Tagarchief: hemelpoort

Terug naar voren

Geplaatst op door

Een kuier naar het achterste deel van de Ecokathedraal zat er die dag niet in. Maar ik kon het niet laten om nog een klein stukje verder te lopen, zodat ik nog even een blik kon werpen op één van de oudste stukjes van de Ecokathedraal in het voorste deel …


Kijk nou eens wat een mooie tafereeltjes er ontstaan, wanneer weer en wind jarenlang hun gang kunnen gaan met wat gestapelde stenen tussen een paar oude bomen …

Daarmee had ik voor die dag het verste punt bereikt. Het was tijd om via de makkelijkste route terug te keren, over het hoofdpad, langs de muur met de schaduwen en de deels gele stenen en langs ‘het clowntje’. Het is bijna een cultuurshock om ineens van de met mos bedekte oude stapelwerken terug te keren in het strakke nieuwere deel van de Ecokathedraal …

Vlak voor de ‘Porta Celi’ kon ik het toch niet laten om nog even een zijpaadje te nemen. Zo kon ik ook nog even een blik werpen op de manshoge koepel en het sierlijke muurtje ernaast …

Nadat ik tot slot nog even een foto van de ‘Porta Celi‘ had gemaakt, heb ik nog even een kwartiertje in ‘het zitje’ in het voorportaal gezeten. Hopelijk lukt het in april om weer eens tot achterin te komen. En als het niet in april lukt, dan maar ergens begin mei …

Groeten uit de Ecokathedraal

Geplaatst op door

Na ruim anderhalve week gehoest en geproest wordt het tijd om het reguliere leven weer op te pakken. Helemaal klachtenvrij ben ik nog niet, maar dat kan nog wel een paar weken duren. Daarom wil ik toch maar kijken of ik het machientje onder het motto ‘Kalm aan, dan breekt het lijntje niet’ weer voorzichtig onder stoom kan brengen …


In de week voordat dat vervelende virus me begon te plagen, ben ik op een mooie ochtend weer eens naar de Ecokathedraal bij Mildam gereden. Het was alweer enige tijd geleden, dat ik er voor het laatst was, en dat was te zien ook, want vooral in het voorportaal was weer flink wat bijgebouwd …


Voordat ik jullie meeneem langs ‘de nieuwbouw’ in het voorste deel van de Ecokathedraal, wil ik eerst lezers die nu voor het eerst van de Ecokathedraal horen, even verwijzen naar een ouder logje: ‘Die Ecokathedraal, wat is dat eigenlijk …?’


Voor het oog goeddeels verborgen voor bezoekers, werd al een tijdlang gewerkt aan nieuwe stapelwerken in het gedeelte rechtsvoor in de Ecokathedraal. Daarmee is er naast de ‘Porta Celi’, die sinds 2014 de hoofdingang vormde, in zekere zin een tweede ingang ontstaan …

We laten hierbij het oude hoofdpad links liggen en lopen tussen de nieuwe bouwwerken door naar rechts. Het eerste wat opvalt is dat er een straatje tussen de nieuwe stapelwerken is gelegd. Die nieuwe bouwwerken staan er goeddeels schoon en strak bij. Maar wie er oog voor heeft, ziet dat aan de basis hier en daar de eerste mosaangroei te zien is …

Maar goed, genoeg over de grond gekropen, verderop valt nog wel meer mos te zien. Voor nu is het tijd om weer op te krabbelen en nog even wat rond te kijken langs de onlangs opgetrokken muren …

Aan het eind van het pad gaan we linksaf om daar een niveautje hoger te klimmen …

Last resorts: de Ecokathedraal

Geplaatst op door

Na ruim anderhalve week waarin er regelmatig buien overtrokken, werd ons vorige week dinsdag een droge en zonnige dag in het vooruitzicht gesteld. Daarom vatte ik het stoutmoedige plan op om weer eens wat verder van huis te gaan voor een fotoserie. Ter hoogte van de afslag Mildam op de A32 besloot ik mijn koers toch maar te verleggen naar één van mijn last resorts …

De kans om mijn doel elders te bereiken, leek me bij nader inzien toch niet zo erg groot. Bovendien was ik ook al drie maanden niet meer in de Ecokathedraal geweest. Eenmaal in de Ecokathedraal ben ik voorbij de Porta Celi meteen naar rechts gegaan, daar had ik al enige tijd niet meer rondgekeken …

Het ging er behoorlijk op en neer en het pad liep al snel dood. Nadat ik gedeeltelijk op mijn schreden was teruggekeerd, heb ik mijn weg vervolgd over een bekend pad, dat een stuk vlakker was …

Maar ook daar kwam weer een eind aan. Helemaal vlak is het bijna nergens in de Ecokathedraal, zeker niet in dit deel. Het samenspel van natuur en cultuur komt er echter wel heel mooi tot zijn recht …

Nadat ik via deze omwegen de top had van de heuvel linksvoor in de Ecokathedraal had bereikt, heb ik even pauze genomen op één van de fijne zitplekjes die een paar muurtjes daar bieden. Daarna ben ik een donkere, dicht begroeide trap afgedaald, die de vast lezers misschien zullen herkennen van het logje ‘Last resorts (1)’...

Tulpen voor Marlou

Geplaatst op door

Vorige week ben ik voor het eerst sinds hij in februari wit besneeuwd was weer eens naar de Ecokathedraal gereden. In het voorportaal werd weer volop gebouwd, dat was meteen te zien …

Maar nog meer dan dat vielen de tulpen op, die in volle glorie bij de ingang stonden te bloeien. En iets verderop stonden een paar bloembakken waarin viooltjes stonden te pronken. Zo kleurrijk had ik het hier nog niet eerder gezien, maar het paste wonderlijk goed bij het doel van mijn bezoek …

Ik was namelijk naar de Ecokathedraal gereden om het verjaardagsfeestje van een medeblogster luister bij te zetten. Maar eerst nam ik zoals meestal even de klim naar ‘de Tempelberg’ rechtsvoor in het complex. Daar ben ik eerst even lekker in de zon gaan zitten. Kan ik jullie mooi even vertellen dat Marlou vandaag haar 75e verjaardag viert. Dat had ze natuurlijk graag samen met haar verloofde en vele anderen op grootse wijze willen vieren. Maar ja, corona … Daarom was ik hier naar toe gereden om Marlou een groet te brengen …

Eind maart was het de bedoeling dat ik Marlou en haar verloofde een rondleiding zou geven in de Ecokathedraal, maar kou, regen en harde wind gooiden dat weekend roet in het eten. Toen ik vorige week van dochter Roos het verzoek kreeg of ik een persoonlijke felicitatie voor Marlou zou willen filmen, besloot ik dat daarom in de Ecokathedraal te doen. Omdat ik dat bij de koepel en de indrukwekkende Porta Celi of Hemelpoort wilde doen, daalde ik ‘de Tempelberg’ aan de andere kant af …

Daar wachtte me een verrassing. Niet ver van de koepel zag ik een grappig steenmannetje staan. Toen ik dichterbij kwam, zag ik meteen Marlou in dat vrolijke typetje. Er omheen lopend, ontdekte ik ook nog dat ze in gezelschap was van haar verloofde, die op schematische wijze linksachter Marlou was opgetrokken. Ik heb wel vaker gezegd, dat er soms vreemde krachten actief lijken te zijn in de Ecokathedraal, dat leek ook die dag weer echt het geval te zijn …

Nadat ik mijn groet en felicitatie aan Marlou korte tijd later had gefilmd, ben ik linea recta onder de Porta Celi door naar de uitgang gelopen. Daar ging voor mij het licht zo ongeveer uit. Mijn benen hebben in het koude voorjaar flink aan kracht ingeboet, zodat ik aan deze korte rondgang meer dan genoeg had. Maar goed, het doel was bereikt …

Tot slot …

Hey Marlou, ook via deze weg van harte gefeliciteerd. Maak er een machtig mooie dag van! Enne … eens komt de dag dat we elkaar hier ontmoeten. Tot dan!

Ecokathedrale fotokuier 27

Geplaatst op door

Al een paar jaar geleden had ik de zus van mijn fotomaatje beloofd haar eens kennis te laten maken met de Ecokathedraal. Gezondheidsproblemen stonden dat echter lange tijd in de weg. Mijn fotomaatje stelde op een goeie dag voor om er maar eens met zijn drieën een fotokuier te maken. En zo geschiedde het, dat ik er in die zonnige oktobermaand tweemaal achtereen een fotoserie heb gemaakt …

Ecokathedrale fotokuier 26

Geplaatst op door

Begin oktober 2019 ben ik voor de derde keer dat jaar naar de Ecokathedraal geweest. Na de sneeuwwandeling in januari heb ik in er juli nog een rondgang gemaakt met matroos Beek en haar kapitein. Tot mijn spijt heb ik die dag – geheel tegen mijn gewoonte in – meer lopen praten dan dat ik heb gefotografeerd.

Ik ben deze fotokuier in oktober begonnen, waar ik in januari was geëindigd: in de stenen iglo. Nadat ik die weer even van binnen had bekeken, heb ik de Porta Celi – de hemelpoort – eens vanuit een ander perspectief gefotografeerd. Het zonlicht kierde op verschillende plaatsen in het bos mooi door het al voorzichtig uitdunnende bladerdek. Licht en schaduw speelden in stilte hun spel op en rond de betonnen objecten. De bekende ‘RUSTPLAATS’ waar naar verluidt ook Louis le Roy zelf wel eens zat te mijmeren, werd het eindpunt die dag.

Na de rust en nog even een blik in de richting van de ‘Inca-tempels’ iets verderop werd het tijd om de terugweg te aanvaarden. Het was een vermoeiende kuier, maar het prettige weerzien maakte het opnieuw alleszins de moeite waard …

Ecokathedrale fotokuier 25-2

Geplaatst op door

We vervolgen onze tocht van januari 2019 door de besneeuwde Ecokathedraal. We starten waar we vorige week geëindigd zijn, op het lange pad met de ‘Inca-tempels’ ergens halverwege de Ecokathedraal. Daar vandaan gaan we naar de ruïnes op het oudste en hoogste deel helemaal achter in het bos. Onderweg kruisen we verse sporen in de sneeuw en uiteindelijk vliegen we door ‘de iglo’ weer naar buiten …