Spinrag en kardinaalsmuts

Nadat ik me voorzichtig langs de nieuwe bekleding op een hellend vlak had gewerkt, vervolgde ik mijn weg in de Ecokathedraal. Al snel was ik aangekomen op mijn rustplekje op ‘de tempelberg’ …

Op één van de vertrouwde muurtjes zittend keek ik eens om me heen. Ik zat niet ver van een muurtje waar spinrag en kleine ronde gaatjes verrieden dat er allerlei beestjes tussen de duizenden spleten en kieren in de Ecokathedraal huizen. Toen ik even wat aan één van de stenen morrelde zag ik nog net een pissebed wegglippen …

Nadat ik verderop nog even had rondgeneusd bij de gevallen zuilen en de kardinaalsmutsen, ben ik via de koepel teruggegaan naar voren. Daar heb ik nog even lekker in de zithoek gezeten, voordat ik via ommelandse wegen terug naar huis ben gereden. Ik had nog wel verder naar achteren kunnen dwalen, maar het leek me verstandiger nog wat kracht over te houden voor de volgende dag. ook dan leek het namelijk nog goed weer te blijven …

De koepel en de poort

We naderen stilaan het einde van deze rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal. Bij het pleintje met de gebroken zuilen maak ik nog een paar foto’s van de vrolijk gekleurde Kardinaalsmuts

Daarna zetten we koers in de richting van de uitgang, op de eerste foto hieronder kun je het poortgebouw al door het gebladerte zien schemeren. Maar we nemen eerst nog een afslag naar rechts. Ik wil jullie namelijk een blik op en in het koepelgebouw niet onthouden. Dit is het enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je echt even naar binnen kunt lopen. Eenmaal binnen krijg je door het rookgat een mooi doorkijkje naar de kroon van een boom …

En dan is het echt tijd om de Ecokathedraal te verlaten. We passeren ‘Funny Face’ aan de rechterkant en staan dan voor het massieve en majestueuze poortgebouw ‘Porta Celi’

Eenmaal onder poort doorgelopen staan we weer in het voorportaal van de Ecokathedraal. Het zitje heeft een update gekregen met een paar nieuwe latjes op de bankjes en een nieuw rugloos zitmeubel. Met een tevreden gevoel heb ik daar nog even lekker in een flets zonnetje gezeten …

het zitje in het voorportaal van de Ecokathedraal

Nazomer in de Ecokathedraal (2)

Na een korte pauze op ‘de Tempelberg‘ zette ik mijn tocht door de Ecokathedraal voort. Om te beginnen ben ik via de trap tussen de twee muren afgedaald naar een niveautje lager …


Dat ik daar meteen weer op een andere tempel stuitte, is bijna onontkoombaar in de Ecokathedraal. Terug op de begane bosbodem ben ik nog even doorgelopen naar het atelier van Louis le Roy. Daarmee had ik mijn grens weer bereikt voor die dag, tijd om terug te gaan. Op weg terug naar de uitgang heb ik nog even een paar foto’s gemaakt van de uitgebloeide kaardenbol en de pas verschenen rozerode zaaddoosjes van de kardinaalsmuts …

In tegenstelling tot op de heenweg ben ik nu weer gewoon onder de machtige ‘Porta Celi’ door gelopen. Voordat ik daar aan toe was, zag ik het zithoekje al lonkend aan de andere kant van de poort staan. Ik heb deze korte rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal afgesloten op het bruine bankje van de zithoek in het voorportaal. Dat zithoekje heeft zijn beste tijd overigens gehad, dakpannen leken als kussens over het gebroken latje te zijn gelegd …

Kleur in de kathedraal

Terwijl ik nog even bleef napraten met de vrijwilliger in de Ecokathedraal, waren de beide vrouwen alvast verder gelopen. Ze zouden niet direct ver komen, maar nadat ik afscheid had genomen van mijn gesprekspartner, besloot ik mijn tocht ook maar te vervolgen …

Op verschillende plaatsen in deze kleine wildernis kun je in deze tijd van het jaar de kleurige vruchten van de kardinaalsmuts aantreffen. Daarmee was mijn rode vest die dag duidelijk niet het enige dat zorgde voor kleur en fleur in de Ecokathedraal. Hij is overigens niet alleen mooi, maar ook giftig. Voor de mens schijnen alle delen van de kardinaalsmuts giftig te zijn, terwijl dieren daar geen last van hebben …

Daarna volgt een minder kleurrijk en donkerder deel van het bos. Ter hoogte van het in de vorm van een schoorsteen opgetrokken bouwwerk besloot ik nog even een klein stukje terug te lopen …

Verscholen in het bos staat daar een klein huisje, het atelier van Louis le Roy. Foto’s van dit degelijk gemetselde huisje kun je zien in het logje “Een buitenbeentje in de Ecokathedraal”. Vandaag gaat het me niet om het huisje, maar om de voorraad dakpannen die er al sinds mensenheugenis voor de deur ligt. Om de een of andere reden raak ik er bijna elke keer weer door gefascineerd …

– wordt vervolgd –

Ecokathedrale fotokuier 12

Vooral het spel van licht en schaduw op verschillende bouwwerken tekende tijdens deze mooie najaarswandeling de sfeer in de Ecokathedraal. Springbalsemien, kardinaalsmuts en een mooi herfstblad zorgden met hun rode tinten voor fraaie kleurelementen tussen al het groen.
De verrassing van de dag was ditmaal een fiets die (tijdelijk) een plekje in de Ecokathedraal had gekregen …

Volgende week zondag deel 13.

Ecokathedrale kuier 2

Nadat ik half november 2002 voor het eerst in de Ecokathedraal bij Mildam was geweest, wist ik meteen dat een tweede bezoek niet lang uit zou blijven. Maar dat ik er twee dagen later alweer zou zijn, had ik toch niet ingeschat. Aafje was na mijn enthousiaste verhaal over de bijzondere sfeer die er in de Ecokathedraal hing èn over de prachtige grijze kat die ik er had getroffen, zo nieuwsgierig geworden dat ze het ook allemaal wel eens wilde bekijken …

En zo zwierven we twee dagen later samen tussen de gestapelde bouwwerken rond. Hoewel we de grijze kat niet meer hebben getroffen, was ook Aafje onder de indruk van het werk dat hier werd verzet. Een verslag van deze tweede “Ecokathedrale fotokuier” waarin bloeiende distels en kardinaalsmutsen voor een kleurig slot zorgden, is hieronder te zien …

Volgende week zondag deel 3, waarin ik de Ecokathedraal voor het eerst onder een dun laagje sneeuw zag –

In de Ecokathedraal (7)

Met het natte en grijze weer waar we nu mee te maken hebben, kunnen we wel even wat kleur en fleur gebruiken. En dat komt goed uit, want kleur en fleur is er gedurende een groot deel van het jaar her en der in de Ecokathedraal wel te vinden …

In het najaar is de kardinaalsmutspapemûtse in het Fries – op verschillende plaatsen op het terrein vaak een kleurrijke blikvanger. Dit jaar zorgden de openbarstende doosvruchten plaatselijk voor een zee van rozerood …

Afijn, kijk nog maar even mee en geniet ervan, want verderop in de Ecokathedraal is het weer een stuk minder kleurig en fleurig. Maar zeker niet minder interessant …   🙂

– wordt vervolgd –