Tagarchief: Wolwarren

Een rare week

Geplaatst op door

Een ‘rare week’ is eigenlijk een understatement. De eerste drie dagen van de week was ik bij temperaturen onder het vriespunt dagelijks een paar uurtjes langs het ijs te vinden. Vrijdag heb ik samen met mijn fotomaatje bij een temperatuur van 17°C een prachtige dag gehad bij de rietsnijders in De Weerribben. Het was dan ook geen wonder dat ik vrijdagavond moe maar voldaan thuis kwam …

17 februari 2025 - eerste blik op een beginnend ijsvloertje langs De Wolwarren bij een temperatuur van -2°C

De computerstoring, die zaterdag na het opstarten van mijn pc plotseling optrad, waardoor tal van applicaties niet meer werkten, was er wat teveel aan. Na twee dagen puzzelen heb ik de zaak bijna weer onder controle. Maar het gevolg is wel dat ik nu niet alleen fysiek, maar ook mentaal even heel moe ben. De komende dagen hoop ik rustig bij te kunnen tanken. Daar is het in ieder geval goed weer voor …

18 februari 2025 - de eerste schaatsers langs de Wolwarren bij een temperatuur van -2°C
19 februari 2025 - ijs op De Leijen bij een temperatuur van -1°C
21 februari 2025 - een rietsnijder aan het werk in De Weerrbben bij een temperatuur van 17°C
23 februari 2025 - een drukke dag daarboven
24 februari 2025 - op zoek naar rust

Winterlicht over de Wolwarren

Geplaatst op door

Na mijn bezoekje aan de Jan Durkspolder ben ik maandag aan het begin van de middag nog even naar de Wolwarren onder Oudega gereden. De grote plas bij de vogelkijkhut lag nog helemaal open, maar hier langs de Wolwarren lag zoals ik had verwacht een eerste laagje ijs …

de Wolwarren met links een kleine vlakte met een dunlaagje ijs

Vorig jaar kon ik op 10 januari de eerste schaatsers op deze kleine ijsvlakte fotograferen (foto hieronder). Het was de eerste van in totaal 3 dagen, waarop er op verschillende stukken ondergelopen land in de omgeving geschaatst kon worden. Het bleef anderhalve week licht winters weer, waarin ik ruim 1000 foto’s met sneeuw- en ijspret heb kunnen maken …

de eerste schaatsers van 2024 en een kind op een slee, op de voorgrond binden twee personen tussen het riet hun schaatsen onder

Dit jaar zou de oogst wel eens beperkt kunnen blijven tot een tiental foto’s, waarop niet meer te zien is dan een dun laagje ijs omgeven door rietkraagjes. De rietkraagjes zijn wel mooi uitgelicht door de zon, die op dat moment al omfloerst werd door hoge bewolking. Winter lijkt voorlopig ver weg …

een groepje bomen met op de achtergrond rietland
een hek en riet in een dun laagje ijs
een rietstrookje in een dun laagje ijs met op de achtergrond struikgewas
een rietstrookje in een dun laagje ijs met op de achtergrond struikgewas
een dun strookje riet in het ijs met op de achtergrond nog een strook riet, een paar bomen en wat struikgewas

De eerste schaatsers van 2024

Geplaatst op door

Woensdagochtend ben ik na de koffie in de auto gestapt om mijn tocht langs de ijsvlakten voort te zetten. Het had in de nacht niet meer dan een graad of 5 gevroren, maar toch verwachtte ik langs de Wolwarren of bij de Hooidammen de eerste schaatsers van 2024 te kunnen fotograferen …

En zo was het ook. Op de eerste kleine ijsvlakte achter de windmotor aan de Wolwarren zag ik in tegenlicht vier schimmen op het ijs. Twee jonge vrouwen met een kind op een slee en een manspersoon die de slag alweer aardig te pakken had. Op de walkant zaten nog twee mensen die bezig waren hun schaatsen onder te binden …

Naar rechts kijkend zag ook de grotere ijsvlakte iets verderop er ook prachtig uit. Een mooie, spiegelde ijsvloer leek de schaatsers ook daar toe te lachen …

Maar een klein stukje verder lag nog steeds dat grote gapende wind wak, waarin wind en water ook nu nog vrij spel hadden. Nee, dit stuk konden de rest van week gevoeglijk afschrijven als schaatsbaan …

Door dan naar de Hooidammen ongeveer anderhalve kilometer naar het zuidwesten. Daar lag de ijsvlakte er echt geweldig mooi bij. De eerste twee schaatsers heb ik meteen maar gefotografeerd bij het hek, waarachter een dag eerder die volledig lege vlakte nog te zien was …

– morgen meer ijspret op deze prachtige ijspiste

Via via naar de Leijen

Geplaatst op door

Nadat ik een kijkje had genomen bij de ijsvlakte achter de Hooidammen, heb ik nogmaals een tussenstop gemaakt aan de Wolwarren. Daar heb ik in de schaduw van de windmotor mijn medicijnen genomen en een boterham gegeten …

De volgende halte was de Jan Durkspolder, daar lag op de beide plassen een mooi laagje ijs. De vaart de Alde Geau lag nog deels open, maar ook daar lag verderop al zoveel ijs, dat een kraai er op kon staan …

Onderweg naar de Leijen zag ik langs het Nonnepaed een paar grote groepen kieviten in de weilanden staan. Waarschijnlijk zijn het Scandinavisch klimaatvluchtelingen, die op de vlucht waren voor de sneeuw in Zweden en Denemarken. Minder opzienbarend waren de vele honderden ganzen, die hier hun toevlucht hadden gezocht …

Het meertje de Leijen lag zoals verwacht nog volledig open. Maar het was de moeite waard om te zien wat voor ijzige vormen en structuren er door het tegen riet en hout klotsende water werden gecreëerd …

En dan waren er ook hier weer de voortdurend wuivende rietpluimen, steeds weer van kleur veranderend. Ik zal eens kijken of ik daar een dezer dagen nog eens een videootje van kan maken …

Teruglopend naar de auto zag en hoorde ik in de vaart naast het pad dunne laagjes ijs, die werden opgestuwd door de wind, over elkaar heen schuiven …

Het eerste ijs van 2024

Geplaatst op door

Ten westen van Drachten ligt een aantal stukken land die al van oudsher ’s winters onderlopen. Dit zijn ook de plekken waar vaak al na enkele nachten lichte tot matige vorst geschaatst wordt door de ware liefhebber. Dinsdag ben ik mijn ritje langs een aantal van die ijsvlakten (in wording) begonnen aan de Wolwarren (Google Maps). Op het eerste, vrij kleine stuk water achter de windmotor lag al een mooi laagje ijs …

Pakweg 600 meter ten zuidwesten van de windmotor was het een ander verhaal. Op deze wat grotere vlakte had de wind nog steeds vat op het water, het gevolg was een groot windwak …

Nog een stukje verder lag, verscholen achter een mooie rietkraag, weer een kleiner stuk water. Ook hier lag een prachtig ijsvloertje in wording op. De wuivende rietkraag was ook hier een blikvanger. Als je in de gelegenheid bent, moet je in deze tijd van het jaar eens op een zonnig moment kijken naar die wuivende rietpluimen …

Anderhalve kilometer verderop ligt de mooiste ijsvlakte in de omgeving. Hier, achter de Hooidammen, heb ik in mijn jongere ook heel wat kilometers geschaatst. Als de vorst doorzet, schaats je hier zo de Alde Feanen in. Maar nu nog even niet! Er lag een fantastische ijsvloer, die nog één nachtje lichte tot matige vorst nodig had …

– morgen meer

Twee bruine kiekendieven

Geplaatst op door

Maandagmiddag stond er een harde wind, maar de zon scheen regelmatig vriendelijk tussen de wolken door. Omdat ik geen zin had om met die wind met de iLark op pad te gaan, werd het voor het eerst sinds langere tijd een autoritje naar de Jan Durkspolder en de Hooidammen. Toen ik bij de Hooidammen vandaan kwam, besloot ik onderweg naar huis nog even een tussenstop te maken bij de picknicktafel ter hoogte van de windmotor Barfjild aan de Wolwarren …

Al na een paar minuten werd mijn aandacht getrokken door een over het rietland vliegende bruine kiekendief in de verte. Eenmaal hoger in de lucht voegde zich een tweede kiekendief bij hem. Of het spel of strijd was, weet ik niet, maar een tijdlang ontspon zich een boeiend schouwspel in de lucht. Het viel niet mee om hun capriolen, die af en toe nog eens versneld werden door de harde wind, met redelijke zoom te volgen. Dit is een deel van het resultaat …

Een hoopvol wintertje

Geplaatst op door

Zoals ik aan het begin van het wintertje een tussenstop aan de Wolwarren maakte, nadat ik de eerste schaatsers bij de Hooidammen had gezien, zo deed ik dat ook aan het eind van het wintertje …


Schaatsers waren hier niet meer te zien, maar dat had ik ook niet verwacht. Achter de Hooidammen en in de Jan Durkspolder lag nu meer en mooier ijs dan hier, en het was er nog gezelliger ook. Bij gebrek aan schaatsers liet ik nu de windmotor aan de Wolwarren en zijn veel grotere neef in de verte bij De Veenhoop figureren in het kille winterlandschap. Ook een mij welbekende boom mocht nog even meedoen …

Nog een laatste blik over de vlakte achter de wuivende rietpluimen. De glans van het ijs was onder invloed van de weersverandering al verdwenen en het KNMI beloofde weinig goeds voor de rest van het jaar. Intussen weten we maar al te goed dat die ‘belofte’ is uitgekomen. Zoals het nu lijkt, hebben we rond de jaarwisseling temperaturen in de dubbele cijfers. En de vooruitzichten stemmen somber, in de eerste helft van januari lijken we winterweer wel te kunnen vergeten nu de westelijke stroming stevig in het zadel zit …


En toch wil ik ook wat dit betreft maar weer optimistisch en hoopvol afsluiten. Dit vijfdaagse decemberwintertje heeft er in ieder geval voor gezorgd dat er in 2022 nog even op natuurijs geschaatst kon worden, want dat zat er in de winter van 2021-’22 niet in. En hoewel het er voor de eerstkomende twee weken niet goed uitziet, duurt de winter daarna nog tot eind februari. Dus we mogen in ieder geval blijven dromen …