Een bijzon in de finale

Aan alles komt een eind, zo ook aan ons dagje aan het Wad. Dit is het laatste deel van deze 19-delige serie. Nog een laatste rondblik over het Tsjerkeplein in Wierum. In de noordwesthoek van het plein staat een boerenschuur. Van alleen vis konden ze ook in zo’n vissersdorp tenslotte niet leven …

De schuur staat daar mooi op de hoek, maar verder is hij niet echt bijzonder. Mijn blik werd vooral getrokken door de beschilderde klompen, die er aan de muur hingen …

Nog één keer richtte ik mijn camera op de Mariatsjerke. Op de toren staat een mooie windvaan in de vorm van een vissersboot onder zeil. De windvaan met de richtende jager en zijn hond staat op een van de huizen aan het Tsjerkeplein. Met de windvaan van die jager ben ik deze serie op 30 november begonnen …

Op de terugweg heb ik in de buurt van Holwerd vanuit de auto nog een paar foto’s kunnen maken van het echt lange tweetal van ‘Wachten op hoog water’, dat bij de veerboot naar Ameland op de dijk staat …

We hadden het niet beter kunnen treffen. Na een aantal uitstapjes op rij met grijs weer, hadden we ditmaal eindelijk weer eens van begin tot eind zon. Dat kwam buitengewoon goed uit, want het gaf me de kans om de grijze decembermaand tot nu toe te kunnen vullen met 19 blogjes en 165 zonnige foto’s. Bijna weer thuis werden we onderweg nog getrakteerd op een bijzon …

Dank voor weer een machtig mooie dag, Jetske!

Een statig huis

Ik had aan het Tsjerkeplein in Wierum een fijn muurtje gevonden om de batterij van mijn camera te wisselen en even te kunnen zitten. Ik zat er nog niet eens zo lang, toen ik Jetske weer zag verschijnen bij het vissersmonument op de zeedijk …

De zon had het monument intussen in een ander licht gezet. De zigzag lijn was van de onderste trap verdwenen, maar nu was hij mooi te zien op de bredere tweede trap. Jetske maakte intussen een foto van het monument en/of de langharige grijsaard, die even later bij mij langs liep …

Ik maakte intussen nog wat foto’s van het grootste en meest statige pand aan het Tsjerkeplein. Het gebouw is waarschijnlijk in 1832 gebouwd in opdracht van schipper Andries Davids Vellema. Mogelijk is het later in gebruik geweest als herberg. In 1918 is het pand gekocht door het waterschap …

In de loop der tijd hebben er diverse verbouwingen plaatsgevonden. Tegenwoordig staat het huis op te boek als Rijksmonument. Na de kerk is het verreweg het grootste pand in het dorp, dat verder voornamelijk bestaat uit vissershuisjes. Het Waterschapshuis heeft een grote beeldbepalende waarde voor het Tsjerkeplein …

– wordt vervolgd

Bij de Mariatsjerke

Terwijl ik de zee achter me liet, liep ik langs het vissersmonument over de trap naar beneden. Met de zon achter één van de ankers kon ik er nog net even een mooie tegenlichtopname van maken …

Nadat ik de trap was afgedaald liep ik nog even in de richting van de Mariatsjerke. Het is een kerk die omstreeks 1200 is gebouwd. Van de oorspronkelijke kerk rest alleen de zadeldaktoren en de westzijde. Het schip en het koor werden in 1912 vervangen door nieuwbouw ….

Voor de kerk staat het beeld ‘De wjirmdolster’, ‘De pierensteekster’, van beeldhouwer Hans Jouta. Over de achtergrond van dit beeld heb ik in 2019 al eens een blogje geschreven: De wjirmdolster

Ik sluit dit hoofdstuk af met een paar foto’s van de ingang van de kerk, die deels opnieuw is gemetseld. Naast de deur in de toren zit een gevelsteen met peilstreep. Daarop staat aangegeven hoe hoog het water hier eens heeft gestaan bij een dijkdoorbraak …

Bij een dergelijke ramp konden de dorpelingen alleen redding vinden in de hoge toren. Daar sluit ik vandaag af met een laatste foto van de oude kerktoren. Daarna ben ik op zoek gegaan naar een zitplekje op een muurtje aan het Tsjerkeplein …

– wordt vervolgd

Op de zeedijk bij Wierum

Nadat we samen een tijdje van het uitzicht over dit deel van het Wad hadden genoten, besloot Jetske even verderop te kijken. Daar zijn op de kwelder onlangs de rijshoutdammen hersteld om de kwelder te behouden en te versterken…

Dat was na de eerdere fotosessie bij Peazens-Moddergat wat teveel van het goede voor mijn onderdanen. Ik stelde me tevreden met de eerste rij palen in de verte …

Daarna heb ik mijn camera eens op de peilschaal peilschaal gericht, die aan de voet van de dijk in de Waddenzee staat. Het is al een oudje, want ‘Waterschap Fryslân’ heet volgens mij al sinds 2004 ‘Wetterskip Fryslân’ …

En verder heb ik er nog enige tijd gewoon staan genieten van het uitzicht. Het was er zo mooi en zo stil, alsof ik er alleen op de wereld was. Omdat hier geen bankje op de dijk stond, heb ik me node van het uitzicht los moeten rukken om af te dalen naar het dorp …

Vlak voordat ik me om wilde draaien, verscheen de lange man ook nog even op dijk. Toch leuk om hem op die mooie dag aan het Wad tweemaal te treffen …

– wordt vervolgd

Bij Vissersmonument Wierum

Nadat we Peazens-Moddergat achter ons hadden gelaten, reden we in westelijke richting naar Wierum. Daar parkeerden we de auto op het Tsjerkeplein, waarna we opnieuw de zeedijk beklommen. Ditmaal liepen we over een trap waar door de zon een mooie zigzag lijn op geprojecteerd werd …

Zoals elk vissersdorp heeft ook Wierum zijn eigen vissersmonument. De vissersvloot van Wierum werd op 1 december 1893 getroffen door een grote ramp. Er waren 17 vissersschepen uitgevaren, slechts 4 daarvan keerden terug. 22 Vissers, variërend van 19 tot 80 jaar, bleven die nacht op zee achter …

We beklimmen de tweede trap om op de kruin de dijk te komen. Daar staat al jaren een verrekijker op een paal met daaronder de tekst ‘Dêr’t de dyk it lân omklammet’ – ‘Waar de dijk het land omhelst’ …

Kijkend naar de onderstaande foto, zou je bijna zeggen dat die tekst hier op de zeedijk bij Wierum geschreven moet zijn. Kijk maar eens hoe mooi de gebogen dijk als een beschermende arm om Wierum heen ligt …

Oud-studiegenoot Freko heeft die beschermende arm rond Wierum heel mooi in beeld gebracht met een dronefilmpje dat hij in 2020 rond dezelfde tijd en datum heeft gemaakt als onze wandeling eind november …

– wordt vervolgd

’t Wad in ander licht

Nadat ik jullie hier de afgelopen negen dagen heb laten meegenieten van een paar tripjes door Fryslân, die Aafje en ik hier onlangs met de Vlaamse blogger Dirk en zijn vrouw hebben gemaakt, is het nu weer tijd voor andere zaken. Zoals gebruikelijk in mei en juni heb ik ook dit jaar alweer heel wat fotokuiertjes gemaakt, die hier binnenkort nog de revue zullen passeren …


Ik doe dat om te beginnen nog eens met een paar foto’s van de Waddenzee. Geprikkeld door mijn foto’s leek het mijn fotomaatje Jetske vorige week namelijk een goed idee om daar samen weer eens rond te kijken. Maar dan net iets westelijker, bij Holwerd en Wierum. Of ik dat niet vervelend zou vinden …?


Het antwoord laat zich raden, want met het heldere voorjaarsweer zou er weer een heel ander sfeertje hangen. En zo was het ook. Daarom kan ik jullie nu in een andere palenrij in een heel ander licht tonen. Deze palen staan een kleine 4 km ten westen van de palenrij bij Paesens-Moddergat bij het dorpje Wierum (Google Maps). En als je goed naar de laatste foto kijkt, dan zie je dat er nog talloze palen tussen Wierum en Moddergat staan …

Hoe en wat 2019 – 3

Ook maart was met een gemiddelde temperatuur van 7,8 ºC tegen normaal 5,0 ºC weer een warme maand. Het was ook een maand waarin een goede poging werd gedaan om wat te doen aan het neerslagtekort. Na een droge februari volgde een natte maart: 116 mm neerslag tegen normaal 60 mm. Hierbij moet ik wel de kanttekening maken dat mijn regenmeter verstopt is geraakt door katjes van de hazelaar en al wat daar vervolgens aan vast is blijven plakken. Als gevolg daarvan heb ik na ontstopping van het geheel een (redelijke) schatting moeten maken van de neerslagsom …

Al dat vocht en de warmte deden de tuin overigens wel goed. Aan alle kanten kwam het leven daar in hoog tempo tevoorschijn. In de vijver waren vooral de grote frisgroene bladeren van de gele plomp echte blikvangers. Een koolmees nam een paar maal een kijkje in en bij één van de nestkastjes in de tuin. Dat zou later in het jaar nog een mooi vervolg krijgen …

Omdat mijn acnesklachten onder invloed van de qutenzabehandeling al langere tijd goed te hanteren waren, lukte het in tweede helft van maart om voor het eerst in 2019 op een stralende dag weer eens langere uitstap te maken met mijn fotomaatje Jetske.

Het werd een prachtige rit met een aantal stops met fotokuiers aan het Wad. Onder andere de oude palenrij bij Paesens-Moddergat en de kerk van Wierum passeerden de revue. Een week later was het weer compleet omgeslagen. De Ryptsjerksterpolder lag er eind maart weer grijs, nat en triest bij alsof het herfst was …