Twee grote glazen klaprozen wuiven zacht in de wind achter stoere lisdodden van cortenstaal …
In de tuin
Tagarchief: cortenstaal
Tussenstop bij Ezumakeeg
Vanuit Drachten zetten we vrijdagochtend na de koffie koers richting Peazens-Moddergat aan de Waddenzee. Sinds in 2016 de Central As (N356) tussen Nijega en Dokkum in gebruik is genomen, is die rit en mooi stuk ingekort. Vlak voordat we bij Peazens waren, stelde Jetske voor om nog even een afslag naar het Lauwersmeer te nemen …
Korte tijd later reden we in rustig tempo over een smal weggetje. Al snel vroeg ik Jetske om even te stoppen, zodat ik een paar foto’s kon maken van de ganzen, de paarden en de glanzende rietkraag in de verte aan de rechterkant van de weg …
Nog maar net weer onderweg, stopte Jetske nogmaals. Ditmaal zat er aan de linkerkant van de weg een torenvalk in de top van een boom. Een tijdlang keek hij de andere kant op. Toen hij zijn kop uiteindelijk in onze richting draaide, leek hij zo van de lens van mijn camera te schrikken, dat hij subiet op de wiek ging …
Niet veel later kwamen we aan bij het uitkijkpunt Ezumakeeg Noord. Daar verlieten we de auto om even te kijken of er nog bijzondere vogels te zien waren …
Vanaf het verhoogde uitkijkpunt was dit het uitzicht over het Lauwersmeergebied …
– wordt vervolgd
Windwijzers in Bears
Voordat we het kerkhof rond de Mariakerk in Bears verlieten, richtte ik mijn blik en de camera nog even omhoog naar de windwijzer op het dak van de kerk …
Daarna richtten we ons op het optrekje van de buren van de kerk …
Daar prijkte de onderstaande windwijzer op het hoogste punt. In het vervolg meer over het bouwwerk onder deze windwijzer …
– wordt vervolgd
Pimpelmees ontdekt cortenstaal
Een pimpelmeesje streek even nieuwsgierig neer op een lisdodde van cortenstaal in de tuin. Dat er niks aan te eten was, had hij al snel ontdekt. Verder leek het hem wel te bevallen, want hij bleef er ruim twee minuten om zich heen kijken …
Jonge koolmezen op verkenning
Hoewel het hier af en toe ook een natte boel is, mogen we in Drachten niet mopperen over de hoeveelheid regen. Vaak trokken de zwaarste buien bij ons langs. Het gaf mij ook deze week in ieder geval verschillende keren de kans om even in de tuin te zijn …
Toen ik dinsdag rond het middaguur even op het terras zat, verschenen er een paar jonge koolmeesjes. Op speelse wijze dartelden ze door de tuin. Eén van de koolmeesjes landde op de roestbruine grutto van cortenstaal achter in de tuin. Al snel werd hij gevolgd door een broertje of zusje. Een derde meesje streek neer op de lisdodden van cortenstaal en begon die te onderzoeken …
Het was weer een van die mooie momentjes, die ervoor zorgen dat het nog steeds geen straf is om af en toe eens op de tuin aangewezen te zijn …
De mussen en het pimpeltje
Het was al gezellig druk in de tuin, toen ik maandagochtend met een bakje koffie het terras op scharrelde. Ik was nog maar net gaan zitten, toen er een groepje mussen bij het vogelbadje neerstreek. Gezellig tjilpend, kwetterend en fladderend vermaakten ze zich daar een tijdlang …
Vlak nadat de mussen te water waren gegaan, verscheen er een pimpelmeesje. Zoals ik wel vaker had gezien en gefotografeerd, maakte het pimpeltje het zich gemakkelijk op een cortenstaal lisdodde. Daar wachtte ze rustig tot het haar beurt was …
Toen de mussen enkele minuten later en masse vertrokken, vloog het pimpelmeesje van de lisdodde naar het badje. Op de rand staand keek ze even om zich heen, daarna nam ook het pimpeltje haar verkwikkende ochtendbad …
Terugblik december 2022
December begon koud, maar van winter was geen sprake. Het was veelal zwaar bewolkt met een gure wind, overdag was het een graad of vier en ’s nachts lag de temperatuur vaak rond het vriespunt. Het onderstaande beeld, gemaakt onderweg naar de Sinterklaasviering, laat duidelijk zien dat het in de eerste week geen weer voor mijn fotokuiertjes was …
Vanaf 10 december veranderde het beeld en kreeg het weer een winters karakter. Na een paar nachten met lichte tot matige vorst zag het er op 14 december in de tuin zowaar even echt winters uit. De zon scheen en het vroor lekker. Het ijs riep! Het eerste wat ik op zo’n dag doe is een ritje naar de Hooidammen maken. Daar maakten de eerste schaatsers op het ondergelopen land hun eerste slagen van het jaar op natuurijs. Ik had een van mijn vermaarde topdagen, want ook in het bos heb ik volop genoten van de winterse sfeer …
Vijf dagen kon er op ondergelopen land en verschillende ijsbanen veilig geschaatst worden. Daarna was het weer voorbij met de winterpret. Vanaf 20 december kwamen we weer onder de invloed van lagedrukgebieden en liepen de temperaturen snel op. Waar op 18 december nog een laag ijs lag, nam de grote zilverreiger zijn bad weer. Bij Earnewâld kreeg ik nog een buitenkansje om een zeearend te zien landen. Op 30 december heb ik het fotojaar samen met mijn fotomaatje afgesloten bij ‘de Slotpleats’ bij Bakkeveen. Ik kom hier nog op terug …
Wat moet ik er verder nog van zeggen? December had duidelijk twee gezichten. Na een licht winterse start eindigde de maand met recordhoge temperaturen. Tijdens de jaarwisseling stond hier in de tuin 13,5°C op de thermometer. Aan het eind van de maand heb ik 11 vorstdagen geteld en 1 ijsdag, de eerste en de laatste van 2022. Dankzij de twee gezichten kwam de gemiddelde temperatuur uit op 3,7°C (normaal over de periode 1971-2000: ca. 3,4°C). Ook de hoeveelheid neerslag week dankzij de natte laatste week nauwelijks af van dat langjarig gemiddelde …
Afanja's Weblog 