Nadat ik enige tijd lekker op het bankje in het Weinterper Skar had gezeten, scharrelde ik langzaam terug naar de parkeerplaats, terwijl ik hier en daar nog wat foto’s maakte. Behalve de brede orchis en de echte koekoeksbloem heb ik ook nog een exemplaar van de grote ratelaar kunnen kieken …
Op het pad naar de parkeerplaats was een kleine kikker onderweg van het bos naar het water. Nadat ik ook die had vereeuwigd, heb ik even de stap erin gezet, want mijn onderdanen begonnen intussen voorzichtig protest aan te kondigen …
Korte tijd later reed ik onderweg naar huis langs een weiland waar een tiental ooievaars aan het foerageren was. De meesten liepen vrij ver weg, maar er scharrelden ook een paar ooievaars dicht achter het struikgewas langs de weg. Morgen nog wat foto’s van dit tweetal …
Tussen bewolkte en regenachtige dagen door heb ik in mei toch een aantal keren kunnen profiteren van veel betere omstandigheden. Zo heb ik op een mooie dag een fotokuier gemaakt in het Weinterper Skar om op zoek te gaan naar de brede orchis …
Al zo lang ik blog, en dat is toch al een jaar of 18, kom ik regelmatig in het kleine natuurgebied het Weinterper Skar ten zuidoosten van Drachten. Vooral in mei en juni is het er dankzij de brede orchis en vele andere plantensoorten vaak erg mooi. Af en toe een foto makend, scharrelde ik naar het eerste Afanja-bankje. Terwijl ik daar van het uitzicht genoot, vloog er een ooievaar over …
Nadat we ter hoogte van de Lippenhuisterbrug wat libellen hadden gefotografeerd, vervolgden Jetske en ik onze weg in zuidelijke richting over de Ald Hearrewei. Die Ald Hearrewei (vertaald: Oude Herenweg) bestaat uit weinig meer dan een eeuwenoud zandpad en een schelpenpad voor fietsers. Het pad krijgt zijn charme van een mooie kruidenrijke middenberm, die van noord naar zuid vol bloemen staat …
Links en rechts omgeven door struikgewas voert het pad dwars over de Liphústerheide. Bij een klein vennetje naast het pad, maakten we weer even tijd voor een tussenstop om wat foto’s te maken (Google Maps). Nadat we wat orchissen, kleine ratelaars en een paar passerende fietsers hadden gefotografeerd, konden we ook nog een glimp van een ringslang vastleggen …
Op weg naar de auto zag ik langs het pad een mooie brede orchis staan waar ik net even met de camera onder kon kruipen. Zo kreeg ik een mooi inkijkje in de mooie bloemkelkjes …
Een deel van de orchissen die tot 2017 verderop in de berm langs de verwijderde Nije Heawei bloeiden, lijkt intussen de wijk te hebben genomen naar de walkanten aan weerszijden van de greppel naast het pad richting parkeerplaats. Toen ik daar even een kijkje nam, kon ik in de loop ook nog even een waterjuffer portretteren …
Vanaf de parkeerplaats ben ik met de auto een paar honderd meter in zuidelijke richting gereden over de parallelweg van de Opperhaudmare. Daar groeien en bloeien sinds een paar jaar de meeste orchideeën in het gebied. Een groot veld dat grenst aan de weg staat er van voor tot achter en van links tot rechts vol mee. En ze zijn gewoon vanaf de weg te fotograferen, zoals op de onderstaande foto’s is te zien …
Het was die dag zowaar weer eens goed toeven in het Weinterper Skar. Er bloeide her en der een brede orchis en het veenpluis wuifde af en toe zacht in de wind. En bovenal: het was lekker weer om weer eens wat langer op mijn bankje zitten. Dit was daarbij mijn uitzicht …
Toegegeven, zo mooi als in 2015 was het zeker niet. Behalve veenpluis en orchissen waren het toen vooral de echte koekoeksbloemen die het landschap kleurden. Het vormde zelfs nog even het decor voor een bruidspaar in een rode Kever cabrio …
Die echte koekoeksbloemen heb ik er nu met een lampje moeten zoeken. Uiteindelijk vond ik er in het veldje bij de parkeerplaats een paar. Thuis ontdekte ik pas, dat onder één van de roze bloemen een spin hing die een gevangen vlieg aan het inpakken was …
Over het blauwgraslandje voor het bankje heen kijkend, staken in de verte toch vrij veel toppen van brede orchissen boven het gras uit. Het leken er meer te zijn dan in de afgelopen jaren. Misschien is het gewoon een goed jaar voor de orchideeën …
Aan dichterbij komen heb ik me deze keer maar niet gewaagd. De boswachter was net met zijn 4WD bij me langs gereden en je weet maar nooit wanneer hij terugkomt. Maar met behulp van de zoomlens heb ik er toch nog een paar aardige plaatjes van kunnen schieten. Morgen nog wat meer van dit moois …
In de bijna 15 jaar waarin Jetske en ik regelmatig samen een fotokuier maken, hebben we ons maar zelden laten weerhouden door de weersomstandigheden. Daarom zijn we ondanks de stormachtige wind en de buien die over het land werden geblazen ook gisteren samen op pad gegaan …
Ons eerste doel werd het Weinterper Skar, want Jetske wilde ook dit jaar graag weer een paar wilde orchideeën fotograferen. Dat viel nog lang niet mee ditmaal, ontdekte ze. Om te beginnen stonden er nog steeds maar weinig orchissen, maar het was ook erg nat. De vuilniszak, de Jetske bij zich had om droog neer te kunnen knielen, was tegen deze nattigheid niet opgewassen. Maar uiteindelijk kon Jetske toch met een paar orchissen op de foto terug naar huis …
Eigenlijk was het met die harde wind natuurlijk helemaal geen weer om macro-opnamen te maken. Het zou er nu moeten zoemen van de insecten en fladderen van de vlinders, maar niks van dat alles. Veel verder dan enkele pogingen om een paar Pinksterbloemen nog enigszins acceptabel te vereeuwigen ben ik niet gekomen. Verder heb ik me vooral gericht op het veelkleurige bloementapijt onder de voortjagende grijze wolken …
Nadat we tussendoor thuis een paar boterhammen hadden gegeten, besloten we nog even naar de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen te rijden. Het was er een stuk minder gerieflijk dan toen ik hier op 11 mei was. Maar we hadden het slechter kunnen treffen, want we konden de kijkluikjes open hebben zonder te worden weggeblazen …
Sterns en de boerenzwaluwen lieten zich alleen zien terwijl ze in hoog tempo het luchtruim doorkliefden. De roerdomp liet zich weer horen, net als de rietzanger die ons vlak naast de kijkhut op een mooi concertje trakteerde. Hoe we ook zochten, we kregen ze niet te zien. Daarom hielden we ons verder vooral bezig met de dreigende wolkenpartijen en de woelige baren. Na verloop van tijd verschenen er aan de andere kant van het meer een paar windsurfers, die nog voor wat afleiding zorgden …
Toen we een klein uurtje later huiswaarts keerden, was ik de enige die een vogeltje op een takje in beeld had kunnen vangen. Deze rietzanger liet zich onderweg naar de auto heel even zien, om daarna snel weer in de diepte van takken en bladeren te verdwijnen. Maar het allerbelangrijkst was, dat we weer terug konden kijken op een paar gezellige en geslaagde fotokuiertjes …
Lang hoefde ik niet te lopen voordat ik bij de splitsing van paden kwam. De dobbe aan het pad naar rechts zou duidelijk te ver zijn vandaag, daarom nam ik het pad naar links. Terwijl ik langs het blauwgrasland liep, keek ik uit naar een paar van de beschermde planten die het Weinterper Skar in deze tijd van het jaar kleur horen te geven …
Al snel zag ik een paar Brede orchissen staan. Ze stonden te ver van het pad om er macrofoto’s van te kunnen maken, maar met behulp van de zoomlens heb ik ze toch redelijk in beeld kunnen vangen. De Brede orchis (frouljustriennen – ‘vrouwentranen’ in het Fries) staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk afgenomen. Maar gek genoeg is de soort volgens Wikipedia sinds 1 januari 2017 niet meer wettelijk beschermd …
Intussen was ik aangekomen bij één van de twee ‘Afanja-bankjes’, die hier eind 2016 geplaatst zijn als goedmakertje voor het verdwijnen van de Nije Heawei. De bankjes maken mijn mobiliteit niet groter, maar het zijn wel fijne plekjes om even rust in acht te nemen en te genieten van de omringende natuur. En zo lang de lucht het bij dreigen hield, besloot ik daar even gebruik van maken …
Vanaf het bankje liet ik mijn blik over het blauwgraslandje voor me glijden. Ineens ontdekte ik de tweede beschermde plant waar ik naar had uitgekeken, het Heidekartelblad (heiderinkelbel in het Fries). Nog niet zo gek lang geleden moest je de minuscule bloemetjes met zorg zoeken, omdat er slechts enkele planten op of vlak naast het pad stonden. Nu lijken er veel meer te staan dan ik er in voorgaande jaren ooit heb gezien. Ook het heidekartelblad staat als zeer zeldzaam en zeer sterk in aantal afgenomen op de Nederlandse Rode lijst van planten. In het Weinterper Skar doet het heidekarteblad het op dit moment duidelijk erg goed …
Intussen bleef de lucht dreigen. Ik had mijn fotografische buit eerst wel weer binnen, daarom begon ik aan de terugweg naar de auto. Het ziet er niet naar uit dat we in mei nog echt warmer en standvastig weer krijgen, toch hoop ik binnenkort nog eens op een zonnig dagje wat langer in het Weinterper Skar rond te kijken …
Afanja's Weblog 