Bij de ijsvogels in 2024

De laatste dagen van het jaar probeer ik nog wat leuke momenten en foto’s van het afgelopen jaar uit het archief te vissen, die tot nu toe aan publicatie wisten te ontsnappen of die nog wel eens in het zonnetjes gezet mogen worden. Om te beginnen een kleine serie van de ijsvogels, die ik in mei van dit jaar heb gemaakt …

Voorgaande jaren zat de ijsvogel vaak op één van de dikke takken in de buurt van het nest op de uitkijk. Dit jaar maakte hij er een gewoonte van om ook regelmatig even op een blauw hek aan de waterkant te zitten. Toen hij daar vandaan naar het nest vloog, kreeg ik de kans om een foto van de ijsvogel in vlucht te maken zonder dat daar slechts een vage vlek van over bleef …

De ene keer gebruikte hij het hek als tussenstation, voordat hij doorvloog naar het nest. De andere keer gebruikte hij het hek als uitkijkpost om zo nu en dan eens een visje te kunnen vangen, zoals ik de onderstaande serie …

Komend jaar hoop ik de ijsvogels in het voorjaar weer te kunnen bewonderen. Dat laat zich mooi combineren met ritjes naar het fûgeltsjelân in de Surhuizumermieden. laten we hopen dat we een mooi zonnig en niet te koud voorjaar krijgen …

Uitzicht over de Mieden

Nadat de bruine kiekendief uit het bericht van gisteren uit zicht was verdwenen, parkeerde ik de auto naast het uitkijkplatform. Vanaf het platform heb ik wat foto’s gemaakt voor een rondblik over een deel van de Surhuizumermieden

Kijk maar even mee en geniet van de rust in het gebied. Het enige echt ontsierende element in de omgeving is het agrarisch-industrieel complex van Friesland Campina in Gerkesklooster-Stroobos in de verte …

Achter het hek zat een grutto op veilig gebied met jeuk. Er zat niets anders op dan even te krabben. Ik heb hem zijn privacy maar gegund …

Onderweg naar het nest

Ook een gelukje komt niet altijd alleen. Het plekje waar de ijsvogels zich laten zien is namelijk nog geen zes km verwijderd van de vogelkijkhut in de Surhuizumermieden, de locatie waar ik de laatste jaren graag kom voor de weidevogels. Dat laat zich voorlopig dus mooi combineren …

De eerste keer dat ik er vorige week was, viel ik meteen met mijn neus in de boter. Op een smalle strook land, die mooi binnen het bereik van mijn camera lag, zag ik een kievit lopen …

Ik besloot hem even te volgen. Hij liep doelgericht naar een plekje waar hij zich even later lekker neervlijde. Nog even wat met het kontje draaien en daar zat ze prinsheerlijk. Ik denk dat het een vrouwtje was, omdat die het grootste deel van het broeden voor hun rekening nemen. Kijkend naar de manier waarop ze ging zitten, is duidelijk dat ze een nestje met een aantal van die mooie groen-zwart gespikkelde eieren heeft …

Werom nei it fûgeltsjelân

Vorige week donderdag, de beste dag van de week, ben ik in de auto gestapt om weer eens een ritje te maken naar ‘it fûgeltsjelân’ in de Surhuizumermieden ten zuidwesten van Gerkesklooster-Stroobos. ‘Fûgeltsjelân’ is letterlijk vertaald ‘vogeltjesland’, het oude boerenland waar vogels zich nog thuis voelen en waar hun jongen groot kunnen worden …

Nat land waar in het voorjaar een waaier aan bloemen zacht in de wind wuift. Boterbloemen, paardenbloemen, pinksterbloemen, zuring en diverse kruiden …

Bloemen die insecten lokken, insecten die zo broodnodig zijn om de jongen van kievit, tureluur, grutto en wat dies meer zij groot te laten worden. Ondanks het slechte voorjaar, kun je op de onderstaande foto zelfs zo’n smakelijk insect zien vliegen …

De komende tijd zal ik foto’s van landschap, vogels en koeien van deze mooie streek afwisselen met foto’s van flora en fauna in eigen tuin. Daar breekt een spannende tijd aan met de jonge merels die heftig in de pergola zitten te piepen zodra ze vers voedsel krijgen aangereikt …

Fûgeltsjelân

Vandaag – en de komende dagen – neem ik jullie nog weer even mee naar die prachtige omgeving ten westen van Gorredijk waar jullie vorige week al wat foto’s van hebben kunnen zien. Toen stond het logje in het teken van mijn loopfiets en die ene grutto op zijn dampaal. Vandaag laat ik graag het landschap voor zich spreken in een tiental foto’s …

180515-1242x

Dit voormalige boerenland is tegenwoordig in eigendom van Staatsbosbeheer. Nu er niet meer vroegtijdig wordt gemaaid, is het gebied een prachtig stuk ‘fûgeltsjelân’ (vogeltjesland) zoals we dat in Fryslân noemen. Een plasdras landschap waar de weidevogels zich prima thuis voelen …

Galgaten, de Drentse Soarremoarre

Zoals ik de omgeving van Soarremoarre (Google Maps) als favoriet fûgeltsjelân heb, zo heeft boerin Hendrika haar favoriete vogeltjesland aan de Galgaten (Google Maps) Daar wilde ze me op deze mooie middag in mei graag even kennis mee laten maken. En dus tuften we na de lunch in bedaard tempo over Drentse dreven naar ‘Galgaten, de Drentse Soarremoarre …’   😉

170522-1414x

Al snel reden we over een smalle met fluitenkruid omzoomde weg tussen kruidenrijke weilanden door. Hendrika had niets teveel gezegd, het was er prachtig. Zodra ik de auto op een geschikt lijkend plekje in de berm had laten uitrollen, werden we vanaf een oude dampaal luidkeels begroet door een grutto …

170522-1410x

Blijkbaar herkende hij al snel goed volk in ons, want hij bleef mooi op zijn fotogenieke plekje staan en dat leverde even later een veel mooiere foto op dan de eerste …

170522-1412x

Ook in het lange kruidenrijke gras rondom ons konden we al snel verschillende grutto’s gewaarworden. Verderop, helaas te ver voor onze camera’s, liep een koppel wulpen over een pas gemaaide strook gras …

170522-1416x

Ik sluit deze serie Drentse logjes en foto’s af met een foto van een hek in de verte. Jawel, het is weer een wringe. Daarmee is het verhaal echt rond, want ik begon deze serie immers ook met ‘Een wringe in Drenthe’. Rest me nog te vermelden dat er ook nog een klein, op deze foto nauwelijks herkenbaar toetje op dat mooie oude hek staat: een gele kwikstaart …

170522-1422x

Vanuit Fryslän nogmaals bedankt voor de gastvrije ontvangst en het mooie ritje naar jouw fûgeltsjelân, Hendrika. Een hartelijke groet ook aan meneer de Boer.