Om de afwisseling er wat in te houden, heb ik – tussen het maken van de slow motions van diverse insecten door – ook regelmatig even een foto gemaakt van een bezoeker in de tuin. Hieronder hangt op de linker foto een houtpantserjuffer aan de lange steel van de ijzerhard. Rechts zit een heidelibel op een zaaddoosje van de blauwe iris …
De warmte heeft me de afgelopen maanden voornamelijk is huis en tuin gehouden. De airco is op de heetste dagen een weldaad. Maar alleen binnen zitten is ook geen optie, daarom nestelde ik me tussendoor regelmatig even op een schaduwrijk plekje in de tuin met de camera naast me.
Op zo’n moment landde er een libel op één van de laatste bloemen van de kattenstaart bij de vijver. Met de camera zoals gebruikelijk binnen handbereik, was een foto snel gemaakt …
De eerste foto had een verrassend mooie achtergrond, vond ik. Maar van de libel was weinig meer te zien dan zijn glanzende vleugels. Ik stond op van mijn stoel en deed voorzichtig een paar stappen opzij. Ik houd van die donkere achtergrond waar de bloemen en de heidelibel zo mooi tegen afgetekend staan …
Nog geen twee tellen later leek de libel op te schrikken van een bij, die ook wel zin had in de kattenstaart. De libel vloog op en vloog een klein stukje naar achteren om te kijken wie zijn rust had verstoord. Hij liet het er vervolgens maar bij en vloog naar de tuin van buurvrouw Vijf …
We naderen het eind van ons ritje. Als je bij het Tripgemaal bent, ben je na 2,5 km ook bij het natuurgebied De Deelen met zijn rietlanden, petgaten met relatief veel open water en stroken met bomen en struikgewas …
Voordat we terug gingen naar Drachten, konden we daar nog net even een tussenstop maken. We liepen samen een stuk over het paadje op de rechteroever van het tweede petgat …
Een opvliegende grote zilverreiger was ons te snel af, maar een zwaan die aan de overkant van het petgat driftig zat te poetsen, had geen aandacht voor ons …
Terwijl Jetske nog een stukje verder naar achteren liep, scharrelde ik terug naar de picknicktafel bij het parkeerterrein. Ondanks het vervaarlijke gekraak van het bruggetje, wilde een heidelibel nog wel even op de foto. Ook de in de zon glanzende rietpluimen ontgingen me niet …
Omdat het petgat er nog steeds bladstil bij lag, heb ik nog maar weer even een paar weerspiegelingen geschoten. Het verveelt nooit …
En zo hebben we die dag een aantal korte, maar mooie fotokuiertjes gemaakt bij Landgoed Oranjewoud, de begraafplaats van Brongergea, het Tripgemaal en De Deelen. Het was weer een prachtige dag …
Dankjewel fotomaatje!
Voordat het dinsdag warm begon te worden, heb ik ’s ochtends weer eens een ritje op de iLark gemaakt. Eerst via de zuidelijke rand van Drachten en daarna via de Forten en de Súderskarren weer huiswaarts …
Bij het bruggetje over het Stroomkanaal heb ik even halt gehouden. In het water bloeiden kleine gele bloemetjes, die ik niet thuis kon brengen. Dat lukte Obsidentify overigens ook niet. Helemaal van slag opperde de app dat het een gele plomp was. Nou ja zeg … **
Een libel, waarschijnlijk een steenrode heidelibel, wilde wel even voor me poseren. Hij liet zelfs toe dat ik voorzichtig van positie wisselde om een andere achtergrond te krijgen …
Daarmee had het ritje wat mij betreft aan de verwachtingen voldaan. Terug thuis merkte ik later dat 12,5 km eerst ook wel weer even genoeg was geweest …
**Liesbeth/@staartje heeft intussen via Plantnet ontdekt dat het gaat om watergentiaan. Dankjewel!
“Kijk, de dieren zochten je toen al op …,” schreef Sjoerd gisteren in reactie op de foto van de libel op het bankje. Nou leest Sjoerd hier al sinds ongeveer 2006 mee, dus enige voorkennis kan hem niet worden ontzegd. Hij heeft dus ook wel gelijk, want er kwam ook meerdere keren een hagedisje bij me zitten …
In de periode 2005-2015 maakte ik gemiddeld twee keer per week een fotokuier in het Wijnjeterper Schar, in het Fries: Weinterper Skar. Dit is een klein Natura 2000-gebied ten zuidoosten van Drachten. Wanneer ik daar op één van de bankjes neerstreek, kwam er regelmatig een libel of waterjuffer bij me zitten. Deze bruinrode heidelibel kwam er in september 2007 even gezellig bij …
Oktober ging naadloos over in november, in de eerste week was het regelmatig zacht, maar wisselvallig weer. Vooral in de omgeving van Olterterp en Beetsterzwaag heb ik in november veel boswandelingen gemaakt …
Naar aanleiding van een fotoreportage die ik rond de Sint Hippolytuskerk van Olterterp had gemaakt, stelde Jetske aan het eind van de maand voor om samen eens wat oude Friese kerken te bekijken. En verder waren het de gebruikelijke zaken die ik voor de lens van mijn camera kreeg, zoals een paar glinsterende druppeltjes aan een lampionnetje van de lampionplant en een mooi heidelibel in het Weinterper Skar …
De bossen kregen hun kleurige herfsttooi laat dit jaar, maar dankzij het zachte weer, waren er vrijwel de hele maand veel wandelaars op pad. Ook libellen vlogen lang rond in november. In de koudste periode van de maand lag er op 19 november ’s ochtends voor het eerst sinds maart een laagje ijs in het houten vogelbad. Enkele dagen later zat er bij de kijkhut aan de Leijen één of ander motje dat wel even op de foto wilde. Het was het laatste insect dat ik 2022 voor de lens kreeg …
Met een gemiddelde temperatuur van 8,2°C in onze tuin was november net als de 10 voorgaande maanden zacht. Alleen rond de 20e daalde de temperatuur een aantal dagen en vroor het ’s nachts een paar maal heel licht. Behalve zacht was november ook nat, in ons tuintje viel 100 mm neerslag. Landelijk was dat gemiddeld ca. 90 mm, maar de verschillen waren weer groot tussen het noordwesten en het zuidoosten …
Na nog een laatste blik over het water maakte ik me op om aan de terugweg te beginnen. Het zal wel enige tijd duren voordat ik hier weer kom. Tenzij het echt winter wordt natuurlijk, want dan kruipt mijn bloed nog wel eens waar het niet kan gaan …
Het was geen straf om terug te lopen, zo zag ik het gebied ook weer even vanaf de andere kant. Daarbij viel het me op dat de grond naast het pad aardig aan het verbossen is. De kale dode boom die er jarenlang alleen had gestaan, was nu gezellig omringd door jonge berkjes …
Rustig doorstappend kwam ik op het punt waar tot 6 jaar geleden de Nije Heawei liep. Op 21 november 2016 kwam daar voorgoed een eind aan. Op dit punt kon ik nu kiezen: direct linksaf naar de auto of nog even rechtdoor lopen naar het ‘Afanja-bankje’, dat ter compensatie van de verwijderde weg een stukje verderop was geplaatst. Dat het bankje – met dank aan een dwarse boswachter niet hier geplaatst is, maar 50 m verderop, zoals was afgesproken – begon zich nu toch wel te wreken …
Ik besloot toch nog maar even door te zetten, het was te mooi weer om al huiswaarts te gaan. Korte tijd later bereikte ik het bankje. Daar werd ik welkom geheten door twee libellen, die op de rugleuning op me zaten te wachten. De ene zat mooi in het midden op de onderste plank, de tweede zat helemaal rechts op de bovenste plank van de rugleuning …
Natuurlijk vlogen ze allebei op toen ik op het bankje plaats nam. Maar gelukkig waren ze beurtelings bereid om even later nog eens netjes te poseren voor mijn camera …
En daarmee was het nog niet helemaal voorbij. Geduldig bleef ik lekker in de zon zitten wachten of er verder nog wat zou verschijnen dat de moeite waard was …
Afanja's Weblog 