Zomerprogrammering 2020

Ik had me voorgenomen om ook in de zomer gewoon door te bloggen. Dat ben ik eigenlijk ook vrijwel altijd gewend geweest. Vorig jaar kwam het er niet van, omdat de Acnes me vanaf half juli wekenlang ondraaglijke pijn bezorgde. Nu die pijn tot een leefbaar niveau is teruggebracht, is er echter wel weer wat anders dat roet in het eten gooit …

Sinds enige tijd heb ik te maken met een pc die hardnekkige kuren heeft. Bij de minste of geringste handeling of opdracht van enige omvang krijg ik een melding ‘onvoldoende ruimte op de werkschijf’. Intussen heb ik op allerlei manier geprobeerd om ruimte vrij te maken, maar de rek is eruit. Ik ben bang dat hij toe is aan een volledige reset …

Maar ook verder gaat het niet echt lekker momenteel. Het weer van de laatste tijd zal daar niet vreemd aan zijn. ’t Ene moment is het ruim 31 graden, en een paar dagen later mag je blij zijn als de maximumtemperatuur de 16 graden aantikt. Dat is geen doen voor een mens met een defecte inwendige thermostaat. Dat heeft vervolgens weer invloed op mijn fotokuiertjes, want de kracht in de benen is ver te zoeken de laatste dagen. Vanmorgen heb ik nog eens een poging gewaagd, maar waar ik ook kwam, het was overal even grijs en nat. Dat alles komt mijn motivatie en inspiratie om te bloggen momenteel niet ten goede. En dan heb ik het over die rare coronacrisis en de nieuwe pandemie die mogelijk al in de maak is nog niet eens gehad.

Kortom: ik ben moe. Daarom trek ik ’t luikje eerst even dicht. Hoe lang …? Geen idee, maar zodra ik weer inspiratie heb, maak ik misschien in eerste instantie wel een herstart met alleen mijn iPhone en de iPad. Want of mijn pc tegen die tijd weer helemaal klaar is voor de strijd, valt ook nog maar af te wachten.

Tot die tijd wens ik jullie allen een goeie voortzetting van de zomer.
Pas op jezelf en elkaar, en vooral: blijf gezond! Tot ooit!

Mobiliteitsinvesteringen

Mijn iPhone 6 was al enige tijd niet meer echt betrouwbaar. En dus werd het tijd voor vervanging, want als je ergens op moet kunnen vertrouwen, dan is het toch wel je mobieltje. Omdat Aafje onlangs m.b.v. het fietsplan op haar werk had geïnvesteerd in haar mobiliteit, heb ik maar geïnvesteerd in mijn digitale mobiliteit …

De vergelijking van refurbished toestellen waarbij ik een stapje voorwaarts kon maken met de nieuwe iPhone SE 2020, viel al snel uit in het voordeel van de iPhone SE 2020. Het toestel werkt niet alleen in alles weer net even sneller en prettiger, vooral met de camera ben ik zeer content. De afgelopen dagen heb ik er in de tuin wat plaatjes mee geschoten om een eerste indruk te krijgen en te geven …

Mieren verslepen en slopen een rozenkever

Rozenkevers of Johanneskevers zijn enorm onhandige sukkels. Ze vliegen domweg overal tegenaan en landen waar het ze maar uitkomt. Vooral dat laatste is niet altijd even handig. De afgelopen tijd heb ik al meerdere exemplaren zien verdrinken in de vijver, nadat ze op de krabbenscheer waren gaan zitten en vervolgens in het water vielen …

Zelfs gewoon lopen levert al problemen voor ze op, volgens mij. En dat is ook niet zo gek als je naar die vreemd gevormde pootjes kijkt. Ergens aan gaan hangen gaat ze waarschijnlijk makkelijker af dan een stukje lopen. Onlangs lag er zo’n sukkelaar op zijn rug op het terras. Vermoedelijk was het hem niet gelukt om weer op zijn pootjes terecht te komen …

Toen ik vanuit een ooghoek op enig moment zag dat hij in beweging leek te komen, werd mijn aandacht getrokken. Een cohort mieren begon de rozenkever vlak voor mijn camera te verslepen en te slopen. En net als bij onze vleesverwerkende industrie was er ook bij die van de mieren geen moment sprake van afstand houden …

Een libel aan de gevel

Een klein kwartiertje nadat het koolwitje was weg gefladderd, werd me donderdag rond het middaguur nog een cadeautje gepresenteerd op het terras. Ik was net van plan om mijn favoriete plekje te verlaten en naar binnen te gaan, omdat het er te warm werd. Zo ver kwam het echter nog niet …

Een libel landde op een takje van de dode restanten van de druif die onze muur nog steeds sieren. Zoals het een goede libel betaamt, vloog hij een paar maal op om een rondje langs de hazelaar te maken. Elke keer landde hij vervolgens weer op hetzelfde takje. Uiteindelijk vond hij het welletjes en verliet hij onze tuin in oostelijke richting. Dat kwam mij goed uit, want het was intussen echt te warm om nog lekker op het terras te kunnen zitten …

 

Een koolwitje op de verbena

Donderdagochtend kwamen de foto’s me zo gezegd lekker aanwaaien op het terras …

Vlak voor twaalven ging er op amper 3 meter bij me vandaan een koolwitje op de verbena op het terras zitten …

Nadat ik ’n paar zijaanzichten had kunnen maken, liet hij als een volleerd voor- en achterkant nog even mooi zien …

De redding van verstrikte juffers

Het heideblauwtje van gisteren dat in de tentakels van de zonnedauw terecht gekomen was, was reddeloos verloren. De vleugels zaten aan alle kanten vast en er zat ook vrijwel geen leven meer in het diertje …

In onze tuin kwam kort geleden een vuurjuffer vast te zitten in wat spinrag op de klimop. Hij zat helemaal niet zo vast, maar desondanks lukte het hem niet om los te komen. Integendeel, hij leek het eerder erger te maken met zijn gekronkel. Daarom besloot ik toch maar even in te grijpen. Met een klein twijgje was het een fluitje van een cent om hem te bevrijden. Hij vloog meteen naar de top van de klimop rond de pergola. Daar kon ik nog een laatste close-up maken, daarna verdween hij uit zicht …

 

Tien jaar geleden stond ik voor een veel moeilijker klus.

Woensdag 18 augustus 2010 stuitte ik op de Merskenheide op een pol zonnedauw die meerdere waterjuffers in haar kleverige tentakels gevangen had. Eén van die juffertjes vocht voor het leven. Nadat ik daar gedurende enige tijd video-opnamen had gemaakt, kon ik het niet langer aanzien. Met wat hulp lukte het uiteindelijk om los te raken. Het lijkt alsof zijn vleugels daarbij beschadigd raakten, maar alsof er niets gebeurd was vloog hij weg …

Heideblauwtjes aan de waterkant

Vorige week woensdag hebben Jetske en ik onze laatste gezamenlijke fotokuier voorafgaand aan het zomerreces gemaakt. Omdat het warm weer was, hadden we een plekje aan de waterkant opgezocht waar we hopelijk wat waterjuffers zouden kunnen fotograferen …

Met die juffers viel het nogal tegen. Ze waren mij veelal net te snel af of ze zaten op ongelukkige plekjes in het helmgras of de biezen. Dat werd echter royaal gecompenseerd door de aanwezigheid van veel heideblauwtjes die zich vooral graag even lieten kieken op polletjes dopheide …

Eén keer lukte het me toch om een waterjuffer te strikken. Ik geneigd om te zeggen dat het een azuurwaterjuffer is, maar als ik één ding lastig blijf vinden, dan is het wel ’t determineren van juffers …

Her en der stonden ook mooie polletjes zonnedauw. Dat kostte niet alleen veel vliegen het leven, maar ook een heideblauwtje was ten prooi gevallen aan de verleidelijk glinsterende, maar o zo kleverige tentakels van deze kleine vleesetende plant …