De koepel en de poort

We naderen stilaan het einde van deze rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal. Bij het pleintje met de gebroken zuilen maak ik nog een paar foto’s van de vrolijk gekleurde Kardinaalsmuts

Daarna zetten we koers in de richting van de uitgang, op de eerste foto hieronder kun je het poortgebouw al door het gebladerte zien schemeren. Maar we nemen eerst nog een afslag naar rechts. Ik wil jullie namelijk een blik op en in het koepelgebouw niet onthouden. Dit is het enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je echt even naar binnen kunt lopen. Eenmaal binnen krijg je door het rookgat een mooi doorkijkje naar de kroon van een boom …

En dan is het echt tijd om de Ecokathedraal te verlaten. We passeren ‘Funny Face’ aan de rechterkant en staan dan voor het massieve en majestueuze poortgebouw ‘Porta Celi’

Eenmaal onder poort doorgelopen staan we weer in het voorportaal van de Ecokathedraal. Het zitje heeft een update gekregen met een paar nieuwe latjes op de bankjes en een nieuw rugloos zitmeubel. Met een tevreden gevoel heb ik daar nog even lekker in een flets zonnetje gezeten …

het zitje in het voorportaal van de Ecokathedraal

Plaatselijk wat zonlicht

Zoals al vaak het geval is geweest, heb ik maandagmiddag een korte pauze ingelast aan de voet van de tempel waarmee ik het logje van gisteren afsloot. Daarna was het tijd om nog wat verder door de Ecokathedraal te dwalen. Het zonlicht speelde daarbij af en toe mooi door de bomen …

Zelfs een paddenstoel in een laag, donker hoekje werd net voldoende opgelicht voor een mooi plaatje. Nadat ik was afgedaald naar het normale niveau, heb ik vanaf een muurtje het pleintje met de gebroken zuilen en de trottoirbanden nog maar eens in ogenschouw genomen. Een eenzame fietsenstandaard wees me vervolgens de weg naar de uitgang …

De narcissen houden vol

Behalve dat onze narcissen rond 10-11 maart een paar cm sneeuw te verwerken kregen, kregen ze ook een bak water over zich heen. Vorig jaar viel er in maart 9 mm regen, dit jaar was dat 93 mm. Weerspiegeld in de vijver leverde dat o.a. het onderstaande waterballet op …


Maar toen de zon zich deze week eindelijk weer eens ruim drie dagen achtereen liet zien, kregen de narcissen weer de kans om hun mooiste kant als vanouds te tonen …

Ik sluit af met een paar van de tête-a-tête narcissen tegen de achtergrond van de heksenbol …

Terugblik november 2022

Oktober ging naadloos over in november, in de eerste week was het regelmatig zacht, maar wisselvallig weer. Vooral in de omgeving van Olterterp en Beetsterzwaag heb ik in november veel boswandelingen gemaakt …


Naar aanleiding van een fotoreportage die ik rond de Sint Hippolytuskerk van Olterterp had gemaakt, stelde Jetske aan het eind van de maand voor om samen eens wat oude Friese kerken te bekijken. En verder waren het de gebruikelijke zaken die ik voor de lens van mijn camera kreeg, zoals een paar glinsterende druppeltjes aan een lampionnetje van de lampionplant en een mooi heidelibel in het Weinterper Skar …

De bossen kregen hun kleurige herfsttooi laat dit jaar, maar dankzij het zachte weer, waren er vrijwel de hele maand veel wandelaars op pad. Ook libellen vlogen lang rond in november. In de koudste periode van de maand lag er op 19 november ’s ochtends voor het eerst sinds maart een laagje ijs in het houten vogelbad. Enkele dagen later zat er bij de kijkhut aan de Leijen één of ander motje dat wel even op de foto wilde. Het was het laatste insect dat ik 2022 voor de lens kreeg …

Met een gemiddelde temperatuur van 8,2°C in onze tuin was november net als de 10 voorgaande maanden zacht. Alleen rond de 20e daalde de temperatuur een aantal dagen en vroor het ’s nachts een paar maal heel licht. Behalve zacht was november ook nat, in ons tuintje viel 100 mm neerslag. Landelijk was dat gemiddeld ca. 90 mm, maar de verschillen waren weer groot tussen het noordwesten en het zuidoosten …

Witte(re) wolken

Nadat ik de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder had verlaten, ben ik nog even een stukje in de richting van de windmotor gelopen. Daarbij vielen opnieuw de grote witte wolkenmassa’s op, die ik eerder vanuit de hut weerspiegeld in het water had gefotografeerd …

Die wolken leken me aan de bovenkant zó wit, dat ze me deden denken aan stukken die ik wel heb gelezen over geo-engineering. Dat is het opzettelijk grootschalig ingrijpen in de natuurlijke systemen van de aarde, met als doel klimaatverandering, en meer specifiek de opwarming van de aarde tegen te gaan. Men denkt hierbij b.v. aan het witter maken van wolken, zodat ze het zonlicht tegenhouden kan worden door het weerkaatsen …

Het gaat hier om technieken die huiveringwekkende gevolgen kunnen hebben, want je weet niet wat je mogelijk losmaakt aan natuurkrachten. Op dit moment is het nog science fiction, maar er wordt al wel mee geëxperimenteerd. Voor meer informatie verwijs ik graag naar een 8 minuten durend gesprek bij ‘EenVandaag’ uit mei 2018 en een artikel in ‘De Tijd uit augustus 2019 …

Zonlicht en ritmiek

De zon schijnt volop vandaag, eindelijk een kans om de narcissen op het heuveltje lekker te laten contrasteren met het schaduwrijke achterste deel van de tuin …

De onderstaande foto’s heb ik op minder zonnige dagen gemaakt, daarbij ben ik op zoek gegaan naar een zekere ritmiek. En nu ga ik op zoek naar een plekje in de tuin waar ik zelf eens lekker in het zonnetje kan gaan zitten …

Druppel in ’t zonnetje

Deze foto lag ook al enige tijd klaar om een plekje te krijgen in de serie over licht en schaduw. Het wachten was op de eerste regen van betekenis om hem weer enige zin en betekenis te geven …