’t Wordt nog wel ‘ns wat

Wat een verademing om gisteren na het stormachtige begin van de week een dag zonder wind, maar met regelmatig wat zon hadden. En dan zul je altijd zien, dat op zo’n mooie dag mijn benen krachteloos zijn. Maar niet getreurd, ik ben een kwartiertje op het terras gaan zitten. Daar had ik een prima alternatief …

De huismussen, die zich maandag en dinsdag vooral ophielden in de beschutting van de hulstboom en de klimop, lieten zich gistermiddag weer veelvuldig zien. Het was weer dringen geblazen bij de pindakaas. Daar heb ik gebruik van gemaakt door rustig in mijn hoekje op het terras zittend wat foto’s te maken …

Naast me zat in de klimop een jong musje** het schouwspel ook in alle rust te bekijken. Ik was wel blij met dit deze setting. Het gaf me weer kans om de vogelknop te testen. Ik krijg hem steeds beter in de vingers, waardoor de vogels er langzaam maar zeker steeds wat strakker op staan. Het wordt nog wel eens wat met mij en de vogels …

** Via Bluesky ben ik erop gewezen, dat de laatste mus niet echt een jonge mus is. Naar verluidt is het een vrouwelijke huismus.

De koepel en de poort

We naderen stilaan het einde van deze rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal. Bij het pleintje met de gebroken zuilen maak ik nog een paar foto’s van de vrolijk gekleurde Kardinaalsmuts

Daarna zetten we koers in de richting van de uitgang, op de eerste foto hieronder kun je het poortgebouw al door het gebladerte zien schemeren. Maar we nemen eerst nog een afslag naar rechts. Ik wil jullie namelijk een blik op en in het koepelgebouw niet onthouden. Dit is het enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je echt even naar binnen kunt lopen. Eenmaal binnen krijg je door het rookgat een mooi doorkijkje naar de kroon van een boom …

En dan is het echt tijd om de Ecokathedraal te verlaten. We passeren ‘Funny Face’ aan de rechterkant en staan dan voor het massieve en majestueuze poortgebouw ‘Porta Celi’

Eenmaal onder poort doorgelopen staan we weer in het voorportaal van de Ecokathedraal. Het zitje heeft een update gekregen met een paar nieuwe latjes op de bankjes en een nieuw rugloos zitmeubel. Met een tevreden gevoel heb ik daar nog even lekker in een flets zonnetje gezeten …

het zitje in het voorportaal van de Ecokathedraal

Plaatselijk wat zonlicht

Zoals al vaak het geval is geweest, heb ik maandagmiddag een korte pauze ingelast aan de voet van de tempel waarmee ik het logje van gisteren afsloot. Daarna was het tijd om nog wat verder door de Ecokathedraal te dwalen. Het zonlicht speelde daarbij af en toe mooi door de bomen …

Zelfs een paddenstoel in een laag, donker hoekje werd net voldoende opgelicht voor een mooi plaatje. Nadat ik was afgedaald naar het normale niveau, heb ik vanaf een muurtje het pleintje met de gebroken zuilen en de trottoirbanden nog maar eens in ogenschouw genomen. Een eenzame fietsenstandaard wees me vervolgens de weg naar de uitgang …

Strijd tussen grijs en groen

We laten het nieuwste gedeelte van de Ecokathedraal achter ons en lopen wat verder naar achteren. Al snel zien we aan de linkerkant van het pad ‘Funny Face’ verschijnen, die ons naar het pad aan de andere kant verwijst …

Langs dit pad beginnen we links en rechts de charme van de Ecokathedraal te ontdekken. Naar mate de los gestapelde stenen en tegels langer liggen, zoekt de natuur zijn plek langs, op en tussen beton en steen. Afijn, beelden zeggen meer dan woorden, verwonder je maar even …

Wanneer we een stukje verderop het trapje op de laatste foto hierboven hebben beklommen, lijkt er ineens een tempel van de Inca’s of de Azteken voor ons op te doemen …

Territoriumstrijd in de Alde Feanen

Kort nadat ik de lepelaars uit het vorige logje had gefotografeerd, liep ik door de corridor van knotwilgen terug in de richting van de auto. Halverwege het pad zag ik ineens op enkele meters afstand naast me een grote zilverreiger staan. Zodra hij de klik van mijn camera hoorde, maakte hij dat hij weg kwam …

Een andere grote vogel heb ik zes jaar geleden niet ver hier vandaan eens heel aardig kunnen fotograferen. Die ‘vliegende deur’, zoals de zeearend ook wel wordt genoemd, bevond zich toen een stuk verder verder bij me vandaan dan de bovenstaande zilverreiger. Met zijn spanwijdte van ruim 2 meter is met afstand de meest indrukwekkende vogel die ik ooit heb gefotografeerd …

Sinds 2017 broedt er jaarlijks een zeearendskoppel hier in Nationaal Park de Alde Feanen. De afgelopen jaren zijn er in totaal 4 jongen groot gebracht. Ook dit jaar is het zeearendspaar weer teruggekeerd. Net als voorgaande jaren gaat dat echter niet van een leien dakje. Ook dit jaar wordt er weer heftig gestreden om het enorme nest. De zeearenden moeten hun territorium namelijk delen met o.a. een paar buizerds en een havikskoppel, die ook hun zinnen op dat nest hebben gezet …

Dat is allemaal te volgen via de webcam van It Fyske Gea en Vogelbescherming NL. De afgelopen dagen heb ik ons grootste liefdeskoppel al zien paren op de grote tak aan de ander kant van het nest. Maar ook een paar buizerds zijn er al eens neergestreken. Het meest lastig en agressief zijn ook dit jaar de haviken weer. Als ik het me goed herinner, zijn die vorig jaar uiteindelijk als winnaars en heersers van het nest uit de strijd gekomen. Hoe het dit jaar zal aflopen is nog volstrekt onduidelijk. Wat wel zeker is, is dat de webcam van de zeearenden met de terugkeer van het herfstachtige weer een aangename afleiding kan bieden …

TIP: wanneer het nest leeg is of wanneer er langere tijd een rustig vogel op het nest zit, laat ik beeld en geluid op een tabblad open staan, zodat ik zelf andere dingen kan doen. Als het niet te hard waait, klinkt er dan regelmatig gezellig gekwinkelier van vogels in de omringende bomen door de kamer. Zodra het weer interessant genoeg is om te kijken, laat één van de roofvogels dat over het algemeen luidkeels horen.   🙂

Er gaat IETS boven Groningen

Vorig jaar werd er bij Nationaal Park Lauwersmeer een groot metalen bord geplaatst met daarop de naam van het park. Op zich niets mis mee, zou je zeggen, ware het niet dat het bord aan de Friese kant van het Lauwersmeer was geplaatst …

170103-1255x

Niet alleen de naam van het park stond op het bord, maar onderaan het bord prijkte ook de verfoeilijke tekst “Er gaat niets boven Groningen“, en dat kan dus niet op Friese bodem. Daarom besloot de oudejaarsploeg “Stiekem mei alles” uit Nijega actie te ondernemen. Begin december werd het bord weggehaald om – enigszins gewijzigd – later te worden herplaatst …

170103-1252xx

Om duidelijk te maken dat er wel degelijk iets boven Groningen gaat, werden er om te beginnen een paar Friese pompeblêden op het bord aangebracht. Daarnaast verscheen aan weerszijden van de naam van het park in grote letters de tekst “Fryslân boppe”. Dat laat niets aan duidelijkheid te wensen over …

170103-1253x

Restte nog één kleinigheidje … Er gaat niets boven Groningen? Jawel! Een klein stukje bijpassende roestend metaal werd over de ‘N’ geplakt. Er gaat wel degelijk iets boven Groningen … Fryslân Boppe! 🙂

170103-1251x

In het programma “Noord Vandaag” van RTV Noord vertelde de Groningse historicus en medeblogger Harry Perton alias Groninganus maandag 2 januari het een en ander over de goedmoedige animositeit die al jaren gaande is tussen Groningers en Friezen, en die zo nu en dan weer even de kop opsteekt. Het ruim 5 minuten durende gesprek over de Fries-Groningse strijd is hier vanaf 9:45 min te zien: “Noord Vandaag, 2 januari 2017” …

170103-1254x

En dat bord? Dat staat intussen waarschijnlijk alweer keurig aan de Friese kant in het Nationaal Park Lauwersmeer. 🙂