens, zodat er vrijwel altijd wel wat van overblijft …

Korte tijd later naderden we de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Op de Westersânning zette Jetske de auto even stil, zodat we wat foto’s konden maken van zon, wolken en weerspiegelingen …

Jetske was uit de auto gestapt om haar foto’s te maken. Ik maakte het mezelf makkelijk door een paar foto’s door het geopende autoraam te maken. De jacobsladders waren de moeite waard …

Ganzen in berijpte weilanden

In een paar van de berijpte weilanden aan de zuidkant van de Bûtendiken zaten nogal wat ganzen …

Er was een tijd dat ganzen in onze contreien echte wintergasten waren. Tegenwoordig worden sommige landerijen bijna het hele jaar rond bevolkt door ganzen. Vermoedelijk hebben de gras-veredelaars hun producten gewoon veel te lekker gemaakt …

Je hebt hier eigenlijk gedurende het hele jaar genoeg kansen om ganzen te fotograferen. Maar om zo’n groep ganzen – zo te zien waren dit voornamelijk brandganzen en kolganzen – weer eens in een berijpt weiland te kunnen kieken is tegenwoordig wel een momentje …

Skywatch Friday 455

In en rond een klein meertje in een van mijn favoriete natuurgebieden zitten al de hele winter honderden ganzen. Het zijn voornamelijk brandganzen. De afgelopen week heb ik ze een paar keer tegelijk zien opvliegen. Dat is een prachtig beeld dat gepaard gaat met een indrukwekkend geluid …

In and around a small lake in one of my favorite nature reserves there are hundreds of geese all winter. They are mainly barnacle geese. The last week I saw them fly up all at once. That is a beautiful view that’s accompanied by an impressive sound …













Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …

Skywatch Friday

Wishing you all a wonderful weekend