Mevrouw merel heeft het alweer een dag of wat flink op de heupen. Ongeveer een week nadat de jongen uit het eerste nestje in de pergola waren uitgevlogen, heb ik mevrouw merel weer met nestmateriaal de pergola in zien vliegen. Daarna heb ik haar weer een aantal dagen op het nest zien zitten. De laatste tijd was het nestje weer leeg…
Sinds gistermiddag is mevrouw merel weer druk bezig met het verzamelen van vers mos rond onze vijver. Tot mijn teleurstelling vliegt ze er nu echter niet mee naar de pergola en ook niet naar de klimop rond de hazelaar. Vandaag heb ik haar een paar maal kunnen volgen. Ze duikt ermee naar een op het oog niet echt veilig plekje tegen de schutting bij de buren …
Gisteren was ik het grootste deel van de dag aangewezen op huis en tuin, zodat ik wat kracht over zou houden voor de fysiotherapie halverwege de middag. Het was een rustige, zonnige dag die eigenlijk vroeg om een kleurrijke boswandeling. Maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En dus heb ik me eerst vooral vermaakt met de mussen en de mezen in de tuin …
Op een bloempot die op de regenton staat, trof ik het onderstaande wezentje aan. Obsidentify kwam bij beide foto’s met een andere naam, dus ik houd het eerst maar gewoon op een kleine langpootmug …
Ik zag dat kleine ding trouwens pas. toen ik naar de regenton was gelopen om een foto te maken van het mooie rode blad, dat in het tegen de bloempot groeiende mos was blijven hangen …
De zon scheen vanmorgen eindelijk weer eens toen ik opstond. Na de medicatie, een flink stuk koek en koffie ben ik meteen in de auto gestapt om even een fotokuier in het bos te maken …
Zoals wel vaker in deze tijd van het jaar, koos ik weer voor het bos bij voor Heidehuizen. Langs het fietspad waren onlangs weer een paar bomen omgewaaid. Een stukje verderop lag de kluit van een vorig jaar al omgewaaide boom. De boom was helaas weggehaald, maar de kluit was intussen mooi begroeid …
Enige tientallen kleine paddenstoeltjes hadden de kopjes opgestoken op de steile helling van de kluit. Obsidentify noemt het ‘gewone glimmerzwammen’, daar houd ik me dan maar weer aan vast …
Een kuier naar het achterste deel van de Ecokathedraal zat er die dag niet in. Maar ik kon het niet laten om nog een klein stukje verder te lopen, zodat ik nog even een blik kon werpen op één van de oudste stukjes van de Ecokathedraal in het voorste deel …
Kijk nou eens wat een mooie tafereeltjes er ontstaan, wanneer weer en wind jarenlang hun gang kunnen gaan met wat gestapelde stenen tussen een paar oude bomen …
Daarmee had ik voor die dag het verste punt bereikt. Het was tijd om via de makkelijkste route terug te keren, over het hoofdpad, langs de muur met de schaduwen en de deels gele stenen en langs ‘het clowntje’. Het is bijna een cultuurshock om ineens van de met mos bedekte oude stapelwerken terug te keren in het strakke nieuwere deel van de Ecokathedraal …
Vlak voor de ‘Porta Celi’ kon ik het toch niet laten om nog even een zijpaadje te nemen. Zo kon ik ook nog even een blik werpen op de manshoge koepel en het sierlijke muurtje ernaast …
Nadat ik tot slot nog even een foto van de‘Porta Celi‘ had gemaakt, heb ik nog even een kwartiertje in ‘het zitje’ in het voorportaal gezeten. Hopelijk lukt het in april om weer eens tot achterin te komen. En als het niet in april lukt, dan maar ergens begin mei …
Zodra je ergens op een hoogste punt bent aangekomen, volgt er vervolgens uiteindelijk weer een afdaling. Zo ook hier, na mijn korte pauze bij de tempel op het hoogste punt voor in de Ecokathedraal, ben ik via de onderstaande trap aan de andere kant van de heuvel weer afgedaald …
Ook hier dalen we eerst weer af naar een tussenniveau. Daar treffen we onder andere het torentje met de ronde top op de foto linksonder aan, op de foto rechtsonder lijken we een deel van de basis van een oud vestingwerk te zien …
Terwijl ik verder afdaal, vallen de schaduwen op de lange muur met de deels geelgroene stenen op. Terug op de bosbodem rijzen er aan alle kant weer stukken steen en beton omgeven met mos op …
Het zal duidelijk zijn, aan mos viel in dit al wat oudere deel van de Ecokathedraal niet te ontkomen. Het veelal frisgroene mos was kleurbepalend tussen het verder overheersende grijs en bruin van stenen en oud gebladerte op de grond …
Ik pak de draad weer op waar ik hem gisteren heb laten liggen, bij de vrijwel altijd natte, en daardoor vaak wat gladde trap naar een tussenniveau in het voorste deel van de Ecokathedraal …
Het is meteen duidelijk dat we in een al wat ouder deel van de Ecokathedraal terecht komen. Hier is duidelijk al meer mos en andere begroeiing tussen de stenen tot leven gekomen dan in het nieuwste deel, dat hier gisteren te zien was. Wat verder opvalt in de onderstaande foto is het brede scala aan materiaal waarmee de Ecokathedraal in de loop der jaren is opgebouwd. Dat varieert van trottoirbanden, stoeptegels en straatstenen tot oudere metselstenen tot ruw, ongepolijst beton …
Aan mos, robertskruid en andere kleine plantjes die zich in de kieren tussen de stenen nestelen, is hier geen gebrek. Die planten laten zich zien, de vele kleine spinnen en insecten die ongetwijfeld ook tussen de kieren zitten, blijven verborgen in de donkere kieren en spleten …
Via het tussenniveau zijn we intussen aangekomen op het hoogste deel voor in de Ecokathedraal. Ik schat dat je hier ca. 4 m boven het maaiveld staat …
Op de bovenstaande foto net niet zichtbaar, nestel ik me sinds een aantal jaren bij mooi weer graag even naast de tempel in de zon. Daar heb ik ook ditmaal even lekker gezeten, met zicht op bloeiende katjes niet ver voor me …
Na ruim anderhalve week gehoest en geproest wordt het tijd om het reguliere leven weer op te pakken. Helemaal klachtenvrij ben ik nog niet, maar dat kan nog wel een paar weken duren. Daarom wil ik toch maar kijken of ik het machientje onder het motto ‘Kalm aan, dan breekt het lijntje niet’ weer voorzichtig onder stoom kan brengen …
In de week voordat dat vervelende virus me begon te plagen, ben ik op een mooie ochtend weer eens naar de Ecokathedraal bij Mildam gereden. Het was alweer enige tijd geleden, dat ik er voor het laatst was, en dat was te zien ook, want vooral in het voorportaal was weer flink wat bijgebouwd …
Voordat ik jullie meeneem langs ‘de nieuwbouw’ in het voorste deel van de Ecokathedraal, wil ik eerst lezers die nu voor het eerst van de Ecokathedraal horen, even verwijzen naar een ouder logje: ‘Die Ecokathedraal, wat is dat eigenlijk …?’
Voor het oog goeddeels verborgen voor bezoekers, werd al een tijdlang gewerkt aan nieuwe stapelwerken in het gedeelte rechtsvoor in de Ecokathedraal. Daarmee is er naast de ‘Porta Celi’, die sinds 2014 de hoofdingang vormde, in zekere zin een tweede ingang ontstaan …
We laten hierbij het oude hoofdpad links liggen en lopen tussen de nieuwe bouwwerken door naar rechts. Het eerste wat opvalt is dat er een straatje tussen de nieuwe stapelwerken is gelegd. Die nieuwe bouwwerken staan er goeddeels schoon en strak bij. Maar wie er oog voor heeft, ziet dat aan de basis hier en daar de eerste mosaangroei te zien is …
Maar goed, genoeg over de grond gekropen, verderop valt nog wel meer mos te zien. Voor nu is het tijd om weer op te krabbelen en nog even wat rond te kijken langs de onlangs opgetrokken muren …
Aan het eind van het pad gaan we linksaf om daar een niveautje hoger te klimmen …
Afanja's Weblog 