Tagarchief: aalscholver

Earnewâld komt in zicht

Geplaatst op door

We voeren over de Geau in oostelijke richting terug maar het hart van de Alde Feanen. Een tijdlang hing er een grote, goeddeels witte buizerd cirkelend boven het polderland …

een grotendeels witte buizerd cirkelt een tijdlang boven de boot

Een stuk verderop vlogen er aan de zuidkant van het water een paar wulpen op uit een weiland. Het waren tot nu toe de eerste en laatste wulpen die ik dit jaar zag. De laatste dieren die we die dag vanaf de boot zagen, waren een drietal reeën en een handvol ganzen in de verte …

twee opvliegende wulpen in een weiland
een aantal reeën en wat ganzen in de polder

Terwijl we korte tijd later over de Grutte Krite voeren, zag ik plotseling een vogelkijkhut, waarvan ik het bestaan alleen kende van foto’s en informatie van It Fryske Gea. Deze vogelkijkhut (OpenStreetMap) die de naam ‘Ielgoes’ (Aalscholver) draagt, staat op poten midden in het water en is dus alleen per boot bereikbaar …

een geïsoleerd liggende vogelkijkhut in de Grutte Krite
een geïsoleerd liggende vogelkijkhut in de Grutte Krite
een geïsoleerd liggende vogelkijkhut in de Grutte Krite

We verleggen de koers nog eenmaal naar noordelijke richting om daarna via de Ule Krite terug te keren naar het punt van vertrek …

een kreek in de Alde Feanen
een voor anker liggend skûtsje

Al snel zien we de kerktoren van Earnewâld boven de omringende bebouwing uit steken …

aan de overkant van het water ligt Earnewâld

– wordt vervolgd

Eerste zicht op de zeearend

Geplaatst op door

De oude legakkers waar we langs voeren, zijn nog steeds van historisch belang. Maar de actualiteit bevond zich in de bomenrij verderop. Het geoefende oog van onze gids had daar de gestalte van een zeearend herkend …

oude smalle legakkers als stille getuigen van de vervening in dit gebied

En warempel, in de meest linkse van een groepje bomen zat een zeearend. Door wat verder in te zoomen werd de machtige vogel met die enorme snavel beter zichtbaar.

Hoewel hij nog op de rode lijst staat, gaat het goed met de zeearend in ons land. Sinds 2017 broedt hij hier met succes in de Alde Feanen, en sindsdien heeft de zeearend zich op verschillende andere plaatsen in ons land gevestigd …

in de linker boom zit een zeearend op de uitkijk
in de linker boom zit een zeearend op de uitkijk
in de linker boom zit een zeearend op de uitkijk

Hiermee was de excursie wat mij betreft al geslaagd, we gingen op zoek naar de zeearend en we vonden hem. En daar zou het niet bij blijven. In de loop van de dag zouden we hem steeds wat beter te zien krijgen. We vervolgden onze tocht en passeerden o.a. een aalscholverkolonie. De huisvesting van de aalscholvers is goed herkenbaar aan de takken die van onder tot boven wit uitgeslagen zijn van de vogelpoep …

restanten van de oude legakkers en daarachter rechts in beeld een aalscholverkolonie
een aalscholverkolonie op wit uitgeslagen takken van de vele vogelpoep

En voort ging de tocht. Nu eens tussen de beschutting gevende bomen van een stuk moerasbos, dan weer over open water, waar de straffe noordoostenwind het nog steeds niet aangenaam maakte. Dat was goed te zien aan de kleding van de passagiers ook. Behalve het zekerheidshalve toch maar van Aafje geleende vest, had Jetske ook de capuchon van haar eigen vest maar opgedaan …

– wordt vervolgd

Eksters, rietland en aalscholvers

Geplaatst op door

We begonnen de dag gisteren met koffie en gebak bij Jetske. Een paar eksters meenden ook te zijn uitgenodigd en plunderden met elk een snavel vol meelwormen de voedertafel in de tuin …

een ekster plundert met een snavel vol meewormen de voedertafel in Jetskes' tuin

Toen het lekkers op was, zijn we volgens plan naar De Weerribben gereden. Daar hebben we bij een onwerkelijk hoge temperatuur van 17°C een paar uur doorgebracht in het rietland bij een paar rietsnijders …

zacht wuivend riet in De Weerribben

Terwijl we via landelijke wegen terugreden naar huis, kwamen we nog langs op een paar aalscholvers, die lekker in de zon op een dukdalf zaten en rustig voor ons bleven poseren …

twee aalscholvers op een dukdalf

In een zee van goud

Geplaatst op door

Voor de verandering ben ik het (beeld)verslag van mijn dag met Jetske gisteren eens begonnen met de mooiste foto van de dag. Dat betekent dat ik verder wat heen en weer spring in de tijd.

Jetske had in De Deelen meteen gekozen voor het pad langs het oostelijke petgat aan het begin van de parkeerplaats. Ze is op de eerste foto nog net te zien in haar blauwe jas. Het was op dat moment mooi zonnig weer met een vriendelijke lucht …

Nadat ik Jetske had uitgezwaaid, liep ik eerst even naar het tweede petgat. Een minuut of 10 later liep ik terug naar de parkeerplaats. De lucht boven het eerste petgat bood toen een heel ander beeld. Kijkend naar de grijze valstrepen in de verte leek er een bui met hagel en/of natte sneeuw te naderen …

er nadert een bui met hagel en natte sneeuw bij De Deelen

Ik liep een stukje het pad langs het petgat op. Een aalscholver kwam uit de rietkraag tevoorschijn. Hij gaf me net genoeg tijd om een paar foto’s te maken, terwijl hij in een zee van goud aan me voorbij zwom …

een aalscholver zwemt in een zee van goud
een aalscholver zwemt in een zee van goud
een aalscholver zwemt in een zee van goud

Zodra hij mijn aanwezigheid merkte, begon hij vaart te maken. Al snel verhief hij zich uit het water om in noordelijke richting weg te vliegen …

Een gevaarlijke palenrij

Geplaatst op door

Waar en aan welke kant van de Beulakerwijde we op dat moment voeren, weet ik niet, maar op een bepaald moment kwamen we langs een gebogen palenrij in het water. Het was een wonderlijk gezicht, omdat sommige van die palen opnieuw tot leven waren gekomen met een mooie groene kroon …

Toen ik dacht dat we er voorbij waren, doemden er een stuk verderop nog een aantal koppen van palen op uit het water. Daar wil je met je polyester sloep of zeilboot niet tegenaan varen, lijkt me …

verraderlijke palen in de Beulakerwijde

Op een paar van de palen stonden meeuwen, die er bij onze nadering al snel vandoor gingen. De aalscholver die op de verste paal stond, bleef wat langer staan, maar ook hij ging er uiteindelijk hardlopend vandaar …

een paar meeuwen en een aalscholver op een palenrij
een aalscholver staat op een scheefgezakte paal
de aalscholver is van zijn paaltje gesprongen
de aalscholver loopt over het water om vaart te maken
aan het eind van zijn aanloop komt de aalscholver los van het water
de aalscholver is los en slaat zijn vleugels uit
de aalscholver maakt een bocht naar rechts en verdwijnt dan uit beeld

– wordt vervolgd

Aan de Westhavenkade

Geplaatst op door

We hebben de scheepswerf achter ons gelaten en wandelen nu nog een stukje in oostelijke rchting over de Westhavenkade …

drogende netten boven de Westhavenkade in Urk

Bij het pand van Stichting Urker Botter, die zich o.a. richt op het behoud van Urker botters en andere historische schepen, hangen boven de kade sierlijk opgehangen netten …

boven de Westhavenkade in Urk hangen de netten te drogen
drogende netten
drogende netten en een mast

Nadat we een stukje verder waren gelopen, keek ik op een bepaald moment eens in de verte. Die kade was nog knap lang, te lang voor mij, realiseerde ik me …

zicht over de Westhavenkade

Het was tijd om aan de terugweg te beginnen, want het was intussen al een heel eind naar de auto. Maar geen paniek, mijn onderdanen werkten nog netjes mee …

aan de Westhavenkade aangemeerde schepen

Terug bij de Botterschuur zag ik daar een poster hangen met de kop ‘Lennaert Nijgh – de Jonge Jacob, UK 114’. Ik liep er even naar toe en maakte een paar foto’s. De UK 114, die hadden we zien liggen toen we de Westhaven in zicht kregen. Op het affiche las ik, dat de bekende dichter en tekstschrijver Lennaert Nijgh een tijdlang eigenaar van het schip was …

affiches aan een muur
de UK 114 in de westhaven
steven van de UK 114 in de westhaven
het verhaal van Lennaert Nijgh en de UK 114

Denkend aan nummers als ‘Verdronken vlinder’ en ‘Testament’, zag ik een aalscholver in de richting van het IJsselmeer zeilen …

een overvliegende aalscholver

– wordt vervolgd

Aalscholver op een meerpaal

Geplaatst op door

Het jaar is nog maar enkele weken oud, maar ik heb nu al veel meer foto’s gemaakt dan ik op mijn weblog kwijt kan. Daarom heb ik maar weer een greep in het archief gedaan. Deze foto’s van een aalscholver heb ik 8 januari gemaakt …

Nadat fotomaatje Jetske en ik op It Eilân een fotokuier hadden gemaakt langs de onder water gezette retentiepolder, zat er op de terugweg een aalscholver op een meerpaal naast de voetgangersbrug …

Nadat hij me de kans had gegeven om een paar profielfoto’s van hem te maken, dook hij na een korte vlucht het water in om de zon tegemoet te zwemmen …