Tagarchief: meeuw

Maandagmiddag bij de Leijen

Geplaatst op door

Gistermiddag hebben fotomaatje Jetske en ik voor het eerst sinds de vakantie weer een paar fotokuiertjes gemaakt. De eerste bestemming was de vogelkijkhut bij de Leijen. Bij aankomst stonden er drie fietsen tegen het hek. Het was druk in de hut, maar we kregen al snel een zitplekje aangeboden bij een kijkluikje van mensen die op het punt stonden te vertrekken …

er staan drie fiets tegen het hek bij het pad naar de vogelkijkhut bij de Leijen

Hoewel we de ijsvogel en de bruine kiekendief weer hadden gemist, viel er genoeg te zien. Het belangrijkste nieuws was, dat er momenteel daadwerkelijk wordt gewerkt aan het herstel van het boomeilandje ‘de Kninepôle’. Verder probeerde een meeuw vóór de hut dobberend de show te stelen, maar hij had de pech dat hij werd overtroefd door de Koninklijke Luchtmacht, die op dat moment een showtje voor ons kwam opvoeren met een aantal C-130H-toestellen …

het eilandje 'de Kninepôle' in de Leijen wordt hersteld
het eilandje 'de Kninepôle' in de Leijen wordt hersteld
een meeuw dobbert op het water voor de vogelkijkhut
fotomaatje Jetske loopt met haar rollende cameratas door het hekje

Daarna besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en voor te stellen om toch ook nog maar even een kijkje te nemen in de Jan Durkspolder. Ook daar kwamen we niet voor niks, maar dat is voor later. Op dit moment geniet ik vooral na met eindelijk weer een soort van ‘gezonde spierpijn’ in mijn bovenbenen.

‘Bombs away’

Geplaatst op door

Tijdens een rondvaart bij avond in Nationaal Park ‘de Alde Feanen’ vloog er op de route enige tijd een meeuw met de boot mee. Om ons tempo bij te kunnen houden, zag hij zich op enig moment genoodzaakt om zich van overbodige ballast te ontdoen…

een meeuw vliegt tijdens een avondrondvaart naast de boot
een meeuw vliegt tijdens een avondrondvaart naast de boot, om ons bij te houden liet hij zijn lading los

Op een meerpaal

Geplaatst op door

Jetske en ik begonnen ons ritje vrijdag bij de jachthaven van Earnewâld. Waar over een paar maanden de toeristen weer zorgen voor levendigheid in en rond de haven, werd het beeld nu bepaald door meeuwen. En zelfs zij waren erg rustig, ze hadden allemaal een meerpaal uitgekozen om lekker wat te zonnen …

een meeuw staat in de zon op een meerpaal

Ik heb één van de meeuwen uitgekozen om even wat te spelen met het licht ….

een meeuw op een meerpaal
een meeuw in de zon op een meerpaal in tegenlicht
een meeuw in de zon op een meerpaal in tegenlicht

Terug naar de Mieden

Geplaatst op door

Vrijdag scheen hier voor het eerst vorige week de zon. Dat was voldoende reden om na de koffie voor het eerst dit jaar een ritje te maken naar de Surhuizumermieden …

Ter plekke kon ik de auto zo in de berm zetten, dat ik het linker zijraampje naar beneden kon laten glijden zonder dat de koude wind naar binnen blies …

Het was er nog rustig. Op een paar stroken droge grond in het plasdrasland zaten wat groepjes kieviten. Wat dichterbij zwommen een paar meerkoeten en een kuifeend …

In een plas wat verderop vlogen een paar bergeenden elkaar in de veren. Grutto’s waren er in velden noch wegen te zien, daarom ben ik na enige tijd doorgereden naar een tweede locatie in de buurt …

Op die tweede locatie was ik de enige, zodat ik ook daar de auto gunstig kon parkeren met het oog op een goed zichtveld en geen last van de wind. Daarna begon het wachten, maar dat werd na een half uurtje beloond met o.a. de onderstaande foto van een ijsvogel. Mijn dag kon niet meer stuk …

Een meeuw, een reiger en een dode gans

Geplaatst op door

Nadat we eerst een kijkje hadden genomen bij de Leijen, hebben Jetske ik op de laatste vrijdag van oktober nog enige tijd in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder gezeten …


Aan de oostkant van de hut stond een blauwe reiger in de plas. Hij leek helemaal in beslag te worden genomen door de aanblik van een meeuw, die een stukje verderop ergens aan stond te rukken …

Hij leek er echt het zijne van te moeten weten, want heel stiekem kwam hij steeds een stapje dichterbij. De meeuw leek er niet van onder de indruk te zijn, want hij ging rustig door met zijn bezigheden …

Enige tijd later had hij datgene waaraan hij stond te plukken en te rukken op het droge gesleept. Daarmee leek de lol er ook meteen af te zijn. Maar nu was wel goed te zien wat hij daar had, het karkas van een gans. Nu maar hopen dat er geen vogelgriep in het spel is …

De meeuw stapte weg liet zijn buit achter. Even later schreed de blauwe reiger eraan voorbij zonder op of om te kijken. Vanaf dat moment lag de polder er weer stil en leeg bij …

Een meeuw op een paaltje

Geplaatst op door

Gebruik makend van het feit dat ik dankzij de nieuwe medicatie een stuk steviger en stabieler liep, heb ik begin oktober weer eens een fotokuiertje naar de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen gemaakt. Daar had ik me alleen een tijdje niet meer aan gewaagd, omdat je er over een smal, vaak tamelijk glibberig paadje langs het water moet lopen. Nu durfde ik het aan om er weer eens op eigen gelegenheid naar toe te gaan …


Er zaten twee echte vogelaars met grote toeters op hun camera’s geschroefd in de kijkhut. Eén van hen vertelde dat ik net te laat kwam, omdat er een paar maal een ijsvogeltje op één van de palen had gezeten. Ik kreeg niet meer te zien dan een meeuw, die het plekje op de paal had overgenomen. Maar daar was ik ook al blij mee, temeer daar ik blij was om te horen dat er recentelijk regelmatig een ijsvogeltje bij de hut te zien was. Dat biedt binnenkort hopelijk weer nieuwe kansen …

Eboulement de falaise

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 45 –

Vanaf het grote kruis op de krijtrots ten zuiden van Ault loopt een ‘wandelroute’ die over de krijtrotsen naar de verderop gelegen dorpen Mers les Bains en Le Tréport voert. Helemaal zonder gevaar is die route niet, getuige het niet te missen bord dat waarschuwt voor aardverschuivingen oftewel het instorten van een deel van de krijtrots …

Het begrip ‘wandelroute’ heb ik maar tussen aanhalingstekens geplaatst, want in feite is het niet meer dan een soort olifantenpaadje, dat hier en daar gevaarlijk dicht langs de rand van de krijtrotsen voert. In het logje ‘In de gevarenzone’ stonden we aan de voet van deze recentelijk gedeeltelijk ingestorte rotswand …

Het uitzicht langs de rotswand en over de onmetelijke weidsheid van de Atlantische Oceaan was er mooi en indrukwekkend, maar echt helemaal ontspannen en happy voelde ik me er toch niet. Een paar korte video’s uit de omgeving laten goed zien wat er gebeurt bij zo’n aardverschuiving: ‘Aardverschuiving krijtrots in Ault, november 2013‘ en het erop aansluitende ‘Waarom vallen er zoveel kliffen neer in Seine-Maritime?’. De titels heb ik voor jullie vertaald, voor de inhoud ben je op jezelf aangewezen. Maar geen zorgen, de beelden spreken voor zich …

Een stukje verder van de rand van de kliffen zag ik wat koeien lopen. Daar hielden ook R. en J. zich op, die kenden de omgeving en speelden duidelijk op safe. Nadat we gedrieën op veilige afstand van de rand nog een tijdje van het overweldigende uitzicht hadden genoot, zijn we naar het volgende doel van dit avondlijke uitstapje gegaan …   😉

– wordt vervolgd –