Tagarchief: IJs

Winterlicht over de Wolwarren

Geplaatst op door

Na mijn bezoekje aan de Jan Durkspolder ben ik maandag aan het begin van de middag nog even naar de Wolwarren onder Oudega gereden. De grote plas bij de vogelkijkhut lag nog helemaal open, maar hier langs de Wolwarren lag zoals ik had verwacht een eerste laagje ijs …

de Wolwarren met links een kleine vlakte met een dunlaagje ijs

Vorig jaar kon ik op 10 januari de eerste schaatsers op deze kleine ijsvlakte fotograferen (foto hieronder). Het was de eerste van in totaal 3 dagen, waarop er op verschillende stukken ondergelopen land in de omgeving geschaatst kon worden. Het bleef anderhalve week licht winters weer, waarin ik ruim 1000 foto’s met sneeuw- en ijspret heb kunnen maken …

de eerste schaatsers van 2024 en een kind op een slee, op de voorgrond binden twee personen tussen het riet hun schaatsen onder

Dit jaar zou de oogst wel eens beperkt kunnen blijven tot een tiental foto’s, waarop niet meer te zien is dan een dun laagje ijs omgeven door rietkraagjes. De rietkraagjes zijn wel mooi uitgelicht door de zon, die op dat moment al omfloerst werd door hoge bewolking. Winter lijkt voorlopig ver weg …

een groepje bomen met op de achtergrond rietland
een hek en riet in een dun laagje ijs
een rietstrookje in een dun laagje ijs met op de achtergrond struikgewas
een rietstrookje in een dun laagje ijs met op de achtergrond struikgewas
een dun strookje riet in het ijs met op de achtergrond nog een strook riet, een paar bomen en wat struikgewas

Druppels, ijs en zon

Geplaatst op door

Het leek zulk mooi weer, toen ik de gordijnen vanmorgen opende. Toen ik een half uurtje later de tuin in liep viel dat toch even tegen. Hoewel de lucht bijna helemaal blauw was, vielen er toch wat regendruppels. Omdat ik bij de vijver stond, kon ik net even een foto maken van de rimpelingen op het wateroppervlak …

kringetjes van regendruppels in de vijver

Gelukkig vielen er maar een paar druppels en het waren ook meteen de laatste die ik vandaag heb gevoeld. Enkele meters verderop was aan het vogelbad te zien, dat de temperatuur vannacht tot rond het vriespunt was gedaald. Er lag een dun vliesje ijs op het water …

een dun vliesje ijs op het vogelbad

Het werd een prachtige dag met voor het eerst sinds eind november weer volop zon in onze contreien. Na de koffie ben ik meteen in de auto gestapt om een ritje te maken. Vlak buiten Drachten heb ik de auto al even aan de kant gezet om een foto te maken van de rechtlijnigheid in het weidelandschap ..

rechte lijnen in het weidelandlandschap

Aan ganzen hebben we weer geen gebrek, talloze weilanden worden erdoor bevolkt. Vooral brandganzen zijn weer goed vertegenwoordigd …

aan ganzen geen gebrek, veel weilanden zitten er vol mee

Er trokken veel tamelijk fotogenieke buien over het vlakke land. Toen ik even later bij de voetgangersbrug naar It Eilân stond, verscheen er nauwelijks zichtbaar een regenboog onder één van die buitjes. Enkele minuten later werd hij aan de andere kant beter zichtbaar …

een beginnende regenboog tekent zich af boven It Eilân

… maar dat is voor later …

22 december 2007 – zon en rijp

Geplaatst op door

In de nacht van vrijdag 21 op zaterdag 22 december 2007 vroor het nog wat harder dan in de nacht daarvoor. Daar kwam bij dat de mist in de vroege ochtend al oploste …

een berijpt coulissenlandschap

Dat resulteerde in een sprookjesachtige witte wereld onder een staalblauwe lucht. Ik besloot al voor de koffie op pad te gaan. Omdat het zo’n betoverend mooie wereld was, stelde Aafje voor om bij wijze van uitzondering eens mee te gaan. We maakten samen een lange wandeling door natuurgebied het Weinterper Skar ten zuiden van Drachten. Dat kon ik toen nog …

een berijpte witte wereld in het Weinterper Skar
een berijpte witte wereld in het Weinterper Skar
een berijpte witte wereld in het Weinterper Skar
een schaap in de berijpte witte wereld van het Weinterper Skar
een berijpte witte wereld bij de dobbe in het Weinterper Skar
een berijpte witte wereld in het Weinterper Skar
een berijpte witte wereld bij de dobbe in het Weinterper Skar

De zon lichtte de ruige rijp prachtig op en wat kleurde het geweldig mooi bij de helder blauwe lucht! Na de wandeling door het Weinterper Skar waren we nog niet uitgekeken. Daarom stelde ik voor om ook nog even een kijkje te nemen bij de Merskerheide. De foto’s daarvan zijn voor volgend jaar december …

een berijpte witte wereld

Dooi aan de Wolwarren

Geplaatst op door

Rond het tijdstip waarop de hulpdiensten in actie kwamen voor de gevallen schaatser, viel ook de dooi in. Dat was op dat moment nog niet echt voelbaar, maar het was wel zichtbaar. Het ijs krijgt ineens een andere glans wanneer het eerste water erop verschijnt. Het heeft iets melancholieks …

Ook aan bomen kun je het trouwens vaak zien. Voor mijn gevoel worden de tinten van de silhouetten zwarter zodra de dooi intreedt. Maar dat kan ook verbeelding zijn hoor. Wat geen verbeelding was, is dat vanaf dit punt aan de Wolwarren de Herkules windmotor a an de andere kant van de Wijde Ee vanaf kniehoogte niet te zien is, maar vanaf ooghoogte wel …

Tot slot een wijdere blik op het landschap ter plekke. Op de voorgrond twee stukken ondergelopen land aan de Wolwarren. Het pad aan de linkerkant leidt naar een woonark, die achter het bosje in de Wijde Ee ligt. In het verlengde van het pad staat op 600 m afstand de Herkules molen, waar ik twee uur eerder nog naar de schaatsers stond te kijken …

Op Friese doorlopers

Geplaatst op door

We naderen stilaan het einde mijn rondgang langs de ijspistes ten westen van Drachten. Na de Noarderkrite en het bos in het ijs had ik koers gezet naar de Hooidammen. Dat vind ik nog altijd de meest imponerende ijsvlakte in de buurt. Rechtsboven is nog net de uitkijktoren ‘Romsicht’ aan de rand van de Jan Durkspolder te zien …

Ondanks het grijze weer zwierden er aan alle kanten nog schaatsers over het ijs. Nou ja, zwieren is wat veel gezegd, het was duidelijk te zien dat het ‘werkijs’ werd nu de temperaturen omhoog gingen. De meeste mensen bewogen zich, al dan niet gezellig pratend met anderen, in rustig tempo voort. Behalve die ene vrouw. Zij bleef in strak tempo in een kleine cirkel gedreven aan haar bochtentechniek werken …

De laatste schaatser die ik staand bij het hek aan me voorbij zag gaan, schaatste nog op ‘houtjes’, de echte Friese doorlopers waarop ik zelf zo’n 60 jaar geleden heb leren schaatsen …

Terug via het bos in ’t ijs

Geplaatst op door

Nog een laatste blik op de Noarderkrite tussen Smalle Ee en de Veenhoop, waar de laatste schaatsers vorige week donderdag hun rondjes nog even bleven draaien …

Nadat ik nog even had rondgekeken, stapte ik in de auto om dezelfde bijna 20 km lange route van gisteren in omgekeerde richting af te leggen. Onderweg van de Noarderkrite naar de Hooidammen maakte ik nog even een tussenstop bij het bos in de retentiepolder bij Smalle Ee. Rond de stammen waren ook hier de sporen van het zakkende ijs goed te zien …

Wie zich naar aanleiding van de foto van de zwanen, die hier dinsdag lekker op het ijs lagen, zorgen maakte of de zwanen niet vast zouden vriezen of dat ze misschien een gebrek aan water hadden … Niets van dat alles, ze lagen er op dat moment lekker in de zon. Voor open water konden ze in een sloot aan de andere kant van de weg terecht. Daar zaten ze nu ook in een weiland …