Categorie archief: Terschelling

Een schaapje op ’t droge

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 24 –

We hebben in Fryslân enkele bijzondere dierenrassen. Het meest bekend is waarschijnlijk het Friese paard, het meest bijzonder is zonder meer het Friese stamboek dijkschaap. Fietsend langs de dijk passeerden we nogal wat van die wonderlijke schapen. Aan het eind van dit logje kom ik hier nog op terug. Hieronder zie je er alvast eentje lekker in zon en wind op de dijk liggen.

Na een half uurtje kwamen we op het punt waar we de zee de rug toe moesten keren om onze tocht landinwaarts te vervolgen. Nog even een laatste rondblik over winderige Waddenzee …

◊

◊

En dan nog even een kleine ‘terzijde’ …

De Friese troubadour Pieter Wilkens heeft een ode gebracht aan het Friese dijkschaap, ‘It dykskiep’, waarvan je hieronder een live uitvoering kunt bekijken en beluisteren. Een Nederlandse vertaling van de tekst, waarin het dijkschaap nader wordt beschreven, kun je hier lezen: Vertaling ‘Dykskiep’ …

Eiders op een zandplaat

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 23 –

De volgende tussenstop tijdens onze buitendijkse fietstocht was bij een zandplaat. Aan de rand zat een grote groep vogels. Van afstand was moeilijk te zien wat het waren, maar dat werd m.b.v. de zoomlens al snel duidelijk. Het waren eiders, ook wel eidereenden genoemd. Deze eendensoort houdt van zout water. De meeste eiders die ons land bezoeken, zitten in de Waddenzee. Nederland ligt aan de zuidkant van zijn broedgebied.

Nadat ik de in de verte passerende tweemaster tot aardige bijvangst had geprofiteerd bijvangst, vervolgden we onze tocht weer. Beurtelings wierpen de vrouwen een blik over de schouder om te zien of ik het nog bij kon fietsen. Voorlopig ging dat nog steeds goed …

◊

◊

Fietsend langs de Waddenzee

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 22 –

Daar stonden we dan op zeeniveau. Links de zeedijk, rechts de Waddenzee, en vóór ons een eindeloos lijkend fietspad. Even diep ademhalen en daar gingen we. Na een paar kilometer stelde ik voor om even een tussenstop te maken, zodat we een paar zeegezichten konden scoren. Zo gezegd, zo gedaan. Nadat ik een paar foto’s had gemaakt, vervolgden we onze tocht …

◊

◊

De andere kant van ’t eiland

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 21 –

Op de derde en laatste dag van ons korte verblijf op Terschelling besloten we een fietstocht over de zuidkant van het eiland te maken, langs het Wad en tussen de weilanden door. Hoewel ik als enige in het gezelschap over een e-bike beschikte, lieten de ritjes van de voorgaande dagen zich flink voelen in mijn bovenbenen.

Het hek en vooral het waarschuwingsbord op de eerste twee foto’s kwamen me eerlijk gezegd dan ook wel goed uit. Even een moment van rust en humor. Volgens onze gids moesten we over de dijk, om dan aan de zeezijde verder naar het oosten te fietsen. De beide vrouwen stonden erop om alle drie de fietsen gezamenlijk naar boven te brengen, zodat ik mijn benen nog even kon ontzien. Wat een kanjers, hè …!?

◊

◊

Weer geen groene flits

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 20 –

Na een tijdje begon ik knap koude handen te krijgen, maar ik had me vast voorgenomen om pas te stoppen als de zon echt onder de horizon was verdwenen. Elke keer wanneer ik de kans heb om een zonsondergang aan zee te fotograferen, hoop ik de groene flits te kunnen vastleggen. De groene flits is een zeldzaam optisch fenomeen dat plaats kan vinden kort na zonsondergang of voor zonsopkomst. Hierbij is boven de opkomende of ondergaande zon even, vaak maar ca. 2 seconden, een groen licht zichtbaar. In andere gevallen kan dit licht als een soort straal omhoog schieten vanaf het punt waar de zon opkomt of ondergaat. Het is mij tot dusver niet gelukt om er een foto van te maken. Ook tijdens deze zonsondergang liet de flits zich weer niet zien. Maar het was wel weer een erg mooie zonsondergang met Bello de Hond in een fraaie bijrol …

◊

◊

Zie de zon zakken

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 19 –

Toen we na de maaltijd weer naar buiten stapten, wachtte ons een aangename verrassing: de dikke grijze wolken waren volledig weggeblazen. Dat beloofde een nieuwe kans op een mooie zonsondergang. En dus togen we opnieuw naar het strand. Daar wapperden de vlaggen strak in top. De koude noordwesten wind hield de meeste toeschouwers in de luwte van het strandpaviljoen. Ik waagde me vol in de wind voor een uitgebreide fotoserie. Zo vaak ben ik tenslotte niet aan zee om van de zonsondergang te genieten …

◊

◊

Even bijtanken

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 18 –

Nat en verregend kwamen we ergens rond half twee ’s middags weer bij ons vakantieverblijf aan. En daar zijn we de rest van de middag gebleven ook, want het weer lokte geenszins om weer naar buiten te gaan. Na een warme douche en een paar uurtjes met een goed boek en een hapje en een snapje, besloten we ’s avonds wat te eten in het dorp Formerum.

Onderweg passeerden we net buiten Formerum de mooie oude boerderij op de foto hieronder. In het dorp kwamen we langs ‘de Koffiemolen’. Ons doel lag nog net wat verderop in het dorp: eetcafé ‘de Rustende Jager’ …

◊

◊