Droge weiden en natte natuur

Hat kan niet altijd en overal feest zijn. Nadat we eerder de veel fotogeniekere ouderwetse pakjes hooi hadden gezien, kwamen we verderop langs een weiland waar van die lelijke grote zwarte plastic balen lagen …

Een ooievaar en een blauwe reiger leek het niets uit te maken. Zij scharrelden op zoek naar voedsel rustig tussen de grote zwarte balen rond …

Bijna aan het eind van de Bûtendiken ligt tegenover het Noordergemaal een waterrijk stuk natuur aan beide zijden van It Krûme Gat. Gedurende het jaar zijn er diverse vogelsoorten die hier een tijdlang neerstrijken …

Toen wij er langs kwamen, was een broedeilandje goed bezet met visdiefjes. Het was er een drukte van belang, want er werd voortdurend heen en weer gevlogen …

Verder ademde het gebied rust. Een klein stukje naar rechts zat een nijlgans wat te suffen op een grote kei. Wij hadden daar geen tijd voor, we moesten verder om op tijd bij de pont te zijn …

Vogelvaria

Nadat ik onlangs het filmpje over de ijsvogels had gemaakt, bedacht ik me dat ik in 2022 nog meer video-opnamen van vogels had gemaakt. Dat leidde ertoe, dat ik afgelopen weekend een filmpje over wat vogelvaria heb gemonteerd.

‘Vogelvaria 2022’ is een videografisch overzicht van vogels die ik in 2022 voor de lens heb gehad. Met achtereenvolgens smienten, merels, een koolmees, klepperende ooievaars, parende ijsvogels, een nijlgans met een kuiken, een jonge lepelaar die de kolonie ontvlucht, twee juveniele kiekendieven in de bomen en in het water, een paar foeragerende witgatjes, badderende mussen, een onbekende eend, pootjebadende kieviten, gakkende grauwe ganzen, een meeuw en een blauwe reiger bij een karkas in de polder …

Moeder de (nijl)gans

Begin juni schreef ik hier een logje over het vaak luidruchtige en agressieve gedrag van nijlganzen. Nog geen week later kreeg ik ineens een heel ander beeld van de nijlgans voorgeschoteld, althans van Moeder de Nijlgans

Terwijl ik in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder naar de lepelaars zat te kijken, hoorde ik plotseling vanaf de andere kant van de hut een kreet opklinken door één van de luikjes. Toen ik daar naar toe liep en me bij het luikje voorover boog, zag ik dat er vlak buiten de hut een nijlgans stond te roepen. Al snel kwamen er ook twee kleine gansjes tevoorschijn …

Gedrieën begonnen ze aan een klein tochtje over het water. Nadat ze moeder enige tijd hadden gevolgd, mochten de jonkies samen wat ronddobberen, terwijl moeder zich weer terugtrok tot bij de hut …

Wel hield ze haar tweetal goed in de gaten. En dat lijkt me ook niet zo gek. Als je nagaat dat een nijlgans gemiddeld 6-9 eieren legt, dan is de kans groot dat ze al een flink aantal jongen is kwijt geraakt en dat ze als een heuse moederkloek waakt over de laatste twee …

Nijlganzen in de polder

Vandaag zet ik opnieuw een paar ganzen in de schijnwerper, nijlganzen om precies te zijn. En dat zijn niet echt mijn favoriete ganzen …

Om te beginnen vind ik ze toch wat minder mooi dan bijvoorbeeld brandganzen. Dat masker rond de ogen geeft ze wat schurkachtigs, naar mijn idee. Weet je wanneer ik ze wel heel mooi vind? Als ze vliegen, want in de vlucht vallen de zwart-witte vleugels mooi op. Daar heb ik recentelijk helaas geen foto van kunnen maken. Verder dan deze korte parade in de wei ben ik in fotografisch opzicht niet gekomen …

Maar ik vind het bovenal luidruchtige ganzen. Ik kan ze niet ergens treffen of ze zetten meteen een grote snavel op. Dat is op een paar van de onderstaande foto’s ook goed te zien …

Drie op een rij

Een eend, een nijlgans en een grote zilverreiger zaten onlangs in de buurt van Earnewâld zo mooi op een rijtje, daar moest ik wel even een foto van maken …