De eerste anderhalve week van oktober zijn hier buitengewoon zonnig en zacht verlopen. Het was met de aangename temperaturen nog regelmatig goed toeven op het terras …
Ook met het insectenleven in de tuin gaat het nog goed de laatste tijd. In het voorjaar was er tijdenlang nauwelijks een vlieg of een vlinder te vinden. Maar het seizoen wordt nu in oktober nog even fijn verlengd …
Akkerhommels en honingbijen bezoeken nog dagelijks de bergsteentijm. Verder zit er nog wel eens een zweefvlieg op de anemonen, en zo nu en dan duikt er eens een wesp op bij de laatste restanten van de druiven. De dagpauwoog was afgelopen week met stip deze meest kleurrijke gast in de tuin. Op deze manier verveelt de herfst voorlopig nog niet …
Vandaag deel 2 van de insecten die ik de laatste tijd in onze tuin heb gefotografeerd …
Er ontbreken nog een paar prominenten zoals het lieveheersbeestje en een pantserjuffer. Maar ook minder geliefde soorten zoals de wesp en de mier heb ik nog niet mooi kunnen kieken deze zomer. Maar wie weet, misschien krijg ik daar volgende week in de verlening van de zomer nog een kansje op …
Na een aantal koude en natte dagen was het gisteren eindelijk weer eens weer om er op de iLark op uit te trekken. Via de Drachtstervaart ben ik eerst naar De Wilgen gereden. Daar heb ik enige tijd op een bankje aan het water gezeten. Deze keer kreeg ik er een extra verrassing bij …
Vorige keren had ik daar vooral witjes zien fladderen zonder dat er eentje voor me wilde poseren. Gisteren ging er om te beginnen niet ver van het bankje een bont zandoogje zitten. Maar een etage hoger wemelde het zogezegd van de dagpauwogen op en boven het ruim aanwezige koninginnekruid …
Nadat ik ook nog een geaderd witje had kunnen fotograferen, vond ik het eerst even welletjes. Ik had dekplaat van de accu van de iLark weliswaar afgeschermd tegen de zon, maar het werd voor mezelf te warm op dat bankje daar in de zon. Tijd om mijn ritje te vervolgen …
Het werd verder ook een mooi ritje, maar het meest noemenswaardig is toch wel dat ik drie vlindersoorten op één dag heb kunnen fotograferen. Daarmee kan ik me vandaag wel een rustdag permitteren, zodat ik er morgen weer tegen kan.
Nadat ik mijn poriën gisterochtend vroeg om te beginnen eens lekker had gekieteld met een flink warme douche ben ik de (voorlopig) warmste dag van het jaar goed doorgekomen. Na de douche heb ik een tijdlang lekker koffie zitten drinken op het terras. Een hommel bezocht daarbij de intussen volop bloeiende kogeldistel …
Tegen de tijd dat ik op het punt stond om naar binnen te gaan, omdat het stilaan flink warm werd op het terras, streek er een jonge pimpelmees op een van de roestige lisdoddes neer …
Al snel vloog hij naar het grote houten vogelbad. Daar zat hij eerst een tijdlang om zich heen te kijken, terwijl hij zich af en toe even voorover boog om een slokje water te nemen. Uiteindelijk kon hij de aantrekkingskracht van het water niet weerstaan …
Tussendoor ging er een dagpauwoog op een paar bladeren van de lampionplant zitten. Hoe lang ik ook wachtte, hij verpofte het om zijn vleugels even te openen …
Een koolwitje wilde dat even later ook niet doen, maar daar stond tegenover dat hij zich wel even mooi in het tegenlicht wilde laten portretteren …
Aan het eind van deze eerste tropische dag heb ik me voor het eerst met op elke trapleuning een hand omhoog moeten trekken, omdat mijn onderdanen volkomen krachteloos waren. Voeg daarbij dat de luchtvochtigheid een stuk hoger is dan gisteren, dan belooft dat weinig goeds voor vandaag, want op dit moment is hel al twee graden warmer dan gisteren rond dit tijdstip. Ik had gehoopt vandaag even een ritje naar de ijsvogels te kunnen maken, maar ze moeten nog maar even wachten. Ik heb tenslotte de afgelopen maanden al zo vaak en lang op hen zitten wachten …
Als jullie me vandaag zoeken: ik zit vanochtend vooral in mijn computerhoekje en vanmiddag lig ik languit voor de Tour de France. Ik wens jullie een mooie dag, en je weet het: hou ’t hoofd koel.
Ik had geen beter plekje kunnen treffen om mijn onderdanen even weer wat rust te gunnen. Scheef achter me stond op een paar meter afstand een plant te bloeien waar het een komen en gaan was van vlinders. Ik hoefde alleen maar naar de hoek van het muurtje te schuiven en me een kwartslag te draaien om lekker in de zon zittend een heerlijke serie vlinderfoto’s te kunnen maken. Mijn tot nu toe zeer matige vlinderjaar werd hier in één keer goedgemaakt …
Om te beginnen een vlinder die ik in de tuin ook nog wel eens voorbij zie komen, het geaderd witje. Maar ook een dagpauwoog wilde zijn kleurenpracht wel even showen …
Dan een paar foto’s van de vlinder die op de laatste foto van gisteren zo sierlijk achter een bloem zat. Het landkaartje is een vlinder die ik maar weinig zie, maar morgen komt hij hier nogmaals voorbij …
De citroenvlinder is in het recente verleden vaak jaarlijks de eerste vlinder geweest die ik op de foto kon zetten. Dit jaar pakte dat wat anders uit, maar ik heb hem in elk geval weer in beeld kunnen vangen …
Zoals ik hier gisteren al schreef, zaten de meeste vogels op grote afstand van de vogelkijkhut ‘de Skiere Goes‘ in het Easterskar bij Sintjohannesga. De grote groep lepelaars in de verte was op zich zeker de moeite waard, maar meer dan af en toe even hun kop van links naar rechts verplaatsen, deden ze niet. Lepelaars zijn naar mijn idee vooral interessant als ze op wat kleinere afstand door het water wadend aan het foerageren zijn …
Een drietal zilverreigers hield zich iets dichterbij, recht tegenover de vogelkijkhut op. Om daar wat van te kunnen maken had ik opnieuw bij wijze van uitzondering de digitale zoom nodig. Het kon allemaal net …
Om kwalitatief iets fraaiere foto’s te kunnen maken, heb ik me daarom maar weer op het leverkruid of koninginnenkruid rond de hut gericht. De atalanta had intussen plaats gemaakt voor een paar lustig rondfladderende en regelmatig even snoepende dagpauwogen …
In vergelijking met de rafelige atalanta van gisteren, ziet deze dagpauwoog er een stuk frisser en vrolijker uit. Strak in de lak, zo gezegd … 🙂
Een kleine drie kwartier nadat ik het gruttopaartje had gefotografeerd, zette ik de auto op de parkeerplaats bij De Deelen. Omdat het nogal wat waaide, nestelde ik me lekker in de zon bij de meest beschutte van de vier picknicktafels in de buurt van de parkeerplaats …
Ik was niet de enige die dat had bedacht, want ik zat nog maar net, toen er een dagpauwoog neerstreek op de bank aan de andere kant van de tafel. Hoe voorzichtig ik het ook probeerde, het beestje wilde zich niet laten fotograferen met de macrolens, daarvoor was hij veel te onrustig en te schrikachtig. Maar met deze eerste foto’s van een vlinder in 2016 ben ik ook alweer heel tevreden …
Afanja's Weblog 