Gistermorgen had ik het genoegen om Ria rond te mogen leiden in de Ecokathedraal bij Mildam. Na een leuke eerste kennismaking zijn we meteen begonnen aan onze rondgang door het levenswerk van Louis le Roy …

Gezellig pratend en fotograferend, waren we bij ‘de rustplaats’ achter de twee torens terecht gekomen, voordat ik het in de gaten had. Om mijn onderdanen even wat rust te gunnen, hebben we daar – uitkijkend over het weiland – enige tijd genoeglijk zitten praten …


Nu ik zo ver was, wilde ik ook graag de uitdaging aangaan om helemaal achter in de Ecokathedraal het hoogste en oudste deel te bereiken, vertrouwde ik Ria toe. Het voelde goed om korte tijd later voor het eerst sinds ruim een jaar weer op de ca. 4 m hoge ‘ruïnes’ te staan …

Bedankt voor je fijne gezelschap. Ria. Ik vond het niet alleen erg gezellig, het was voor mij ook weer een goede lichamelijke oefening. Samen loopt het daar vaak net wat lichter en kom ik er verder dan alleen.





















Zoals de meeste volgers inmiddels weten, is de Ecokathedraal door het jaar heen altijd al één van mijn favoriete plekjes om foto’s te maken. Maar met wat sneeuw wordt het er nog veel mooier. Vaak geven sierlijke sneeuwrandjes de gestapelde bouwwerken extra cachet.Maar kom, we gaan op pad.
Van feeërieke sneeuwrandjes zoals ik ze hier in het verleden wel heb gezien, is na de sneeuwjacht wat minder sprake. De wind heeft meer dan anders bepaald waar sneeuw zich mocht ophopen en waar het voortdurend werd weggeblazen …
Even een kijkje van dichterbij, want de tussen de spleten geblazen sneeuw levert hier wel sierlijke dunne randjes op, zoals ik ze graag zie …