Van oerbos naar nieuw meer

Vandaag is het precies drie jaar geleden, dat ik een blog heb geschreven over de aanleg van een nieuw meer bij Oudega (gemeente Smallingerland) …

Sindsdien had ik al een paar maal weer een ritje gemaakt naar het eind van de doodlopende weg om eens te bekijken wat de stand van zaken was. Vanaf het weggetje was van het werk echter weinig of niks te zien. Zondagmiddag was dat nog steeds niet anders. En toch is er al veel werk verzet …

Dat er vanaf de weg niets te zien is, komt omdat het terrein in verschillende compartimenten is opgedeeld. Binnen ieder compartiment wordt de aarde voorzichtig laag voor laag afgeschraapt. Voor iedere laag is een bestemming. Zo gaat een deel van de veengrond bijvoorbeeld naar champignonkwekerijen in Limburg. De aarde gaat naar landbouwpercelen in de buurt en zand kan gebruikt worden bij woningbouw en dijkaanleg. Een oud-studiegenoot van me heeft in maart van dit jaar een filmpje met droneopnamen online geplaatst, daarop is het werk beter te zien …

Zondagmiddag heb ik er weer eens een kijkje genomen. Aanleiding daartoe is berichtgeving, dat er onlangs bij het graafwerk een oerbos tevoorschijn is gekomen. Uit onderzoek van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed is intussen gebleken dat het gaat om een bos van ca. 5.000 jaar oud. Dankzij de jaarringen kan nauwkeurig worden vastgesteld hoe oud een boom is. Zo komt een van de bomen uit het jaar 3729 voor Christus. Niet alleen de periode waaruit het bos stamt, maakt het een uniek onderzoek. Vooral de oppervlakte is zeldzaam, het bos zou naar schatting 90 hectare groot zijn …

Een vuurtoren en ’n drooggevallen vissersvloot

– Virtueel naar Frankrijk 11 –

Tijdens onze wandeling passeerden we de vuurtoren van Le Hourdel. Al in 1840 werd er een lichtbaken op deze plaats gebouwd, dat in 1852 op een 10 meter hoge houten voet werd geplaatst. In 1905 werd er een nieuwe vuurtoren gebouwd op een ruim 10 meter hoog metalen zuil, die in 1944 werd vernield door oorlogsgeweld.. In 1950 kwam een nieuwe vuurtoren gereed, uitgevoerd in gewapend beton en 18 meter hoog … (bron: Wikipedia)

Deze omgeving is bekend omdat het een goede plek is om zeehonden te spotten. Hier komt de belangrijkste Franse kolonie gewone zeehonden voor. De plek was goed, het moment echter niet. Daarom zijn we maar even naar de wat verderop drooggevallen vissersvloot gewandeld. Mooi om deze kleine, kleurrijke boten hier op deze enorme zee van zand en grind te zien liggen …

– wordt vervolgd –

Bij de vissershaven van Le Hourdel

Ik begin de nieuwe week met een woordje van respect en waardering voor alle zorgmedewerkers en hulpverleners, die zich weer dag en nacht het vuur uit de sloffen lopen t.b.v. allen die ten prooi vallen aan Covid-19. Dit temeer daar ik vrees dat het allemaal nog veel erger wordt zo lang Rutte en zijn trawanten slechts het dreigende vingertje heffen zonder echt door te willen en te durven pakken. Om niemand in de weg te lopen, blijf ik nog maar even virtueel op vakantie …

– Virtueel naar Frankrijk 10 –

Op dag twee maakten we na de koffie een ritje naar de Baai van de Somme ten noorden van Ault.  Aan de zuidkant van de baai ligt op een smalle strook land het gehucht Le Hourdel. De kleine vissershaven bij het dorp lag er op dat moment stil en droog bij …

We besloten af te dalen van de kade om een wandelingetje te maken door de drooggevallen baai. Vanaf de bodem van de haven omhoog kijkend, was ik blij dat het eb was op dat moment …

Al na een korte wandeling bevonden we ons weer in een geheel andere wereld. In Fryslân zijn we wel gewend aan weidse uitzichten, maar dit vond ik toch wel heel bijzonder en indrukwekkend. Zo ver het oog reikte, strekte zich een enorme vlakte van zand en grind uit …

– wordt vervolgd –

Tot behoud van zand en grind

– Virtueel naar Frankrijk 7 –

We hebben de krijtrotsen intussen achter ons gelaten. Aan de noordkant van Ault strekt zich een lang kiezelstrand uit. De onderstaande foto laat mooi zien hoe steil dat strand afloopt naar zee …

In de dwarsrichting is op enkele plaatsen op het strand een soort metalen damwand aangebracht. Het zal een versteviging zijn, die moet voorkomen dat bij storm en hoog water teveel van het strand wordt weggeslagen, neem ik aan …

De geribbelde wand strekt zich uit naar zee ..

En daar speelt zich het onderstaande spel af … …

– wordt vervolg –

Een natte strandwandeling

– Virtueel naar Frankrijk 4 –

We zijn intussen aangekomen op het strand aan de noordkant van het dorp. Het is een strand zoals ik dat niet eerder heb gezien of gevoeld, deels kiezels en deels zandstrand. Om het onszelf niet te moeilijk te maken lopen we over het harde zand langs de waterlijn een stukje in zuidelijke richting …

Onderweg doe ik deze vreemde strandvondst. Ik heb geen idee wat het (geweest) is, maar ik vond het samen met het wier fotogeniek genoeg voor een paar opnamen …

Ver kwamen we die middag niet, dat werd ons belet door het opkomende water. En als het vloed wordt, kun je daar maar beter maken dat je weg komt. Maar dat vond ik eerlijk gezegd helemaal niet erg. Voor mij was de wandeling al lang genoeg geweest. En wat belangrijker is: ik had mijn fotografische buit intussen al binnen met het fraai weerspiegelde Ault en de krijtrotsen in de verte …

– wordt vervolg –

Een zee van zand …

– Een virtuele vakantie 11 –

… en heel in de verte de zee …


De ekster en de kat

Het zijn luidruchtige herrieschoppers, die ik zeker in het voorjaar liever niet in de tuin heb, maar mooi zijn ze wel. Ik heb het over de ekster in zijn glanzende zwart-witte kostuum, waar ook nog een gedistingeerd vleugje blauw in is verwerkt …

Toen ik vorige week een ommetje in de buurt maakte, zag ik een ekster in het speeltuintje rond scharrelen. Hij leek zich volstrekt niet aan mijn aanwezigheid te storen en liet me rustig dichterbij komen, zodat ik een aardige fotoserie kon maken …

Toen er een kat op het toneel verscheen, leek de ekster hem even uit te dagen. Maar zodra de kat aan een sprint was begonnen om die nare plaaggeest naar de strot te vliegen, sloeg de ekster zijn vleugels uit. Vanuit een boom liet hij even later zijn spottende “Èkèkèkèk …” door het speeltuintje klinken. De kat bleef wat beteuterd achter …