Toen de wind was gaan liggen

Geplaatst op 10 mei 2025 - 11:47 door Jan K. alias Afanja

Vorige week hadden fotomaatje Jetske en ik afgesproken om zo mogelijk gisteren naar het Wad te gaan. Omdat er de hele week een koude noordoostelijke wind stond, leek het me echter beter om het frisse Wad nog maar even uit stellen. Daarom besloten we donderdagavond om naar het Fochteloërveen te gaan. Toen vrijdagochtend de wind was gaan liggen, besloten we echter toch maar naar het Wad te gaan. Ja, wij kunnen dat. En dus begonnen we ons uitstapje gistermorgen even na elven bij het zeemijn-monument ten oosten van Peazens-Moddergat (OpenStreetMap) …

het zeemijn-monument bij Peazens-Moddergat

Bij aankomst zagen we niet ver het monument een dood schaap liggen. Zodra we uitstapten, begon het dier echter met zijn poten te bewegen. “Kijk nou,” zei Jetske, “hij leeft nog.” Hij was waarschijnlijk omgerold op de dijk, waarna hij hulpeloos op zijn rug was blijven liggen. Samen hebben we hem weer op zijn pootjes gezet, waarna hij binnen de kortste keren weer op de kruin van de dijk stond …

Daarna begonnen we aan ons tochtje naar het Wad. Whilly had het even moeilijk met één van de vee-roosters, maar op de klim naar de kruin van de dijk lieten we Jetske ruim achter ons. Genietend van het eerste uitzicht over het Wad, werd ik meteen de zilte geur gewaar, toen ik daar op Jetske wachtte …

een gesloten hek achter de zeedijk met een bordje

een vee-rooster in de weg achter de zeedijk

uitzicht over de Peazemerlânnen en de Waddenzee

uitzicht vanaf de kruin van de dijk, verderop nadert mijn fotomaatje met haar rollende cameratas

een deels gesloten hek met een vee-rooster aan het begin van de strekdam

Gezellig pratend, wijzend en fotograferen begonnen we aan de ca. 1,5 km lange strekdam langs de Peazemerlânnen. Op de kop van de dam (OpenStreetMap) hebben we bijna aan het eind van de wereld onze broodjes gegeten. Het was heerlijk! En alsof het zo was afgesproken, stak er een noordelijk windje op, toen we aan de terugweg begonnen …

Moe, maar voldaan, zit ik nu enkele honderden foto’s te sorteren. De komende tijd zal ik daar het e.e.a. van laten zien. Om ook tijd en energie te houden voor natuur, landschap en het mooie actuele weer, zal ik dat zonder al teveel tekst doen. Ik geniet van het mooie weer en ik wil van alles, maar om op de been te blijven moet ik hier en daar keuzes maken …

Mooi weekend allemaal!

Een babbeltje slaan

Geplaatst op 15 augustus 2023 - 10:41 door Jan K. alias Afanja

“Ik had daar graag met jou op het platform gezeten om een babbeltje te slaan,” schreef iemand ongeveer een half jaar geleden in een reactie op een blog over dit plekje. Dit is op een mooie dag inderdaad een fijn plekje om eens even gezellig bij te praten. En dus reageerde ik meteen met: “Pas op, hè … beloofd = beloofd.” Een reactie bleef niet lang uit: “Wanneer, weet ik nog niet, maar het is beloofd.“

Vier jaar geleden hebben we elkaar ook al eens ontmoet. Het was die dag zwaar bewolkt bij een maximumtemperatuur van amper 17°C. Bovendien zat ik rond die tijd met heftige acnespijn. Over koetjes en kalfjes pratend hebben toen een kuier door de Ecokathedraal gemaakt. Maar van gezellig een babbeltje slaan, is het niet gekomen, daar waren de omstandigheden niet echt naar. Nu zouden we dus een herkansing krijgen op dit plekje met dat uitzicht …

Vorige week werd de date met tijd en plaats bevestigd. Omdat ik daarbij een klein logistiek probleempje ontdekte, stelde ik voor om een andere locatie te kiezen. Het wordt een lekker rustig plekje tussen schapen en koeien, en het scheelt mijn gast ruim 6 km fietsen …

Het ziet er op het oog misschien wat minder feeëriek uit, maar ik weet dat het bankje goed zit. En dat is toch de basis, wat mij betreft. Verder durf ik ’t met dit uitzicht vanaf dat bankje ook wel aan. En dus heb ik hier vanmiddag een date. Ik kijk ernaar uit …

Hekken, palen en een sloot

Geplaatst op 29 december 2021 - 10:59 door Jan K. alias Afanja

Wie hier al wat langer meeleest, weet dat ik houd van ons nog altijd mooie Friese platteland. Maar er zijn van die dagen dat het allemaal nog net wat mooier oogt dan normaal …

Als ‘kind van de winter’ ben ik vooral op dagen als vorige week woensdag niet binnen te houden. Zoals het witte rijplaagje het reliëf op de kuilbult accentueerde, zo deed het dat ook in het toch zo vlakke Friese landschap …

En dan zo’n sloot, die als een schitterende scheiding tussen de landerijen loopt. In de verte houden een groep eenden en wat ganzen een wak open. Je weet tenslotte maar nooit hoe lang de kou aanhoudt …

En dan gaat de rit weer verder door weilanden met zacht bollende ruggen tussen de greppels. Een lange rij kale bomen loopt in de verte parallel met een weg …

Hieronder staan die bomen nog net wat duidelijk afgetekend tegen de pasteltinten in de lucht. Met een paar palen en een drinkbak voor het vee sluit ik dit logje af …

Terug over de Waddendijk

Geplaatst op 2 oktober 2021 - 10:39 door Jan K. alias Afanja

Nadat Jetske het verzoek had gekregen om te stoppen met fotograferen bij het podium, besloten we terug te gaan richting auto. We hadden de bijzondere setting op de Peazemerlânnen aan de rand van het Wad bekeken en we ook de oude palenrij hadden we weer gezien. Het was goed zo …

Nadat we op de heenweg op de normale manier over de dijk waren geklommen, stelde ik voor om op de terugweg gebruik te maken van de trap. Technisch gesproken bevinden die trappen en de brug zich maar op beperkte hoogte boven de dijk. Voor hoogtevrees was ik dan ook niet bang …

Maar ik moet toegeven, dat ik die brug toch knap hoog begon te vinden, toen ik aan de voet van de trap stond. En even later van boven naar beneden kijkend – waar Jetske intussen ook aan de klim was begonnen – vond ik toch een knappe diepte. Maar het uitzicht over het operaterrein en de daarachter liggende Wadden, was dan wel weer heel mooi …

Ik moet ook gewoon niet te steil naar beneden kijken, dan is er niets aan de hand. Voor Jetske, die nog net wat meer last van hoogtevrees heeft, viel het niet echt mee. Zwaar bepakt en bezakt daalde ze stapje voor stapje af. Daar werd ze vanaf het terras aan de overkant van de straat met een applausje beloond …

Omdat het intussen ook tijd was om aan de inwendige mens te denken, lieten we ons een stuk appeltaart en een stuk oranjekoek op dat terras goed smaken. Hoewel het al tegen het eind van de middag liep, stelde ik Jetske voor om na de koffie nog even een kijkje te nemen bij de coupures in de oude zeedijk ten zuidoosten van Paesens. Hoewel ze niet meteen wist wat ze zich er bij voor moest stellen, moesten we dat maar doen, vond Jetske …

Maar voordat we naar die dijkcoupures gaan, morgen eerst nog wat foto’s die ik vanaf de brug over de dijk heb gemaakt.

Het staartje van de winter van 2005 (4)

Geplaatst op 5 maart 2020 - 10:41 door Jan K. alias Afanja

Ook op de derde dag na de zware sneeuwval van 2 maart 2005 heb ik weer een ritje door de provincie gemaakt. Het was weliswaar mooi zonnig weer, maar het was wel de tweede ijsdag op rij, want de temperatuur kwam overdag niet boven het vriespunt. Dat dikke pak sneeuw zorgde samen met een hogedrukgebied voor een winterse situatie waarin het die week enkele nachten streng vroor …

Hieronder nog een deel van de foto’s van die rit door de besneeuwde Friese vlakten. Het was ook de laatste dag waarop ik nog foto’s van de sneeuw heb gemaakt. In het weekend volgde een periode met guur, herfstachtig weer. Daarna viel geleidelijk de dooi in …

Achter ’t hek

Geplaatst op 6 december 2019 - 11:46 door Jan K. alias Afanja

Sommige hekken zijn de moeite van het bekijken eigenlijk niet echt waard. Dit is daar een fraai voorbeeld van …

Om de dam af te sluiten zijn er 3 of 4 hekken tegen elkaar aan gekwakt. Op zo’n moment kun je maar beter kijken wat er achter het hek te zien is in plaats van al te veel aandacht aan het hek te besteden: hek – weide – schapen …