Vanaf het punt waar de vogelkijkhut met de poëtische naam “Twitterhut” aan de zuidkant van de nieuwe natuur bij de Wetering Oost staat, hebben Jetske en ik nog even een ommetje gemaakt naar de noordkant van het gebied. Als je heel goed kijkt, kun je daar vandaan nog net de vogelkijkhut aan de andere kant van het gebied zien staan …
Het gebied wordt hier doorsneden door de A.F. Stroïnkweg, een lange, smalle dijkweg, die door sommigen als een uiterst hinderlijk obstakel in het landschap wordt ervaren …
Vooral ganzen zijn helemaal niet zo blij met die weg. In de korte tijd dat we daar stonden, hebben we diverse ganzenfamilies de weg van noord naar zuid – voor de kijker van links naar rechts – zien oversteken …
Op de kop van de dijkweg is het allemaal nog goed te doen voor de ganzen, er is gelukkig maar weinig verkeer en het talud is er niet al te steil …
Halverwege het talud aan de zuidkant wordt het echter vooral voor de kleintjes toch even lastig, want daar is het talud knap steil. Gelukkig doet mama even voor hoe je je schrap moet zetten …
Uiteindelijk komt het hele spul heelhuids aan de waterkant, zonder dat de kleintjes naar beneden zijn gerold. In volmaakte slagorde zwemt het ganzengezin de vrijheid tegemoet …
O ja … en dan nog even over die roerdomp … We hoorden zijn klaaglijke roep luid en duidelijk, hij zal vast niet ver weg in het riet hebben gekregen, maar we kregen hem helaas niet te zien … Volgende keer beter! 🙂
Afanja's Weblog 