Nadat ik wat foto’s had gemaakt van de Wijde Ee, draaide ik de drone 180° om, zodat ik tot slot nog wat foto’s kon maken van het polderland bij De Veenhoop …
Op dat moment passeerde er net een groep E-choppers op de plek waar ik 350 m naar het oosten met de auto in de berm langs de Bûtendiken stond. Ik draaide de drone in hun richting en liet hem een stukje dalen om de passerende e-choppers op te vangen …
Gisteren werd het maar nauwelijks licht, er hing een zwaar wolkendek waar het urenlang zachtjes uit regende. Het was geen weer om er even lekker op uit te gaan. Omdat ik toch wel even een kijkje wilde nemen bij de onder water gezette retentiepolder bij Smalle Ee, vroeg ik Aafje of ze me voorafgaand aan haar boodschappenritje daar even langs wilde rijden. Hoewel het niet logisch was om daarbij eerst een 4 km lange doodlopende weg in te rijden, wilde ze dat wel doen, zodat ik korte tijd later vanuit de rijdende auto wat fuzzy foto’s kon maken …
De polder bij Smalle Ee ligt op nog geen 5 km van ons huis. In voorjaar en zomer wordt het land gebruikt voor extensieve veehouderij. Nu waren de stuwen naar de polder opengezet en was er een prachtige plas van ca. 1,5 km bij 250 m ontstaan. Ik kan me herinneren dat grote delen van de landerijen ten noorden en ten westen Drachten er in de jaren ’60 ’s winters nog zo bij lagen …
Tegenwoordig is het een bezienswaardigheid, we waren dan ook niet de enige kijklustigen. Menigeen zal alvast denken aan de vorstperiode die voor de deur staat. Dit zou een machtige ijsvlakte kunnen worden om op te schaatsen. Onder normale omstandigheden stopt Wetterskip Fryslân in zo’n situatie met het bemalen van de polders. Met de enorme hoeveelheid water die er nu staat, zal er voorlopig doorgepompt moeten worden.** Dat zal helaas voor onbetrouwbaar of ronduit gevaarlijk ijs zorgen. We gaan het zien …
** Wetterskip Fryslân schrijft op haar website:
We kunnen in het waterbeheer op dit moment nog geen rekening houden met de vorstperiode die vanaf zondag wordt verwacht. Ons vorstprotocol treedt in werking als aan twee voorwaarden wordt voldaan. Er moest sprake zijn van een verwachte periode van aanhoudende vorst. En het boezempeil moet richting een normaal niveau zijn gedaald, met een niet te grote en ook afnemende toevoer van water. Dat laatste is niet het geval met de huidige hoge waterstand en de noodzaak om water af te voeren.”
’t Is om te janken … Kijkend naar de pluim lijkt zelfs lichte vorst er deze winter nauwelijks meer in te zetten, om over echt winterweer maar te zwijgen. En dat in de week waarin we hier in het noorden terugdenken aan de zware sneeuwstorm van 14 februari 1979. Het openbare leven in de provincies Fryslân, Groningen en Drenthe werd dagenlang ontregeld en het leger moest eraan te pas komen om wegen en spoorwegen vrij te maken …
Hoe anders is de situatie nu. In de tuin schieten sneeuwklokjes en krokussen de grond uit. Als het volgens de pluim dan toch geen winter meer wordt, laat dan het voorjaar ook maar komen …
De Jan Durkspolder biedt met wat zon een heel andere aanblik dan laatst met sneeuw en ijs. Het met pas geknotte wilgen omgeven betonnen pad naar de grote vogelkijkhut ligt er glinsterend bij …
Badend in het zonlicht ligt de plas er rustig bij. In de directe omgeving van de vogelkijkhut is geen vogel te zien …
En toch is er altijd leven op het water. Gebruik makend van de mogelijkheden van mijn camera is mooi te zien dat er aan de zuidkant o.a. aalscholvers, ganzen en grote aantallen smienten op het water dobberen …
Het zonnetje scheen volop en er stond een zacht briesje uit zuidoostelijke richting. Verschillende groepjes ganzen dobberden in de verte op het water en de aalscholvers hadden zich in slagorde opgesteld op de langwerpige uitloper van het eilandje. Kortom, het was weer goed toeven in de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder …
Plotseling werd de landelijke rust verstoord door een grote groep ganzen die in de verte luid krijsend het luchtruim verkoos boven een verblijf in het weiland …
Het duurde niet lang voordat ook de ganzen die hier zojuist nog rustig rond dobberden ook opvlogen …
Terwijl ik de laatste ganzen nakeek, maakten ook de aalscholvers dat ze weg kwamen …
Toen alle vogels het luchtruim hadden gekozen, werd al snel duidelijk wat de onrust had veroorzaakt …
– wordt vervolgd –
Hoe hij er op dit moment bij staat, weet ik niet, maar begin oktober zag de windmotor aan de Westersanning in de Jan Durkspolder er tamelijk wonderlijk uit …
Iets of iemand had er een grote takkenzooi van gemaakt, want het apparaat was behangen met takken en twijgjes …
Wat kan hier nou de bedoeling van zijn …? Het komt het draaien vast niet ten goede …
Wie het weet mag het zeggen!
Met grote vaardigheid stuurde Jetske haar bolide over de bochtige en gevaarlijke oude zeedijk tussen Vollenhove en Blokzijl. Op het moment dat we de Ettenlandse Kolk passeerden zagen we aan onze rechterhand plotseling een paar grote poldermonsters in het water duiken. Op veilige afstand zette Jetske de auto aan de kant, zodat we dit bijzondere verschijnsel eens nader konden bekijken …
Zodra er wat winter in de lucht zit, neem ik al sinds vele jaren even poolshoogte bij de Headammen aan de zuidkant van Nationaal Park de Alde Feanen …
Omdat deze winter pas sinds de jaarwisseling af en toe een wat winters gezicht toont, was ik er ditmaal pas op 8 januari, toen de wegen weer begaanbaar waren nadat we als gevolg van zware ijzel hier in het noorden van het land drie dagen goeddeels aan huis gebonden waren …
De aanblik van het gebied was op zijn minst verontrustend. Er lag weliswaar een dun laagje ijs op de Ald Headamsleat, maar daar was ik niet echt voor gekomen …
Een stuk verderop in het land was een rupskraan aan het werk …
Toch maar eens kijken wat er op dat bord staat … Aha, men is bezig met het herstel van waterriet in het voormalige polderland …
Dat is op zich natuurlijk een goede zaak, maar het is toch wel jammer dat het hele gebied daarvoor in deze tijd van het jaar is drooggelegd …
Onder normale omstandigheden ligt het er hier ongeveer zo bij in de winter, ondergelopen land zo ver het oog reikt …
Zodra het een paar nachten licht tot matig heeft gevroren, wagen de eerste schaatsers uit Drachten en omgeving zich hier op het ijs, zoals te zien is op de onderstaande foto van 14 januari 2013 …
En als de vorst wat langer aanhoudt, stappen veel liefhebbers hier op de schaats om een tochtje te maken door Nationaal Park de Alde Feanen in, dat is goed te zien op de volgende foto, die ik hier op 28 januari 2006 heb gemaakt …
Voorlopig zitten dergelijke tochtjes er niet in, niet alleen omdat het ondergelopen land in elk geval tijdelijk is drooggelegd, maar ook omdat er naar mijn idee nog geen echt schaatsweer in zicht is, want eind deze week lijken de temperaturen weer op te lopen …
Afanja's Weblog 