Tagarchief: koepel

Spinrag en kardinaalsmuts

Geplaatst op door

Nadat ik me voorzichtig langs de nieuwe bekleding op een hellend vlak had gewerkt, vervolgde ik mijn weg in de Ecokathedraal. Al snel was ik aangekomen op mijn rustplekje op ‘de tempelberg’ …

Op één van de vertrouwde muurtjes zittend keek ik eens om me heen. Ik zat niet ver van een muurtje waar spinrag en kleine ronde gaatjes verrieden dat er allerlei beestjes tussen de duizenden spleten en kieren in de Ecokathedraal huizen. Toen ik even wat aan één van de stenen morrelde zag ik nog net een pissebed wegglippen …

een frivole dakpan tussen de gestapelde stenen
de spleten tussen de stenen herbergen tal van kleine beestjes
de spleten tussen de stenen herbergen tal van kleine beestjes
gevallen zuilen
kardinaalsmuts in de Ecokathedraal

Nadat ik verderop nog even had rondgeneusd bij de gevallen zuilen en de kardinaalsmutsen, ben ik via de koepel teruggegaan naar voren. Daar heb ik nog even lekker in de zithoek gezeten, voordat ik via ommelandse wegen terug naar huis ben gereden. Ik had nog wel verder naar achteren kunnen dwalen, maar het leek me verstandiger nog wat kracht over te houden voor de volgende dag. ook dan leek het namelijk nog goed weer te blijven …

de koepel in de Ecokathedraal

Tussen natuur en beton (4)

Geplaatst op door

Ik zat nog wat te mijmeren op de tweede rustplek. Er klonk van alle kanten vogelgezang op dit mooie stukje wereld en her en der bloeiden wat bloemen. Maar net als in onze tuin zag ik ook hier bar weinig insecten. Ook rond de akkerkool bleef het stil …

gele akkerkoolbloemetjes tegen een groene achtergrond

Ook deze keer ben ik weer niet zo gek ver doorgedrongen in de Ecokathedraal. De laatste keer dat ik tot in het achterste en oudste deel ben gekomen, is intussen ruim een jaar geleden. Maar ik ben blij dat ik er weer even geweest ben. De terugweg vanaf het punt tot waar ik ben gekomen, is kort en gemakkelijk. De massieve ‘Porta Celi’ met de driehoekige doorgang is al snel te zien. Vlak voor de poort ga ik naar rechts om daar de achterkant van de nieuwe bouwwerken vóór in de Ecokathedraal nog even te bekijken …

zicht op de achterkant van de Porta Celi
deels ingepakte bouwwerken aan de noordkant in het voorportaal

Terug in ‘het voorportaal’ van de Ecokathedraal lacht de zithoek me toe. Hij is opnieuw bekleedt met een paar strakke groene planken. Een prima plekje om nog even te zitten, voordat ik weer op huis aan ga …

de zithoek in het voorportaal van de Ecokathedraal

– Intussen heb ik al een afspraak staan voor een volgende bezoek aan de Ecokathedraal

Tussen natuur en beton (2)

Geplaatst op door

“Het ziet er allemaal netjes en opgeruimd uit,” was gisteren een veel voorkomende reactie. En zo is het ook. Het ziet er in de voorste deel van de Ecokathedraal eigenlijk altijd netjes uit. Maar dat komt niet zozeer door opruimwerk, maar door de nog steeds voortdurende bouwwerkzaamheden in dit gedeelte. De natuur heeft er nog geen kans gehad om steen en beton te vergroenen …

we gaan een stapje hoger in de Ecokathedraal

Dat wordt vanaf nu heel anders. De zuidwestelijke hoek, die tegenover tegenover ‘de Koepel’ ligt, is een stuk ouder dan wat in deel 1 te zien was. Er liggen een paar paden tussen bouwwerken van een kleine meter hoog. Hoe verder we lopen, hoe hoger de bouwwerken worden, en hoe meer de natuur terugpakt wat hem toebehoort. Op en tussen de los op elkaar gestapelde stenen vestigt zich na verloop van tijd een keur aan planten. Daarnaast bieden de kieren en spleten huisvesting aan vele insecten en spinnen …

spel van licht en schaduw in de Ecokathedraal
de natuur blijft zijn weg zoeken tussen de los gestapelde bouwwerken
de natuur maakt het paadje geleidelijk smaller
de natuur pakt terug wat van haar is
op 'de tempelberg' in de Ecokathedraal

Aan het eind van een van de paden gaan we linksaf. Daar beklimmen we een heuvel van een paar meter hoog. Bovenop die heuvel staat de tempel die op de laatste foto hierboven te zien is. Het is niet voor niks dat ik dit ‘de Tempelberg’ ben gaan noemen. Bij die tempel staat een muurtje waar ik meestal even ga zitten om mijn onderdanen wat rust te geven. In dit geval had ik daar zicht op bloeiend oranje havikskruid …

bloeiend oranje havikskruid aan de voet van de tempel

– wordt vervolgd

Tussen beton en natuur (1)

Geplaatst op door

Voordat het echt warm werd, heb ik in juni eindelijk weer eens een kijkje genomen in de Ecokathedraal bij Mildam. Zoals bekend bij een deel van de lezers, heb ik de Ecokathedraal zien groeien en veranderen sinds ik er in november 2002 voor het eerst kwam.

De driehoekige poort, die naam ‘Porta Celi’ heeft gekregen, is in 2014 gebouwd. Alle bouwwerken die nu rondom de poort staan, zijn er later bij gebouwd …

de 'Porta Celi' in het voorste deel van de Ecokathedraal bij Mildam

Het meeste recente bouwwerk staat op de eerste foto hieronder. Het staat helemaal links vooraan in de Ecokathedraal. Nadat ik onder de ‘Porta Celi’ door gelopen ben, sla ik meteen linksaf. Via een trapje daal ik af naar ‘de Koepel’, dit prachtige werk is in 2018 gereed gekomen. Het is enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je ook even naar binnen kunt stappen. Dat heb ik bij deze gelegenheid dan ook maar weer even gedaan. Het zag er keurig uit, dat heb ik wel eens anders gezien …

er wordt altijd rekening gehouden met de natuur in de Ecokathedraal
de koepel van los op elkaar gestapelde tegels
een kijkje in de koepel
een kijkje door het gat bovenin de koepel
op de voorgrond kleinere bouwwerkjes met in de verte de koepel

Als ik ‘de Koepel’ heb verlaten, steek ik het pad over om me in een wat ouder deel van de Ecokathedraal te wagen. Hier begint de natuur stukje bij beetje terug te pakken wat van haar is …

– wordt vervolgd

Terug naar voren

Geplaatst op door

Een kuier naar het achterste deel van de Ecokathedraal zat er die dag niet in. Maar ik kon het niet laten om nog een klein stukje verder te lopen, zodat ik nog even een blik kon werpen op één van de oudste stukjes van de Ecokathedraal in het voorste deel …


Kijk nou eens wat een mooie tafereeltjes er ontstaan, wanneer weer en wind jarenlang hun gang kunnen gaan met wat gestapelde stenen tussen een paar oude bomen …

Daarmee had ik voor die dag het verste punt bereikt. Het was tijd om via de makkelijkste route terug te keren, over het hoofdpad, langs de muur met de schaduwen en de deels gele stenen en langs ‘het clowntje’. Het is bijna een cultuurshock om ineens van de met mos bedekte oude stapelwerken terug te keren in het strakke nieuwere deel van de Ecokathedraal …

Vlak voor de ‘Porta Celi’ kon ik het toch niet laten om nog even een zijpaadje te nemen. Zo kon ik ook nog even een blik werpen op de manshoge koepel en het sierlijke muurtje ernaast …

Nadat ik tot slot nog even een foto van de ‘Porta Celi‘ had gemaakt, heb ik nog even een kwartiertje in ‘het zitje’ in het voorportaal gezeten. Hopelijk lukt het in april om weer eens tot achterin te komen. En als het niet in april lukt, dan maar ergens begin mei …

Een doorkijkje in de koepel

Geplaatst op door

Vanaf de nieuwe gebogen muur met de sierlijke elementen was het maar een paar meter naar de indrukwekkende van stoeptegels en bakstenen gebouwde koepel …

De grote trap die ooit tegen de koepel aan is gebouwd, was intussen weer deels afgebroken. Het vrijgekomen materiaal is waarschijnlijk gebruikt in de nieuwe bouwwerken. Omdat ik toch in de buurt was, heb ik de gelegenheid maar aangegrepen om vanuit de koepel weer even een doorkijkje naar boven kon maken …

Ik liet de koepel achter me en klom via de vernieuwde trap omhoog in de richting van de ‘Porta-celi’. Door nieuwe bouwwerken links en rechts van de trap maakte het geheel hier een heel andere indruk …

Er verdwijnen zaken in de Ecokathedraal, maar er verschijnen ook altijd weer nieuwe elementen. Het onderstaande stapelwerkje is daar ook een mooi voorbeeld van. Het is waarschijnlijk kinderwerk, maar in het juiste licht vond ik het zeker de moeite waard …

  • morgen weer meer …

Een kijkje bij de koepel

Geplaatst op door

Nadat ik nog enige tijd lekker op een muurtje in de zon had gezeten en een laatste foto van het kleurrijke bladerdek boven de ‘Inca-tempels’ had gemaakt, liep ik linea recta terug naar het voorste deel van de Ecokathedraal …

Daar liet ik me verleiden om bij de Porta Celi nog even af te dalen naar de vooral uit stoeptegels bestaande koepel, die toch wel één van de hoogtepuntjes van de ecokathedrale bouwkunst genoemd mag worden …

Moe, maar tevreden bekeek ik korte tijd later op het bankje in het voorportaal even de foto-oogst. Na een vluchtig weerzien met mijn fotomaatje en een kleurrijk bezoekje aan de Ecokathedraal was het tot dusver een mooie dag geweest, zodat ik rond half drie ’s middags met een voldaan gevoel huiswaarts kon tuffen …