De foto’s die ik tot nu toe van ons ritje van vorige week vrijdag heb getoond, zijn bijna allemaal aan de noordkant van de Bûtendiken gemaakt. Ergens halverwege de weg begon de berm aan de zuidkant mooi te kleuren …
Nadat we onze vervoersmiddelen op de standaard hadden gezet, hebben we onze camera’s eens goed aan het werk gezet in die mooie kruidenrijke berm. Tussen de bloemen fladderden meer vlinders rond dan ik dit jaar tot nu toe had gezien …
Ik was net terug bij de auto na een bezoekje aan de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder, toen ik aan de andere kant van de weg een fazant zag staan …
Hij zag mij ook. Even leek hij te twijfelen of hij zijn plan om de weg over te steken wel door zou zetten. Toen vermande hij zich, met de kop fier rechtop stapte hij mijn in paradepas de weg over …
Aan de andere kant van de weg liep hij naar de slootkant. Daar verdween hij achter een betonnen paal …
Terwijl ik op korte afstand passeerde, kon ik een paar foto’s maken van een zwarte kraai op ’n paaltje …
In eerste instantie zat hij wat nors en ongeïnteresseerd voor zich uit te kijken, zo leek het. Toen ik nog eens een paar foto’s maakte, hief hij echter een krassende groet aan …
Enkele minuten nadat ik een paar foto’s had gemaakt van de takkenzooi in de windmotor aan de Westersanning bij Oudega zag ik opnieuw een opvallend onderwerp opdoemen. In de berm van de Manjepetswei tussen Oudega en Earnewâld stond ineens een kleurrijk bankje …
Dat herinnerde mij er ineens aan dat 2017 is uitgeroepen tot het ‘Stijljaar‘. Door heel Nederland wordt aandacht besteed aan het jubileum van De Stijl. Omdat er in de geschiedenis van De Stijl een prominente plaats is voor Drachten, had ik me begin dit jaar voorgenomen om daar in mijn weblog ook af en toe wat aandacht te besteden, maar dat is er vanwege mijn gezondheidsperikelen helaas niet van gekomen …
Dit bankje heeft in opdracht van Doarpsbelang Aldegea in mei een kleurrijke make-over gekregen van cliënten van dagbesteding Tierelantuintje. Met de strakke lijnen en de herkenbare primaire kleuren van De Stijl brengt Oudega een mooie ode aan kunstenaar Theo van Doesburg die Drachten met zijn abstracte kunst internationaal op de kaart zette …
Theo van Doesburg had zijn eerste grote opdracht in Drachten. In 1921 mocht hij de kleurschema’s ontwerpen voor zestien middenstandswoningen in de Torenstraat. In deze straat, die in de volksmond de ‘Papegaaienbuurt’ wordt genoemd, zijn die stijlkleuren nog steeds terug te zien. Museum Dr8888 heeft een van de woningen teruggebracht in de originele staat en geopend voor het publiek. Als ik eraan denk, zal ik in de resterende maanden van het jaar proberen hier nog eens wat van de Stijlelementen in Drachten te tonen …
Woensdag eindigde ik hier met de foto van een latje in de berm van de Nije Heawei aan de oostelijke kant van het Weinterper Skar. Vandaag pak ik de draad weer op bij dat stokje met het opschrift “Niet frezen” …
De Nije Heawei wordt teruggeven aan de natuur. Het asfalt en een overbodig geworden waterafvoerbuis naast de weg worden verwijderd. Ook de bermen worden aangepakt. Het stuk berm ten zuiden van de weg, dat grenst aan een stuk blauwgrasland, bevat kwetsbare vegetatie zoals wonderschone brede orchissen. Daarom krijgt de berm hier een speciale behandeling, de bovenste laag wordt voorzichtig geplagd met een kraan, zodat deze toplaag na het verwijderen van het asfaltwegdek weer teruggelegd kan worden. Of het handig is om die plaggen op de eveneens kwetsbare vegetatie daar vlak achter te leggen, is maar de vraag …
“Maar,” zo zei de kraanmachinist”, “Pieter hat sein dat it sa moat, en dan bart it sa.”
En Pieter kan het denkelijk weten, want dat schijnt een van de regionale opperhoofden van Staatbosbeheer te zijn … En dus gebeurt het zo 😉
Boswachter Herman had niets te veel gezegd, toen hij me vorige week vertelde dat er deze week begonnen zou worden met de herinrichting van de Nije Heawei, want maandagochtend vond ik meteen na het opstaan al een mailtje van projectmanager N381 Anne Meijer in mijn mailbox:
“Goedemorgen Jan,
Het is al weer een tijdje geleden dat we voor het laatst contact hebben gehad.
Deze week (hoogstwaarschijnlijk vandaag) wordt gestart met de herinrichtingswerkzaamheden van de Nije Heawei.
De werkzaamheden worden uitgevoerd door Aannemersbedrijf Lolkema.
Ik hoop je hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Mei freonlike groetnis,
– Anne Meijer”
En dus ben ik aan het begin van de middag in de auto gestapt om verslag te doen van het begin van de werkzaamheden op dit zo geliefde plekje. De onderstaande foto’s kunnen worden vergroot door erop te klikken, linksonder de foto’s verschijnt daarbij een korte omschrijving …
De bermen die de Nije Heawei flankeren, zijn over de hele lengte gefreesd, behalve dat ene stukje van pakweg 100 meter kwetsbare berm aan de oostkant van het Weinterper Skar. Dat stuk berm is niet gefreesd. Het is de bedoeling dat de berm hier voorzichtig wordt geplagd en dat die plag later weer netjes op zijn plek wordt gelegd. Waarom …? Omdat dit van nature een uitermate kruidenrijke berm is, waar elk jaar vele tientallen orchissen en andere bloemen tot bloei komen, zoals ik hier o.a. op 3 mei 2014 hebben getoond in “Orchissen in de berm” …
Gisteren liet ik hier al zien dat de oude N381-Opperhaudmare ten noorden van Wijnjewoude uit het landschap is verwijderd. De drukke weg van Drachten naar Emmen, die hier tot vorige jaar dwars door de buurtschap Klein Groningen liep, loopt nu westelijk langs de bebouwing …
Ten zuiden van Klein Groningen heeft de oude N381 sinds half 2015 een complete metamorfose ondergaan. Het eerste wat opvalt, is de bloemenpracht in de berm. Maar er is meer …
Het oude zwarte asfaltlint is hier uit het landschap verdwenen om plaats te maken voor een weg, die zowel op het oog als in werkelijkheid aanzienlijk smaller is dan de oude autoweg …
De weg, die ten zuiden van Klein Groningen overigens de naam Petersburg draagt, is afgewaardeerd tot een weg voor lokaal bestemmingsverkeer, die nu dankzij de kleurrijke bermen en de altijd al mooie bomenzoom een fraai toeristisch karakter heeft gekregen …
Ik kan me zo voorstellen, dat de inwoners van Klein Groningen en omgeving een kurkje hebben laten knallen, toen er na het verdwijnen van het autoverkeer een weldadige rust over de omgeving is neergedaald en het landschappelijk beeld hier een stuk vriendelijker werd …
Afanja's Weblog 