Tussen beton en natuur (1)

Voordat het echt warm werd, heb ik in juni eindelijk weer eens een kijkje genomen in de Ecokathedraal bij Mildam. Zoals bekend bij een deel van de lezers, heb ik de Ecokathedraal zien groeien en veranderen sinds ik er in november 2002 voor het eerst kwam.

De driehoekige poort, die naam ‘Porta Celi’ heeft gekregen, is in 2014 gebouwd. Alle bouwwerken die nu rondom de poort staan, zijn er later bij gebouwd …

Het meeste recente bouwwerk staat op de eerste foto hieronder. Het staat helemaal links vooraan in de Ecokathedraal. Nadat ik onder de ‘Porta Celi’ door gelopen ben, sla ik meteen linksaf. Via een trapje daal ik af naar ‘de Koepel’, dit prachtige werk is in 2018 gereed gekomen. Het is enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je ook even naar binnen kunt stappen. Dat heb ik bij deze gelegenheid dan ook maar weer even gedaan. Het zag er keurig uit, dat heb ik wel eens anders gezien …

Als ik ‘de Koepel’ heb verlaten, steek ik het pad over om me in een wat ouder deel van de Ecokathedraal te wagen. Hier begint de natuur stukje bij beetje terug te pakken wat van haar is …

– wordt vervolgd

Buienluchten en meer

Nadat het dinsdag een groot deel van de ochtend had geregend, brak aan het eind van de ochtend de zon door. Een blik op de buienradar leerde dat er weliswaar nog buien over de provincie zouden trekken, maar er leken toch ook wel wat zonnige periode op komst. Gewapend met mijn medicijnen, de camera en wat mondvoorraad besloot ik in de auto te stappen om een ritje te maken …

Via kleinere wegen en een paar maal een korte stop om wat foto’s te maken van de buienlucht, kwam ik uiteindelijk toch weer terecht in de Ecokathedraal. Daar hoopte ik wat foto’s te kunnen maken van de schaduwen van de kalende takken op de bouwwerken. Dat viel echter tegen, want de lucht trok al snel weer dicht.

Na een korte rondgang door het voorste deel van het project en even schuilen onder de Porta Celi om een bui te laten passeren, ben ik via ommelandse wegen terug gereden. De zon scheen af en toe weer, de bomen bleven kleuren, een paar reeën stonden te grazen bij Hemrik, de klokkenstoel van de kerk Wijnjeterp had een mooie kleurige omlijsting gekregen en het was nog steeds nat in de weilanden …

De koepel en de poort

We naderen stilaan het einde van deze rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal. Bij het pleintje met de gebroken zuilen maak ik nog een paar foto’s van de vrolijk gekleurde Kardinaalsmuts

Daarna zetten we koers in de richting van de uitgang, op de eerste foto hieronder kun je het poortgebouw al door het gebladerte zien schemeren. Maar we nemen eerst nog een afslag naar rechts. Ik wil jullie namelijk een blik op en in het koepelgebouw niet onthouden. Dit is het enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je echt even naar binnen kunt lopen. Eenmaal binnen krijg je door het rookgat een mooi doorkijkje naar de kroon van een boom …

En dan is het echt tijd om de Ecokathedraal te verlaten. We passeren ‘Funny Face’ aan de rechterkant en staan dan voor het massieve en majestueuze poortgebouw ‘Porta Celi’

Eenmaal onder poort doorgelopen staan we weer in het voorportaal van de Ecokathedraal. Het zitje heeft een update gekregen met een paar nieuwe latjes op de bankjes en een nieuw rugloos zitmeubel. Met een tevreden gevoel heb ik daar nog even lekker in een flets zonnetje gezeten …

het zitje in het voorportaal van de Ecokathedraal

Oktober in de Ecokathedraal

Gisteren heb ik voor het eerst sinds mei weer een kijkje genomen in de Ecokathedraal bij Mildam. Ik volg dit project, dat begin jaren ’70 in gang is gezet door Louis le Roy, al ruim 20 jaar. Het is mooi om te zien hoe de los gestapelde stenen en tegels langzaam maar zeker worden opgenomen in de natuur …

Omdat ik vanwege een probleem met mijn onderrug nog niet los vertrouwd ben, loop ik momenteel met een stok. En dat is bij het fotograferen verdraaid lastig. De hele Ecokathedraal is echt te groot voor mij nu, daarom heb ik me beperkt tot het voorste deel. Hier is de laatste tijd weer veel bijgebouwd, zodat steen en beton hier nog de toon aangeven …

Maar geen zorgen, in het vervolg zal het later deze week al snel groener worden tussen steen en beton. Want groen was toch nog de overheersende kleur in de Ecokathedraal …

fietsenstalling in de Ecokathedraal

Terug naar voren

Een kuier naar het achterste deel van de Ecokathedraal zat er die dag niet in. Maar ik kon het niet laten om nog een klein stukje verder te lopen, zodat ik nog even een blik kon werpen op één van de oudste stukjes van de Ecokathedraal in het voorste deel …


Kijk nou eens wat een mooie tafereeltjes er ontstaan, wanneer weer en wind jarenlang hun gang kunnen gaan met wat gestapelde stenen tussen een paar oude bomen …

Daarmee had ik voor die dag het verste punt bereikt. Het was tijd om via de makkelijkste route terug te keren, over het hoofdpad, langs de muur met de schaduwen en de deels gele stenen en langs ‘het clowntje’. Het is bijna een cultuurshock om ineens van de met mos bedekte oude stapelwerken terug te keren in het strakke nieuwere deel van de Ecokathedraal …

Vlak voor de ‘Porta Celi’ kon ik het toch niet laten om nog even een zijpaadje te nemen. Zo kon ik ook nog even een blik werpen op de manshoge koepel en het sierlijke muurtje ernaast …

Nadat ik tot slot nog even een foto van de ‘Porta Celi had gemaakt, heb ik nog even een kwartiertje in ‘het zitje’ in het voorportaal gezeten. Hopelijk lukt het in april om weer eens tot achterin te komen. En als het niet in april lukt, dan maar ergens begin mei …

Groeten uit de Ecokathedraal

Na ruim anderhalve week gehoest en geproest wordt het tijd om het reguliere leven weer op te pakken. Helemaal klachtenvrij ben ik nog niet, maar dat kan nog wel een paar weken duren. Daarom wil ik toch maar kijken of ik het machientje onder het motto ‘Kalm aan, dan breekt het lijntje niet’ weer voorzichtig onder stoom kan brengen …


In de week voordat dat vervelende virus me begon te plagen, ben ik op een mooie ochtend weer eens naar de Ecokathedraal bij Mildam gereden. Het was alweer enige tijd geleden, dat ik er voor het laatst was, en dat was te zien ook, want vooral in het voorportaal was weer flink wat bijgebouwd …


Voordat ik jullie meeneem langs ‘de nieuwbouw’ in het voorste deel van de Ecokathedraal, wil ik eerst lezers die nu voor het eerst van de Ecokathedraal horen, even verwijzen naar een ouder logje: ‘Die Ecokathedraal, wat is dat eigenlijk …?’


Voor het oog goeddeels verborgen voor bezoekers, werd al een tijdlang gewerkt aan nieuwe stapelwerken in het gedeelte rechtsvoor in de Ecokathedraal. Daarmee is er naast de ‘Porta Celi’, die sinds 2014 de hoofdingang vormde, in zekere zin een tweede ingang ontstaan …

We laten hierbij het oude hoofdpad links liggen en lopen tussen de nieuwe bouwwerken door naar rechts. Het eerste wat opvalt is dat er een straatje tussen de nieuwe stapelwerken is gelegd. Die nieuwe bouwwerken staan er goeddeels schoon en strak bij. Maar wie er oog voor heeft, ziet dat aan de basis hier en daar de eerste mosaangroei te zien is …

Maar goed, genoeg over de grond gekropen, verderop valt nog wel meer mos te zien. Voor nu is het tijd om weer op te krabbelen en nog even wat rond te kijken langs de onlangs opgetrokken muren …

Aan het eind van het pad gaan we linksaf om daar een niveautje hoger te klimmen …

Nazomer in de Ecokathedraal (2)

Na een korte pauze op ‘de Tempelberg‘ zette ik mijn tocht door de Ecokathedraal voort. Om te beginnen ben ik via de trap tussen de twee muren afgedaald naar een niveautje lager …


Dat ik daar meteen weer op een andere tempel stuitte, is bijna onontkoombaar in de Ecokathedraal. Terug op de begane bosbodem ben ik nog even doorgelopen naar het atelier van Louis le Roy. Daarmee had ik mijn grens weer bereikt voor die dag, tijd om terug te gaan. Op weg terug naar de uitgang heb ik nog even een paar foto’s gemaakt van de uitgebloeide kaardenbol en de pas verschenen rozerode zaaddoosjes van de kardinaalsmuts …

In tegenstelling tot op de heenweg ben ik nu weer gewoon onder de machtige ‘Porta Celi’ door gelopen. Voordat ik daar aan toe was, zag ik het zithoekje al lonkend aan de andere kant van de poort staan. Ik heb deze korte rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal afgesloten op het bruine bankje van de zithoek in het voorportaal. Dat zithoekje heeft zijn beste tijd overigens gehad, dakpannen leken als kussens over het gebroken latje te zijn gelegd …