Nadat er een kleine communicatiestoornis was opgetreden bij het maken van onze afspraak, pasten fotomaatje Jetske en ik de invulling van de dag gistermorgen probleemloos aan …
We reden naar de Leijen om het water te delen met een visser en diverse vissende vogels. Een passerende vrouw die in hoog tempo het meertje overstak op haar supplank, zorgde voor de sportieve toets …
Een gewone oeverlibel deelde dit uitzicht met ons, terwijl hij aan de wand van de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ hing …
Met twee kilometer verderop aan de overkant van de Leijen het paviljoen, zaten we in de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ nog steeds rustig te wachten op de dingen die zouden komen. Als ze zouden komen tenminste …
En ze kwamen! Niet in groten getale, maar mem zei altijd: ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’. Na een tijdje vloog er meerdere een zwarte stern boven het blauwe water voor de vogelkijkhut langs …
Nu eens vloog de vogel te ver weg, dan weer vloog hij onvoorspelbaar uit beeld. Maar uiteindelijk lukte het me toch twee keer om een aantal mooie foto’s te maken van een passage. De onderstaande serie was voor mij toch wel het toefje slagroom op de dag …
En zo reden we, anderhalf uur nadat we via de fietsbrug aan de Zuiderhogeweg waren vertrokken, Drachten via het skûtsje ‘Henderika’ aan de Noorderhogeweg weer binnen …
Einde van een prachtige dag, waarop we alles er weer uit hebben weten te halen. Dankjewel, Jetske.
Als een zwarte stern laag boven het water zweven, dat moet heerlijk zijn met dit weer …
Terwijl we in de zacht op en neer dobberende boot op de Beulakerwijde lagen te fotograferen, hield pa zwaan voortdurend een argwanend oogje in het zeil. Zodra de boot iets te ver afdreef, hief hij zijn kop sissend dreigend op. Hij leek het prima te vinden dat we na enige tijd vertrokken …
Het visdiefje leek minder moeite met onze aanwezigheid te hebben, maar ook hij keek voortdurend attent om zich heen. Ook een boot die op dat moment achter ons langs voer, leek zijn aandacht te hebben …
Er voer een boot vol verrekijkers achter ons langs. Het was de fluisterstille rondvaartboot ‘Zwarte Stern’ van Natuurmonumenten. Van april t/m oktober kun je met één van de excursieboten vanaf de steiger bij het Bezoekerscentrum De Wieden in Sint Jansklooster een rondvaart door de Wieden maken met een boswachter of natuurgids ….
Intussen zag ik een stuk verderop een mooie originele zeilpunter tussen de rietkragen verdwijnen. Het was tot dat moment uitzonderlijk stil geweest, nu verschenen er langzaam wat meer boten op het water …
Terwijl wij op zoek gingen naar een plekje om nog even wat te eten en te drinken, passeerden we een voor anker liggend houten zeiljacht. Ook mooi …
– wordt vervolgd
Mijn ‘dagje offline’ werd gisteren echt van vroeg tot laat een volle dag offline. Dat overkomt me niet zo vaak, maar het is me prima bevallen. Nadat ik rond half tien ’s ochtends in de auto was gestapt, staken mijn fotomaatje en ik een uurtje laten in Giethoorn van wal in een punter met buitenboordmotor om een vaartochtje door de Wieden te maken …
Jetske – die de grachten, vaarten en plassen in de omgeving bijna kent als haar broekzak – maakte er weer een mooie tocht van. Door smalle vaarten, omgeven door bomen of rietland, zetten we via Dwarsgracht en Jonen koers naar de Beulakerwijde. Daar ontdekten we, dat we helaas te laat waren om de jonge zwarte sterns nog te kunnen zien. De nestvlotjes lagen er kaal en verlaten bij …
Al met al werd het een prachtige dag in de Wieden. Het was er heerlijk met een verkoelend windje over het water. Het ging mis, toen ik bij terugkomst in de hitte weer vaste wal onder mijn voeten had. Ik had nog geen 10 meter over een verharde weg gelopen, toen alle kracht in één keer uit mijn benen vloeide. Jetske zag het gebeuren en moest me naar de auto helpen …
Na een paar bakjes koffie en wat water keerde de kracht bij Jetske in de tuin weer voldoende terug om naar huis te kunnen rijden. Dat doet hitte dus met MS. En dat is toch schrikken na de vlotte kuier van woensdag met Ria in de Ecokathedraal. Afijn, vandaag blijf ik lekker thuis. Passen jullie ook wat op jezelf?
Zodra de bruine kiekendief over ons heen was gevlogen, vonden wij het welletjes in de vogelkijkhut. We besloten terug te lopen naar de auto, zodat we een broodje konden eten. Onderweg bleven we even staan op het bruggetje over de vaart die in de richting van De Tike loopt. Een stuk verderop hing een visdiefje op jacht boven de vaart …
Nadat we ook van dit visdiefje een paar foto’s hadden gemaakt, zijn we doorgelopen naar de auto om wat te eten te drinken. Voor mij waren de wandeling naar de vogelkijkhut en het gedrentel tussen de verschillende kijkgaten en de deur van de hut eerst wel even genoeg geweest. Jetske liep nog even een stuk over het landweggetje Doktersheide, omdat ze daar weer wat opvallends had gezien …
Zwarte sterns scharrelen hun kostje meestal boven en langs het water bij elkaar. Ze hangen vaak biddend boven het wateroppervlak, en pikken dan hun voedsel op van vlak boven of vlak onder water. Jetske had echter een bijzondere exemplaar gevonden. Er vloog een zwarte stern laag over het weiland, mogelijk was hij daar insecten aan het vangen.
Omdat we er op weg naar huis toch langs moesten, heeft Jetske de auto daar later nog even in de berm geparkeerd. Zo kreeg ik ook nog even de kans om van deze bijzondere waarneming te genieten. Dat leverde me de volgende set bonusfoto’s op …
Met uitzondering van enkele passerende visdiefjes en een paar futen in de verte, was het rustig rond de vogelkijkhut. Echt stil werd het niet, het water klotste tegen de palen van de hut en het riet ruiste rondom. Een donkere wolkenmassa kwam vanuit het zuidwesten kwam langzaam wat dichterbij, maar we hielden het nog steeds droog …
De vogelkijkhut bij de Leijen heet ‘Blaustirns’, dat is de Friese naam voor de zwarte stern. De zwarte stern staat als ‘bedreigd’ op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels. Hier bij de Leijen zie ik ieder jaar wel een aantal. Bij gebrek aan voldoende natuurlijk nestmateriaal zoals krabbescheer, worden er tegenwoordig op diverse plaatsen kunstmatige nestvlotjes voor zwarte sterns geplaatst. Of en waar die bij de Leijen liggen, weet ik eerlijk gezegd niet. Maar de zwarte sterns waren er wel …
Ik moest er even op wachten, maar ook deze keer maakte ‘de Blaustirns’ zijn naam weer waar. Met onregelmatige tussenpozen vloog er een zwarte stern van noord naar zuid langs de vogelkijkhut. Omdat ik nog niet echt scherp was, ging hij tijdens de eerste passage natuurlijk veel te snel voor me, maar daarna kreeg ik er weer vat op …
Afanja's Weblog 