Een fijn vlonderpad

Geplaatst op 18 augustus 2021 - 11:53 door Jan K. alias Afanja

Nadat we allebei genoeg foto’s van de koninginnepage hadden gemaakt, vroeg Jetske of er nog een kuiertje over het vlonderpad in zat. Omdat ik de vlinders goeddeels zittend had kunnen fotograferen, dacht ik het uitkijkplatform nog wel te kunnen bereiken. En het was alweer een tijdje geleden dat we hier samen zwarte sterns hadden gespot vanaf dat uitkijkplatform ….

En dus begaven we ons op weg over het vlonderpad. We kwamen daarbij langs de tjasker die vorig jaar bij een zware storm ernstig werd beschadigd. Dankzij de inzet van vrijwilligers is hij netjes hersteld …

Eenmaal bij het platform aangekomen, bleken de bankjes bezet te zijn door een paar jongedames, die zich daar uitgebreid hadden geïnstalleerd. We hadden er even werk van, maar na enige tijd lukte het toch om ze weg te kijken. En zo kon ik mijn onderdanen even wat rust geven en konden we genieten van het uitzicht …

Langs het licht hellende deel daalden we even later weer af naar het pad, dat verderop tussen en langs het riet verder gaat. De leuningen langs het hellend verhinderden dat ik vroegtijdig naar beneden zou sukkelen. Verderop begon mijn afwijking naar links me enigszins parten te spelen …

Door mijn koers regelmatig een paar graden te verleggen, wisten we uiteindelijk toch het startpunt van het vlonderpad weer veilig te bereiken. De steeds achter me lopende Jetske slaakte nog net geen zucht van opluchting … 😉

Veel meer en vooral ook mooiere foto’s, die langs dit mooie en dankzij een goede materiaalkeuze lekker lopende vlonderpad zijn gemaakt, kun je vandaag op het weblog van mijn fotomaatje zien: Schrijven met licht.

De koninginnepage in volle glorie

Geplaatst op 17 augustus 2021 - 10:07 door Jan K. alias Afanja

Zijn roem was de koninginnepage al een paar jaar vooruit gesneld en elk jaar kwam hij wat dichterbij. Toen ik hem vorige week dan eindelijk in werkelijkheid zag, werden mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen …

Hij was niet alleen opvallend groot met zijn spanwijdte van een centimeter of zeven, maar ook erg beweeglijk. Een paar maal had ik het geluk om twee exemplaren tegelijk in beeld te krijgen, waarvan eentje vliegend …

Die vlinders hadden trouwens ook geen beter plekje kunnen uitzoeken. Aan de voet van de vlinderstruik stond een picknicktafel waar we al gauw lekker konden zitten fotograferen. Voor Jetske was dat nog niet helemaal genoeg, zij besloot het even hogerop te zoeken. Maar voor alle duidelijkheid: dat was daar heel gebruikelijk geworden …

De koninginnepage heeft een erg mooie tekening, vind ik. Behalve de zachtgele ondergrond kun je er bijna geen eenkleurige vlakken vinden, de gekleurde vlakken zijn allemaal opgebouwd uit hele fijne stipjes …

Ik sluit af met een laatste foto en een dikke tút voor beide vrouwen die dit tripje mogelijk maakten …

Op zoek naar de koninginnepage

Geplaatst op 16 augustus 2021 - 10:46 door Jan K. alias Afanja

Vorige week donderdag had ik weer een afspraak met mijn fotomaatje. Dat trof niet echt geweldig goed, want ik had die ochtend meteen al last van weigerachtige onderdanen. Omdat ik dan liever niet een hele dag met de auto op pad ga, bood Aafje heel lief aan om me te brengen. Jetske zou me aan het eind van de dag weer netjes thuis brengen, zo werd afgesproken. En zo had de dag al nauwelijks beter kunnen beginnen …

Het vervolg werd zo mogelijk nog mooier, toen Jetske me meenam voor een ritje naar het bezoekerscentrum De Wieden in Sint Jansklooster. Daar hadden we in het verleden al eens een paar flinke fotokuiers gemaakt, maar dat was nu niet nodig, zo beloofde Jetske me …

We gingen er ook niet zomaar naar toe, Jetske had er een week eerder de koninginnepage gefotografeerd en die kans wilde ze mij ook graag geven …

Zelf vond Jetske het duidelijk ook niet erg om die kleurige verschijning nog eens uitvoerig te fotograferen. Hier is ze geconcentreerd aan het werk met de 70-200 mm lens op haar camera …

Hoe het ook zij, Jetske maakte haar belofte ten volle waar. Na een kuiertje van amper vijf minuten stonden we bij een grote vlinderstruik waar we de koninginnepage in volle glorie konden bewonderen …

En we hadden geluk. Omdat we er mooi op tijd waren, was het er nog rustig. Dat bood ons alle tijd en gelegenheid om die mooie grote, steeds verder naar het noorden oprukkende vlinder te bekijken en te fotograferen …

Tot nu toe kende ik hem alleen van foto’s op internet, maar wat is dat een prachtige vlinder! En er vlogen zelfs minstens drie stuks rond. Ik raakte niet uitgekeken en uitgekiekt, daarom morgen meer …

wordt vervolgd

De rietsnijders aan het werk

Geplaatst op 2 april 2021 - 11:49 door Jan K. alias Afanja

Na de lunch riep het werk weer, en dus namen de rietsnijders hun snit weer ter hand. In vroeger tijden werd het riet met de hand gesneden, daarvoor werd een ‘snit’ gebruikt. Klaas en Jetske hebben voor de video eens een demonstratie van dat aloude handwerk van het riet snijden gegeven: rietsnijden met snit, zoals dat in vaktermen wordt genoemd …

Tegenwoordig wordt het riet gemaaid met een rietmaaier. Op de zachte grond van deze percelen gebruiken de mannen handmaaiers. Op plaatsen waar de draagkracht van de bodem beter is, gebruiken rietsnijders tegenwoordig ook zwaardere rupsmaaiers. De handmaaiers waarmee Klaas-Jan en oom Errie hier werkten, maakt van het gemaaide riet meteen kleine bosjes, die samengebonden op het land blijven liggen …

Het snit wordt tegenwoordig vooral gebruikt voor het bijeen rapen van de bosjes riet die tijdens het maaien op het land zijn achtergebleven. Die bosjes worden in schoven bijeengezet om te drogen …

Het zal duidelijk zijn dat de mannen op zo’n dag heel wat kilometers afleggen met achtereenvolgens het maaien en het verzamelen van de bosjes riet …

Als je zo’n schoof met bosjes riet ziet staan, dan lijkt het heel wat, maar de oogst valt hier zwaar tegen dit jaar. Het riet is niet echt lang geworden en het is ook erg dun gebleven, bovendien zit er veel afval in waarvan de rietsnijder alleen maar extra werk heeft …

Maar Klaas-Jan blijft lachen, en ik geloof er niks van dat hij dat alleen voor de camera doet. Hoeveel werk er ook in zit, hoe mager de verdiensten ook zullen zijn, Klaas-Jan is hier helemaal in zijn element …

En voor wie nu denkt dat dit zwaar werk was … Het echt zware werk komt nog. Al die kleine bosjes moeten worden gekamd om de groene begroeiing aan de onderkant eruit te halen. Daarna wordt het riet in nog veel grotere en zwaardere bossen bijeen gebonden en met de hand op de wagen worden opgestapeld. In of bij de werkplaats thuis wordt het riet uiteindelijk tot standaard bossen met een omvang van 46 cm gebonden …

Honden van het rietland

Geplaatst op 1 april 2021 - 10:52 door Jan K. alias Afanja

We waren nog maar nauwelijks gaan zitten, of er kwam ook nog een oud-rietsnijder aanlopen. Klaas – schoonvader van Klaas-Jan en zwager van Jetske – kwam met zijn hond Kelev even kijken hoe het er in het rietland voor stond. De beide honden, die al jarenlang geregeld samen optrekken, kwamen in volle draf op me af …

Klaas is de nestor van het drietal rietsnijders. Hem heb ik een jaar of tien achtereen regelmatig gevolgd bij zijn activiteiten in het riet. In de periode 2009-2011 heb ik door de seizoenen heen filmopnamen gemaakt van de werkzaamheden van de rietsnijders in De Weerribben vroeger en nu. Uiteindelijk heb ik dat project begin 2012 afgerond met de presentatie van de DVD “Werk in het Weerribbenriet”. Ik denk erover om die eerdaags beschikbaar te maken op YouTube …

Maar dat is voor later, nu eerst terug naar vorige week woensdag. De beide honden voerden een mooi showtje voor ons op. Rhena was loops en Kelev leek wel zin te hebben om daar gebruik van te maken. Maar hij leek niet meer helemaal te weten hoe hij het moest hebben. En al zou hij het geweten hebben, dan nog zou hij als ‘geholpen reu’ weinig gepresteerd hebben …

Toen ze na enige tijd uitgespeeld waren, gingen ze – zoals wel vaker – samen het rietland in. Het zijn allebei leuke en lieve honden die normaal gesproken bij de baas in de buurt blijven, maar wanneer ze samen zijn gaan ze graag op avontuur …

Zodra de boterhammen op waren werden de honden, die intussen alweer uit zicht verdwenen waren, geroepen. Nadat Klaas en Kelev ons allen inclusief Rhena gedag hadden gezegd, gingen de rietsnijders weer aan het werk …

wordt vervolgd

Nederlands riet

Geplaatst op 31 maart 2021 - 12:59 door Jan K. alias Afanja

Vorige week woensdag ben ik weer met mijn fotomaatje Jetske de Weerribben in getrokken. Ditmaal ging het ons niet om het spotten van een ijsvogel – hoewel dat natuurlijk mooi meegenomen zou zijn – nee, we reden linea recta naar het rietland bij de schilderachtige buurtschap Nederland …

Wie hier al wat langer meeleest, weet dat ik al zo’n 15 jaar in winter of voorjaar graag eens met Jetske het rietland in trek om foto’s te maken van het werk van de rietsnijders. Dat komt voort uit het feit dat Jetske uit een familie van rietsnijders. Vorige week gingen we naar het rietland van Jetskes’ neef Klaas-Jan …

Tot hier was het pad goed en droog geweest, maar eenmaal in het rietland vielen meteen de ongewoon diepe sporen op. Rhena, de Golden retriever die vaak met de baas het riet in gaat, stond ons al op te wachten …

Met de nodige moeite liepen we over het drassige pad het rietland in. Klaas-Jan en zijn oom Errie, die hem die dag hielp in het rietland, kwamen ons al tegemoet lopen. We raakten meteen aan de praat over de stand van zaken in het riet …

We waren precies op het goeie moment gekomen, de mannen waren net aan hun lunch toe. Nadat Rhena alweer lekker was gaan liggen, zochten wij gevieren een plekje in de buurt van de schaftkeet om te zitten. Daar zetten we het gesprek voort …

wordt vervolgd

Op zoek naar de ijsvogel

Geplaatst op 15 maart 2021 - 11:27 door Jan K. alias Afanja

Ook zonder aangenaam voorjaarsweer gaat de tijd gestaag voort. Het is intussen alweer bijna drie weken geleden dat ik voor het laatst met mijn fotomaatje op pad was. Jetske nam me die dag mee naar een observatiewand in De Weerribben …

Dit is – of in ieder geval was tot voor kort – het jachtgebied van een ijsvogel. Hoewel ik er al jaren naar uitkijk om eindelijk eens een mooie foto van een ijsvogel te kunnen maken, had die kans zich tijdens onze tochtjes door de Weerribben nog niet eerder voorgedaan …

Een ijsvogel kregen we nog niet meteen te zien. Wel verschenen er een paar niet-alledaagse eenden. Een koppeltje grote zaagbekken paradeerde geruime tijd voor de observatiewand heen en weer …

Op de bovenstaande foto’s zie je mevrouw Zaagbek met haar bruine coronakapsel. Meneer Zaagbek, die op de onderstaande foto’s te zien is, was blijkbaar al naar de kapper van Baudet geweest of zo …

Na verloop van tijd hielden de zaagbekken het voor gezien. In fraai tegenlicht verdwenen ze langzaam uit zicht …

Tegelijkertijd kwam er van rechts een tweede verrassing tevoorschijn, een nonnetje. Net als de grote zaagbek is ook het nonnetje met zijn prachtige tekening een eendensoort die zich hier alleen in de winter laat zien …

Een ijsvogel hadden we intussen nog niet gezien.Omdat ijsvogels dagelijks een aantal verse visjes moeten vangen om te kunnen overleven, is het maar de vraag of ze allemaal de korte, maar krachtige februariwinter hebben overleefd. Achter de observatiewand werd het er gedurende de tijd dat we er zaten overigens ook niet beter op. Rietsnijders die verderop aan het werken waren, deden een geslaagde poging om ons uit te roken …