Begraafplaats en Lichtwachter

Op het hoogste punt van Schokland komen we langs de plek waar ooit de begraafplaats van Schokland lag. Het noordelijk deel van Schokland was vroeger Rooms Katholiek. Van de oude Sint Michaëlkerk, die hier heeft gestaan, is na de ontruiming van het eiland in 1859 niets over gebleven. Naast deze kerk lag een begraafplaats, die werd omzoomd door een hek …

Rondom de oude begraafplaats staat nu een kunstwerk in de vorm van een 49 m lang hek, dat gemaakt is door Annet Bult en Marianne Meinema. Op het hek zijn 45 namen te lezen van de Schokker families die hier hebben geleefd en gewerkt. Bij het graafwerk voor de plaatsing van het hek kwamen de kunstenaressen af en toe nog stukjes been tegen. Ze werkten dan ook precies op de plaats waar in het verleden de begraafplaats lag. …

Nadat Schokland in 1859 in opdracht van Koning Willem III werd verlaten, bleven er een paar mensen op het eiland achter om te zorgen voor de haven en de vuurtorens. Al snel besloot de overheid om de haven en de vuurtorens laten vervallen, net als de rest van het eiland. Maar door een initiatief van de schipper en handelaar Willem Jan Schuttevaer (1798 – 1881), oprichter van de Koninklijke Schippersvereniging Schuttevaer, werd hier in 1901 de Lichtwachter of lichtwachterswoning gebouwd als onderkomen voor de achterblijvers …

Tegenwoordig heeft de Lichtwachter de status van Rijksmonument. In de tuin van het gebouw staat een bronzen beeldengroep op een betonnen pilaar. We zien hier een schipper, zijn vrouw en de knecht. Samen tillen zij het zware houten scheepsluik van hun binnenvaartschip. Het kunstwerk is gemaakt door beeldhouwer en kunstschilder Hans Blank

wordt vervolgd

Terug op Urk

Nadat mijn fotomaatje Jetske en ik eind december samen naar Urk waren afgereisd voor een bezoekje aan Cameranu, hebben we dat vorige week vrijdag nog eens gedaan. Zo konden we mooi het nuttige en aangename verenigen, op deze donkere en regenachtige gezamenlijke fotodag.

Nadat we onze boodschappen hadden gedaan, reden we naar het centrum van Urk. Daar aten we op een parkeerplekje onze broodjes. Vervolgens wilden we even een kijkje nemen bij het Urker Vissersmonument, maar daar vonden we het op dat moment wat te druk …

Nadat we een paar foto’s hadden gemaakt van de drie rijen windturbines ten noordwesten van Urk, daalden we via de trap af naar het pad rond het oude eiland …

Bijna bij de vuurtoren hebben we halt gehouden om een paar foto’s te maken. Daarmee waren we voor mij ook ver genoeg, want ik moest nog wat kracht in mijn benen houden voor de rest van de dag …

Daar bijna aan de voet van de vuurtoren staat naast het pad het monument de Ommelebommelesteen over de Legende van een Urker geboorte

Toen we terugliepen in de richting van het Vissersmonument, werd een deel van de windturbines even in het zinnetje gezet. Het duurde net lang genoeg om er een foto van te kunnen maken …

– wordt vervolgd

Een zonnig moment

Zon is tot nu toe een schaars goed dit jaar, maar afgelopen week werden we hier op dinsdag en woensdag toch even verwend. In de tuin leverde het woensdagmiddag deze prachtige weerspiegeling van ons vijvermeisje op …

Spelen met licht en sneeuw

Aafjes’ afscheid van het werk ging gepaard met een leuke financiële meevaller, dat hebben we deels geïnvesteerd in verlichting in huis en tuin. Bij de vijver stond nog altijd een zware, energie slurpende spot, die we maar zelden meer gebruikten. Daar staat nu een nieuwe Hue spot …

Gebruik makend van de beplanting op het heuveltje achter de vijver, ben ik van achter in de tuin stapje voor stapje naar voren gelopen. Zowel de minuscule sneeuwvlokjes als de kleine sneeuwrandjes deden het goed in het tegenlicht, naar mijn idee …

De heksenbol die tussen de vijver en het heuveltje staat, was ook bij deze lichte sneeuwval het kleurige middelpunt van de tuin. Jammer dat er geen echte sneeuwvlokken vielen. Ik stel me zo voor dat de ijskristallen, waaruit die zijn opgebouwd, in tegenlicht op die rode bol best mooi kunnen zijn …

Toen ik na mijn omzwervingen bij de vijver was aangekomen, heb ik vanaf het terras nog wat foto’s gemaakt, waarbij het accent op de weerspiegelingen ligt …

De sneeuw was van erg korte duur ditmaal, maar het zal duidelijk zijn dat ik er volop van heb genoten. Voor het geval dat het de rest van de winter herfst blijft, heb ik zelfs nog wat foto’s in reserve kunnen houden.

Nattigheid

Met het grijze en donkere weer van de afgelopen dagen lieten de salamanders zich niet zien, daarom heb ik de camera maar eens op wat andere zaken rond de vijver gericht …

De knop van de gele plomp was het water ontstegen. In bedaard tempo vouwde hij de stevige, met fijne druppels bedekte bloembladeren open. Door wat uit te zoomen, werd aan de andere kant van de vijver ons ‘Vrouwtje aan het water’ zichtbaar …

De krabbenscheer heeft nog maar eens een bloemetje tot bloei weten te brengen. Een klein vliegje liet zich door de druppels niet weerhouden om er toch even op neer te strijken …

Ik sluit af met een paar foto’s van de hosta’s. Ondanks het voortdurende geknabbel aan hun bladeren door slakken, zijn ze allebei tot volle bloei gekomen. Hier was het een hommel, die ondanks de nattigheid noest bleef werken aan de bestuiving …

Een fijn plekje

Het lijkt een warm weekend te worden met morgen mogelijk tropische temperaturen …

Goed weer om het lekker rustig aan te doen en te genieten van de kleine dingen rond huis …

Een lommerrijk plekje aan de rand van de vijver, lonkt nu al …

Dus … als jullie morgen moe, maar voldaan terugkeren na de 17e Ecokathedrale Fotokuier, kun je mij hier vinden …

x

Het meisje met de sneeuwklokjes

Jullie kennen vast ’t sprookje Het meisje met de zwavelstokjes wel …
Wel, wij hebben in de tuin het meisje met de sneeuwklokjes

Deze slideshow vereist JavaScript.