Het wordt tijd dat ik weer eens even opruiming ga houden in de map ‘nog te publiceren foto’s’, want het begint allemaal wat veel en onoverzichtelijk te worden. Eerst maar eens een paar paddenstoelen netjes wegwerken, zoals deze vliegenzwam. Dit was wel de mooiste die ik dit najaar heb gevonden …
Kent u de uitdrukking ‘op een houtje bijten’? De onderstaande situatie van twee paddenstoelen met een stukje dood hout deed me daar meteen aan denken …
En tot slot de nieuwe aanwas aan elfenbankjes op het stuk boomstam van de hazelaar, dat sinds maart 2021 achter in de tuin ligt …
Dinsdag was in deel 2 van mijn serie over de elfenbankjes in onze achtertuin onder andere het onderstaande elfenbankje te zien. Die foto’s heb ik 15 januari aan het eind van een regenachtige dag gemaakt …
Vandaag publiceer ik nog eens wat foto’s van hetzelfde elfenbankje. Deze foto’s heb ik afgelopen zaterdag gemaakt. Een paar droge dagen hadden het elfenbankje een mooie gedaantewisseling laten ondergaan. De natte groene smurrie in het midden was mooi opgedroogd. Enfin, kijk en oordeel zelf …
Vorige week heb ik hier de elfenbankjes achter in onze tuin geïntroduceerd. In oktober verscheen er een eerste elfenbankje op het stuk boomstam van de hazelaar dat we speciaal met het oog op natuurlijke processen achter in de tuin hebben laten liggen. Sindsdien is het razendsnel gegaan, de onderstaande foto’s dateren van 13 t/m 17 januari. Intussen groeien er vele tientallen elfenbankjes op het stukje stam …
Ik neem regelmatig even een kijkje bij onze schimmelcultuur. Het is niet alleen boeiend om te zien hoe snel de elfenbankjes zich vermeerderen, maar vooral ook hoe de elfenbankjes er onder invloed van het weer steeds anders uitzien. Daarnaast probeer ik er steeds wat dichter op te kruipen en dat levert ook weer interessant materiaal op. Kortom: wordt binnenkort weer vervolgd …
In maart 2021 heb ik een paar delen van de pas uitgedunde hazelaar in de tuin gelegd. Op het stuk stam dat sindsdien achter in de tuin vlak naast het paadje ligt, ontdekte ik op 19 oktober 2022 een elfenbankje. Toen ik er een foto van maakte, zag ik dat het niet bij dat ene elfenbankje leek te zullen blijven …
Ik besloot het in de gaten te houden en daarbij kwam ik niet bedrogen uit. In rap tempo verschenen er meer en meer elfenbankjes op de stam …
27 oktober 20224 november 202213 november 2022
De onderstaande foto is de laatste die ik er vorig jaar van heb gemaakt, deze foto dateert van 22 december. Sindsdien heeft de ontwikkeling allerminst stil gestaan. Vanaf half januari heb ik de macrolens er een aantal keren op los gelaten. Ik kom hier binnenkort op terug …
Een week of drie geleden zag ik tijdens een boswandeling bij Heidehuizen een paar paddenstoelen met een gele hoed op een paar afgezaagde stukken boomstam staan …
Dichterbij gekomen, zag ik dat ze nog meer glommen dan porseleinzwammen. Kwam het door de regen die er diep in de nacht was gevallen? Ik kon het me nauwelijks voorstellen, want dat was al ruim 7 uur geleden. Het moest dus ergens anders door veroorzaakt Rond die tijd las ik in een logje van Edward McDunn iets over ‘Guttatiedruppels’ …
Daar ben ik eens verder naar op zoek gegaan. Bij ‘Nature Today’ las ik: ‘Na een flinke regenbui is de natuur nat en hangen er overal druppels. Maar als het niet geregend heeft, is het een bijzonder en opvallend gezicht: een houtzwam waarbij grote druppels “zweet” aan de groeirand hangen. Deze druppelvormige vochtuitscheiding komt zowel bij sommige bladplanten, zoals Vrouwenmantel, als bij sommige paddenstoelen voor. Het verschijnsel wordt guttatie genoemd en ontstaat als de paddenstoel in de groei grote hoeveelheden vocht opzuigt en het overschot aan water kwijt moet. Het resultaat zijn dan grote druppels vocht aan de rand van de groeiende zwam. Is het vocht dat de zwam opzuigt gekleurd door stoffen die erin zitten, dan kunnen de druppels deze kleur ook aannemen. Bij sommige paddenstoelen kunnen de druppels zelfs bloedrood kleuren …’
Die guttatiedruppels waren niet het enige wat deze paddenstoel, waarvan ik geen idee heb hoe hij heet, als extraatje te bieden had. Toen ik door de knieën ging om even onder het rokje te gluren, zag ik er ook nog een grote naaktslak op zitten (foto linksonder). Op de tweede foto hieronder zie je hoe de paddenstoel er 10 dagen later uit zag …
Woensdagmiddag bedacht ik me dat het een mooie dag was om wat kleurige herfstfoto’s te maken in de Ecokathedraal bij Mildam. Ik was er helemaal klaar voor …
Maar de Ecokathedraal was er duidelijk nog niet klaar voor. Waar de herfstkleuren normaal gesproken het mooist zijn, overheerste nu nog vooral fris groen blad boven en tussen de gestapelde bouwwerken. Nee, de herfsttinten liet ook hier nog even op zich wachten. Eigenlijk lieten alleen wat zwammen op de resterende delen van een ooit gevelde boom iets van de nakende herfst zien …
Of het daarmee een mislukte missie was …?
Nee geenszins, want ik ben ditmaal weer tot de bekende ‘Rustplaats’ gekomen, en dat was me al een paar keer niet gelukt. Nadat ik mijn benen op Louis le Roys’ oude stekje even tot rust had laten komen, ben ik via een wat andere route weer naar voren gelopen.
Voor de herfstkleuren zal ik volgende week nog een keer terug moeten. Maar wees gerust, dat is geen straf …
Ik liep langs de oude eik die ooit ten gronde is gericht door zwammen. Met boshyacinten aan zijn massieve voet en de zon op zijn stoere restanten, staat hij daar nog steeds mooi, vind ik …
Ter hoogte van het atelier van Louis le Roy zag ik een pad, dat naar rechts het bos in liep. Het kwam me vreemd voor. Ik kon me niet herinneren dat ik het al eens eerder had gezien. Wonderlijk … Ik besloot toch maar eens te kijken waar dat pad heen leidde. Het eerste wat me opviel waren een paar deels in stukken gezaagde boomstammen, die naast het pad lagen. Daarna vervolgde ik het pad langs het vlechtscherm …
Om de een of andere reden voelde het niet goed aan. Terwijl ik verderop het pad volgde langs het vlechtscherm, had ik het idee dat ik steeds verder van de bebouwing van de Ecokathedraal verwijderd raakte. Toen ik na enige tijd midden in het bos langs een hek met een niet te missen boodschap liep, besloot ik zekerheidshalve maar rechtsomkeert te maken …
Omdat mijn onderdanen zich intussen ook begonnen te melden, heb ik vervolgens de kortste weg naar de uitgang genomen. Bij een muurtje met zicht op de ‘porta-celi’ heb ik onderweg nog een korte pauze genomen …
Vriendelijk groetend passeerde ik even later ten tweede maal de man van steen …
Afanja's Weblog 