Had ik al verteld dat de iLark weer helemaal oké is en dat het geen cent heeft gekost? Tijdens een kopje koffie bij de dealer in Surhuisterveen was al snel duidelijk wat het probleem was. De accu bleek nog prima te zijn, maar als de iLark langere tijd stil staat, wil er wel eens een communicatieprobleempje optreden. Even een paar maal gas geven blijkt dan voldoende te zijn om de iLark weer aan de praat te krijgen. Je moet het maar net even weten …
Het is alleen jammer dat ik voorlopig nog niets aan de ilark heb. Zo lang de wind vanuit het noordoosten waait, is het veel te koud om ook nog maar aan een ritje op de iLark te denken. Daarvoor moet het eerst toch wel een graad of 18 zijn …
Het is me de afgelopen weken zelfs te koud voor fotokuiertjes in de natuur. Omdat de MS mijn ‘inwendige thermostaat’ heeft gesloopt, heb ik bij de huidige temperaturen voortdurend last van spierspanning in mijn benen. Die spanning wordt de laatste tijd bij het lopen helaas al snel pijnlijk. Verder dan de tuin kom ik tegenwoordig dan ook niet veel. Maar ach, hoewel ook de tuin onder de kou te lijden heeft, valt zo nu en dan ook nog wel wat te fotograferen …
Zondag en maandag heb ik aan het eind van de middag gebruik gemaakt van de stand van de zon. Een paar skeletjes van lampionnetjes hingen rond dat tijdstip enige tijd mooi in het licht, waardoor de schaduwen op een paar grijze plantenbak stonden afgetekend …
“Het liefst staat de struikveronica op een beschutte plek in een koele omgeving,” zo lees ik. Wel, met een gemiddelde temperatuur van -1.9 °C deze week, is dat wel aardig gelukt …
In de volgende alinea lees ik: “De struikveronica is groenblijvend, maar in beginsel niet winterhard. Gelukkig kan ze niet al te strenge winters prima overleven. Bij flinke vorst (meer dan -10 °C) heeft de plant wel bescherming nodig.” Kouder dan -8,2 °C is het hier deze week nog niet geweest. Dus eh … ik weet niet of ik dit weekend nog wel op de schaats kom, maar onze Hebe zal de winter wel overleven … 😉
Afanja's Weblog 