Ik was net terug bij de auto na een bezoekje aan de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder, toen ik aan de andere kant van de weg een fazant zag staan …
Hij zag mij ook. Even leek hij te twijfelen of hij zijn plan om de weg over te steken wel door zou zetten. Toen vermande hij zich, met de kop fier rechtop stapte hij mijn in paradepas de weg over …
Aan de andere kant van de weg liep hij naar de slootkant. Daar verdween hij achter een betonnen paal …
Ik had beloofd om terug te komen op het ritje dat Jetske en ik vorige week vrijdag samen hebben gemaakt. Het werd een drie provinciën ritje, waarbij we vanuit de Kop van Overijssel door Drenthe onder andere over deze lange rechte weg naar Fryslân reden …
Nadat ik een tip had gekregen waar we ze zouden kunnen vinden, gingen we die dag op zoek naar boomkikkers. Ter plekke begonnen we met een redelijke onderlinge tussenafstand te zoeken. Ik had al snel een mooie collectie kikkers verzameld, maar nog niet de soort die we zochten …
Meestal is het andersom, maar ditmaal was Jetske degene die zich even liet afleiden. Ze stond bij een aantal paarden, waarvan er zo te zien eentje nogal stond te ginnegappen …
Ik bleef intussen zoeken, want wie zoekt zal vinden. Na verloop van tijd zag ik een klein, nauwelijks zichtbaar boomkikkertje in het gras zitten. Tijd om Jetske erbij te roepen, want gedeelde vreugde is dubbele vreugde …
– morgen meer boomkikkers
Toen ik gisteren aan het begin van de middag bij de Nije Heawei arriveerde, waren de bergen aarde en de diepe sporen al bijna volledig weggewerkt door een tweetal kranen …
Ik besloot voor het eerst sinds lange tijd weer eens een kuiertje te maken naar de dobbe aan de noordkant van het Weinterper Skar. Op het laatste stuk van het pad door het bos knisperden de bevroren bladeren gemoedelijk onder mijn voeten …
De dobbe lag er met een dun laagje ijs prachtig bij in een licht winters decor. De zon had met zijn warmende werk de rijp rondom al goeddeels doen verdwijnen …
Aan de zuidkant van de dobbe gluurde de zon net om het hoekje van de bosrand om ook daar aan zijn warmende en smeltende werk te beginnen …
Terwijl ik lekker op het bankje in de zon zat, maakte de rijp langzaam plaats voor kleine, in het zonlicht fonkelende druppeltjes. Een kleine winterse vliegenvanger richtte zich, steeds lichter wordend, langzaam verder op …
De werkzaamheden in het kader van de herinrichting van het Weinterper Skar vorderen gestaag. Waar tot voor kort het oostelijk deel van de Nije Heawei liep, lagen gistermiddag grote bergen aarde …
Behoedzaam heb ik me over de nog maar licht bevroren toplaag van de omgewoelde aarde naar de bocht in de weg begeven. Voorzichtigheid was echt geboden, omdat ik hier en daar al snel door het bevroren laagje heen trapte, om vervolgens tot de enkels in de drek weg te zinken …
Daar waar geen bulten aarde waren opgeworpen, werd het landschap getekend door diepe sporen van de voertuigen waarmee de aarde is aangevoerd …
Vanaf de bocht werp in nog eens een blik in oostelijke richting. Op deze plek zal ik vanaf nu niet meer kunnen en mogen komen. Als de grond straks geëgaliseerd is, zullen blauwgras, koekoeksbloemen, orchideeën en een keur aan andere bloemen en planten hier welig mogen tieren …
Toch wel een beetje mismoedig liep ik na enige tijd terug naar de auto. In de verte naderden vanaf het parkeerterrein een paar schimmen. Even later stelden zij zich voor als ‘vaste volgers’ van dit weblog, die hier de toestand ook eens in ogenschouw wilden nemen en die zich net hadden afgevraagd of Afanja ook toevallig op pad was … 🙂
Na een prettige kennismaking en een gezellig gesprek over de stand van zaken in het Weinterper Skar, vervolgden we alle drie onze weg.
“Kom, laat ik eens kijken hoe ver ze zijn met het verwijderen van het wegdek van de Nije Heawei …,” dacht ik vanmorgen na de koffie. Een half uurtje later stond me een verrassing te wachten … het asfalt is gisteren in één keer volledig van oost naar west verwijderd. Nadat eerder al een deel van de oude Opperhaudmare uit het landschap is verwijderd, is ook het oostelijk deel van Nije Heawei nu dus voorgoed verleden tijd. En zo ziet het er nu aan de westkant uit …
Dit is dus de plek waar vandaag precies drie weken geleden een boomwal uit het landschap is gerukt. Ik veronderstelde toen al dat de heide aan de noordkant op deze manier veel mooier op het landschap aan de zuidkant zou aansluiten, zodra de weg en de bermen eenmaal weggehaald zijn. Die veronderstelling lijkt nu wel te kloppen …
Verderop wordt nog hard gewerkt. Daar ben ik vandaag niet aan toe gekomen, want met de zware fotosessie van gisteren nog in mijn benen, liep het vandaag over het nieuwe zandpad dubbel zo zwaar …
Woensdag eindigde ik hier met de foto van een latje in de berm van de Nije Heawei aan de oostelijke kant van het Weinterper Skar. Vandaag pak ik de draad weer op bij dat stokje met het opschrift “Niet frezen” …
De Nije Heawei wordt teruggeven aan de natuur. Het asfalt en een overbodig geworden waterafvoerbuis naast de weg worden verwijderd. Ook de bermen worden aangepakt. Het stuk berm ten zuiden van de weg, dat grenst aan een stuk blauwgrasland, bevat kwetsbare vegetatie zoals wonderschone brede orchissen. Daarom krijgt de berm hier een speciale behandeling, de bovenste laag wordt voorzichtig geplagd met een kraan, zodat deze toplaag na het verwijderen van het asfaltwegdek weer teruggelegd kan worden. Of het handig is om die plaggen op de eveneens kwetsbare vegetatie daar vlak achter te leggen, is maar de vraag …
“Maar,” zo zei de kraanmachinist”, “Pieter hat sein dat it sa moat, en dan bart it sa.”
En Pieter kan het denkelijk weten, want dat schijnt een van de regionale opperhoofden van Staatbosbeheer te zijn … En dus gebeurt het zo 😉
Boswachter Herman had niets te veel gezegd, toen hij me vorige week vertelde dat er deze week begonnen zou worden met de herinrichting van de Nije Heawei, want maandagochtend vond ik meteen na het opstaan al een mailtje van projectmanager N381 Anne Meijer in mijn mailbox:
“Goedemorgen Jan,
Het is al weer een tijdje geleden dat we voor het laatst contact hebben gehad.
Deze week (hoogstwaarschijnlijk vandaag) wordt gestart met de herinrichtingswerkzaamheden van de Nije Heawei.
De werkzaamheden worden uitgevoerd door Aannemersbedrijf Lolkema.
Ik hoop je hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Mei freonlike groetnis,
– Anne Meijer”
En dus ben ik aan het begin van de middag in de auto gestapt om verslag te doen van het begin van de werkzaamheden op dit zo geliefde plekje. De onderstaande foto’s kunnen worden vergroot door erop te klikken, linksonder de foto’s verschijnt daarbij een korte omschrijving …
De bermen die de Nije Heawei flankeren, zijn over de hele lengte gefreesd, behalve dat ene stukje van pakweg 100 meter kwetsbare berm aan de oostkant van het Weinterper Skar. Dat stuk berm is niet gefreesd. Het is de bedoeling dat de berm hier voorzichtig wordt geplagd en dat die plag later weer netjes op zijn plek wordt gelegd. Waarom …? Omdat dit van nature een uitermate kruidenrijke berm is, waar elk jaar vele tientallen orchissen en andere bloemen tot bloei komen, zoals ik hier o.a. op 3 mei 2014 hebben getoond in “Orchissen in de berm” …
Afanja's Weblog 