Langs de vuurtoren terug

Aafje had al voorgesteld om koffie te drinken bij restaurant ‘de Kaap’, toen we er voor de eerste keer langs kwamen. Dat vond ik echter wat te vroeg, omdat mijn benen op dat moment nog krachtig genoeg waren. Nu was ik er echt aan toe om even te zitten aan een tafeltje met uitzicht over het IJsselmeer …

Zoals het een goed havenrestaurant betaamt, was ‘de Kaap’ goed voorzien van allerlei attributen en voorwerpen uit de scheepvaart. Vanuit mijn hoekje aan de tafel heb ik er wat plaatjes van geschoten, terwijl we ons de koffie met appelgebak goed lieten smaken …

Nadat we het goede hadden genoten, was het tijd om de terugweg naar de auto te aanvaarden. Na het verlaten van het restaurant liepen we opnieuw langs het manshoge anker. Voorbij de bocht naar rechts had ik zin om nog even een uitdaging aan te gaan …

Waar het pad zich in tweeën splitste, stelde ik Aafje voor om te zien wie het eerst bij de auto was, zij beneden langs of ik bovenlangs. Wetend dat mijn pad korter was, won ik glansrijk. Maar daarna was ik ook blij om weer in de auto te kunnen zitten …

Het was een geslaagd dagje, ik was netjes geholpen met mijn statief en we hadden een mooie wandeling op Urk gemaakt.

Op naar ‘de Kaap’

We lopen terug over de Westhavenkade in de richting van de Scheepswerf …

Ter hoogte van de Botterschuur valt mijn oog nu op wat attributen uit de scheepvaart, die op de kade aan de waterkant zijn uitgestald…

We volgen de wandelroute en lopen opnieuw langs Scheepswerf Westhaven. Ik kan het niet laten toch nog even een paar roestplaatjes te schieten …

Aangekomen in de noordwesthoek van de werf stuit ik nog op een informatiebord over de geschiedenis van Scheepswerf Hakvoort, zoals de werf van origine heette naar de eerste eigenaar …

Als we de Westhaven korte tijd later achter ons hebben gelaten, ben ik blij dat de Kaap eindelijk weer in zicht komt … restaurant de Kaap wel te verstaan, want ik ben er intussen hard aan toe om even te kunnen zitten …

– wordt vervolgd

Op een oude scheepswerf

We vervolgen onze kuier op Urk. We laten de Pieter Hakvoortstraat links liggen en volgen de pijl op het briefje achter het raam …

Daarbij komen we aan de oostkant langs de scheepshelling. De waarheid gebiedt mij te zeggen, dat mijn kennis op het vlak van scheepswerven en -hellingen aan alle kanten tekort schiet om hier verder iets zinnigs over te kunnen zeggen. Ik zie roestige karren met verweerde blokken hout op rails staan, die m.b.v katrollen en/of andere hijswerktuigen omhoog getrokken kunnen worden …

Daar houdt mijn kennis zo ongeveer op. Mij gaat het vooral om de aanblik van het levende verleden op deze oude werf. Nog een laatste blik vanuit de zuidoost hoek op dat mooie roestige naambord, daarna gaan we nog een stukje verder ….

– wordt vervolgd

SBB blameert zich in De Deelen

Omdat ik in de buurt was, heb ik gistermiddag weer even een tussenstop gemaakt bij De Deelen. Het mooie weer had veel wandelaars naar het mooie natuurgebied getrokken, want de parkeerplaats stond zo goed als vol.

Staatsbosbeheer staat er als beheerder van het gebied bij veel van de bezoekers duidelijk niet best op. Dankzij de aanhoudende “Afsluiting wegens werkzaamheden” van de korte wandelroute is het gebied eigenlijk alleen nog interessant voor mensen die goed ter been zijn. Er werd dan ook flink gemopperd, want ook ouderen die geen kilometers meer kunnen lopen, maken hier graag even een kuiertje. Het is voor veel van de (vaste) bezoekers niet alleen teleurstellend, maar ook bevreemdend dat deze afsluiting nu al meer dan een jaar duurt …

Wie net als ondergetekende minder goed ter been is, is nu aangewezen op het fietspad langs de Hooivaartsloot. Daar kun je door de rietpluimen naar de overkant van het water koekeloeren. Veel meer valt er niet te beleven. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om een stuk(je) over het lange brede pad naar het centrum van De Deelen te lopen. Maar ook daar valt weinig te beleven. Uitzicht naar links en rechts heb je er niet en aan dat pad komt maar geen eind. Na een meter of 50 vond ik het welletjes en heb ik rechtsomkeert gemaakt …

Naar aanleiding van mijn klacht over de afsluiting van het gebied d.d. 5 februari kreeg ik via Twitter van Staatsbosbeheer deze reactie: @JanKaliasAfanja‬ ‪@BoswachterRoel‬ De boswachter geeft aan dat natuurorganisaties helaas geen recreatiebijdragen krijgen voor het herstel van voorzieningen zoals hier in De Deelen. We proberen deze brug te vernieuwen zodra er budget voor is. Iedereen kan daarbij helpen via buitenfonds.nl/brugoverdedeelen. Wie helpt mee?”

Kortom: als ik mijn geliefde korte rondje in De Deelen weer wil kunnen lopen, moet ik zorgen dat er eerst € 20.000 op het kleedje komt voor reparatie of vervanging van een simpele houten voetgangersbrug. Maar Staatsbosbeheer, als jullie geen subsidie hebben voor onderhoud en instandhouding van dit soort minimale recreatievoorzieningen, wat doen jullie dan in godsnaam nog in het gebied??? Zonder die minimale voorzieningen verliest het gebied toch zijn publieke waarde? Als het gebied niet meer toegankelijk hoeft te zijn voor wandelaars en natuurliefhebbers, laat het dan maar lekker aan de natuur over, komt helemaal goed …

Ik baal hier echt gruwelijk van. Stapje voor stapje wordt de toegang tot de natuur voor mensen die wat minder ver kunnen lopen steeds meer beperkt. Dat is hier in de buurt de afgelopen jaren al gebeurt op twee plaatsen bij de Leijen en bij het Weinterper Skar. En intussen is De Deelen dus aan de beurt. Staatsbosbeheer, skamje jimme!

De Deelen: wit en gevaarlijk

Naar aanleiding van mijn logje “De Deelen deels afgesloten” van 12 januari jl. kreeg ik enige tijd geleden een reactie van ‘een andere Jan’. Deze ‘andere Jan’ heeft in juni 2014 eens een prachtige fotoserie beschikbaar gesteld van de “Tall Ship Races Harlingen”

Terwijl ik van Earnewâld onderweg was naar de Ecokathedraal bij Mildam, maakte ‘andere Jan’ een wandeling door De Deelen. Bij de onderstaande foto’s schreef hij: “Het is zelfs voor validen hier en daar gevaarlijk een wandeling door het gebied te maken. De gedeeltelijk losse delen en gaas dat omhoog staat, kan de nodige problemen veroorzaken …”

“Afgelopen jaar zijn enkele brugjes geheel vervangen maar een grote brug/vlonder over een van de petgaten is al ruim een jaar niet te gebruiken.” Het is duidelijk dat de leuning van de brug geheel is verdwenen en aan het eind is een paar meter brug zelfs helemaal verdwenen …

Het onderstaande bruggetje verderop in het gebied is onlangs helemaal vernieuwd, aldus ‘andere Jan’. Het wordt tijd dat ook de andere knelpunten woorden aangepakt, @boswachterRoel of meer algemeen @Staatsbosbeheer … …

En tot slot nog even dit … De risico’s zijn in De Deelen net wat groter dan in de Jan Durkspolder, maar ‘andere Jan’ trof ook hier op die 24e januari de eerste vermetele schaatsers aan…

‘Andere Jan’, bedankt voor je aanvullende informatie en de mooie foto’s van de treurige situatie in De Deelen.

De Deelen deels afgesloten

Een van de tussenstops die ik donderdag tijdens mijn ritje maakte, was bij natuurgebied De Deelen. Dit is een afgegraven veengebied ten noorden van Heerenveen, waar na de turfwinning een gebied met een mengeling van water, riet, moerasbosjes en smalle graslanden overbleef. Al een jaar of 15 maak ik daar regelmatig eens een fotokuiertje …

De laatste tijd is dat er niet echt meer van gekomen, en dat ligt in dit geval meer aan het gebiedsbeheer dan aan mij. “Het gebied is slecht toegankelijk voor mindervaliden,” aldus de website, maar dat wist ik natuurlijk al. Het is een veengebied met natte paden en veel – vaak nogal gladde – bruggetjes. De afgelopen maanden zijn zelfs die natte paden en gladde bruggetjes echter niet meer toegankelijk …

Aan het al wat verweerde plastic is duidelijk te zien dat deze aankondiging er al langer hangt dan gisteren en eergisteren. En daar begin ik zo langzamerhand eerlijk gezegd een beetje van te balen, want er raken op deze manier stukje bij beetje steeds meer mooie wandelgebieden buiten mijn bereik …

Dus … @boswachterRoel of meer algemeen @Staatsbosbeheer … Ik weet dat jullie krap in het geld en de vrijwilligers zitten, maar het wordt wel tijd dat deze werkzaamheden zo langzamerhand eens worden uitgevoerd, lijkt me. Na verloop van tijd is het een kwestie van prioriteitstelling, zodat ik en ander bezoekers  binnenkort misschien weer eens wat meer zien dan die ene zwaan en het groepje eenden die zich bij het eerste bruggetje ophouden …