Ik had beloofd om terug te komen op het ritje dat Jetske en ik vorige week vrijdag samen hebben gemaakt. Het werd een drie provinciën ritje, waarbij we vanuit de Kop van Overijssel door Drenthe onder andere over deze lange rechte weg naar Fryslân reden …
Nadat ik een tip had gekregen waar we ze zouden kunnen vinden, gingen we die dag op zoek naar boomkikkers. Ter plekke begonnen we met een redelijke onderlinge tussenafstand te zoeken. Ik had al snel een mooie collectie kikkers verzameld, maar nog niet de soort die we zochten …
Meestal is het andersom, maar ditmaal was Jetske degene die zich even liet afleiden. Ze stond bij een aantal paarden, waarvan er zo te zien eentje nogal stond te ginnegappen …
Ik bleef intussen zoeken, want wie zoekt zal vinden. Na verloop van tijd zag ik een klein, nauwelijks zichtbaar boomkikkertje in het gras zitten. Tijd om Jetske erbij te roepen, want gedeelde vreugde is dubbele vreugde …
Nou, reken maar! Maar gelukkig niet bij ons. De schutting van één van de buren werd meteen bij de passage van storm Dudley op woensdagavond al geveld. Sindsdien ligt hij horizontaal gestrekt in de tuin. Uitgerekend die schutting werd in juni 2015 ook al eens geveld door een windhoos of een valwind …
Verder gingen er in de buurt aan verschillende kanten enkele bomen plat. Bij ons bleef het beperkt tot het regelmatig buiten zijn oevers treden van de vijver. Tijdens de zware buien stond er al snel een paar centimeter water op een flink deel van het terras …
Maar ja, dat is ook wel een beetje eigen schuld. Op ons verzoek heeft mijn meest handige zwager de afvoer van het regenwater vanaf het dak veranderd. Het water loopt daar nu via het dakje van het fietsenhok naar onze regenton. Wanneer de ton vol is, gaat het water via een ondergrondse overloop naar de achterkant van de vijver …
Onder normale omstandigheden gaat dat lang goed, maar bij de stormbuien van de afgelopen dagen loopt het nieuwe waterafvoersysteem tegen zijn grenzen. Zodra de vijver vol is, loopt het overtollige water het terras op, om zich daar te verzamelen in het zuidoostelijke kwadrant van het terras. Na enige tijd wordt een kleine verhoging aan de zuidkant van het terras overwonnen. Vanaf dat moment loopt het water langzaam over het paadje naar achteren. Waar het paadje bijna aan het eind van de tuin een bocht naar links maakt, vormt zich een grote plas. Als ook dat spaarbekken gevuld is, zoekt het water zich een weg naar de schuttingdeur. Daar loopt het vervolgens door de steeg naar de gemeentelijke regenwaterafvoer enkele meters verderop …
Uiteindelijk raken we het overtollige water dus wel kwijt, maar vanuit praktisch oogpunt is een ingreep op termijn wel het overwegen waard. Kijkend naar het leven in de vijver kan het vanuit oogpunt van natuur en milieu echter bijna niet beter functioneren dan op de huidige manier. De waterplanten tieren welig, en er hangen nu al twee dikke kikkers in de vijver rond …
Ook op grotere schaal valt het niet mee om het overtollige regenwater kwijt te raken. Daarom is het aloude Woudagemaal bij Lemmer weer onder stoom gebracht. De Leeuwarder Courant plaatste zojuist een filmpje over de werking van dit geweldig mooie stuk stoomtechniek:
Lang ben ik niet achter die vrouw met haar hond aangelopen, de verkoelende slenk die door de noorkant van het Weinterper Skar loop, lokte me veel meer …
Al van ver lokte een bijna onophoudelijk gekwaak me die kant op …
Het was een drukte van belang in het koele, stromende water. Her en der werden wipjes gemaakt …
Een stukje verderop werd zo te zien een spelletje gespeeld …
Maar het kwam uiteindelijk toch steeds op hetzelfde neer … 😉
Het was omdat ik mijn krukje niet bij me had, anders was ik er lekker bij gaan zitten …
Desondanks heb ik me er een tijdlang uitstekend vermaakt …
Nadat ik me woensdag en donderdag in het Weinterper Skar voornamelijk had bezig gehouden met macrofotografie, werd het tijd om het op vrijdag eens anders aan te pakken, want het macrowerk vergt veel van mijn bovenbenen. Daarom heb ik er vrijdag voor gekozen om maar eens wat video-opnamen te maken in het schar. Met de camera op het statief kon ik het werk goeddeels zittend af.
Vervolgens ben ik er thuis eens goed voor gaan zitten om de landschappelijke beelden, gelardeerd met een kikkerconcert, enige dartelende vlinders en een gemoedelijk grazende ree tot een 20 minuten durend filmpje aaneen te smeden. Je moet er even voor gaan zitten, maar dan heb je ook wat: “Maityd yn it Weinterper Skar” oftewel “Voorjaar in het Wijnjeterperschar” …
Vanmiddag heb ik voor het eerst dit jaar weer eens een uurtje lekker op het bankje bij de dobbe in het Weinterper Skar gezeten. Het leek wel zomer, heerlijk! Andere mensen waren er in geen velden of wegen te zien, vlinders, kikkers en padden echter des te meer. De vlinders waren me allemaal te snel af, maar een kikker die vanuit het bos onderweg was naar het water, wilde wel even poseren voor een foto …
Ook in het water was het een drukte van belang, diverse koppeltjes padden gingen geheel in elkaar op …
De paringsdaad resulteerde op verschillende plaatsen in fraaie kralenkettingen van eitjes …
Kijkend naar de hoeveelheid kikkerdril en paddeneitjes, zal het over een tijdje weer een gekwaak van jewelste zijn in het Weinterper Skar. Ik verheug me alweer op de zomeravondconcerten …
Na de teleurstellende grijze start van de lente gisteren, was het vandaag dan toch ook in Fryslân heerlijk voorjaarsweer. Om daar van te genieten ben ik even naar De Deelen gereden. Omdat mijn benen me vandaag geen echte fotokuier toestonden, ben ik lekker aan de oever van een van de vele petgaten gaan zitten. Daar werd het beeld vooral bepaald door af en toe luid snaterende passerende ganzen …
Toen ik enige tijd later even wat rondscharrelde, stuitte ik op een paar kikkers die onverstoorbaar waren verwikkeld in een innig liefdesspel …
Ik kon het niet laten … Zonder het tweetal te storen heb ik even een paar close-ups gemaakt …
Let vooral even op het feesthoedje … 😉
Op weg terug naar de parkeerplaats werd mijn aandacht getrokken door een rondfladderende vlinder. Toen hij even ging zitten, gaf hij me net voldoende tijd om hem te fotograferen. Daarmee is ook in 2011 de eerste vlinder die ik voor de camera kreeg weer een citroenvlinder …
Tevreden over de fotografische buit heb ik bij de parkeerplaats nog een tijdlang heerlijk in het zonnetje gezeten aan de picknicktafel bij een van de petgaten …
Afanja's Weblog 