“Waar waren we ook weer gebleven …?” Met die vraag begon Geert Mak vrijwel alle afleveringen van de tv-serie “In Europa“.
Tijdens mijn kuier door De Deelen was ik maandagmiddag bij het derde bankje op mijn route aangekomen. Omdat dit ook meteen het laatste bankje was, ben ik wat langer blijven zitten dan op het eerste bankje. Het zat er nog goed in de zon met uitzicht op het molentje …
Vriendelijk groetend liep er na enige tijd een groepje van vier mensen voorbij. Omdat ik geen zin had om meteen achter hen aan te lopen, liet ik er nog even wat tijd overheen gaan, voordat ik mijn weg weer vervolgde …
Kort nadat ik weer op pad was, kwam ik op het eilandje tussen de twee bruggetjes tot de ontdekking dat ik in een onnadenkende bui blijkbaar mijn stoute schoenen had aangetrokken …
Er was geen houden aan, of ik wilde of niet, ik moest en zou even door de bosschage naar de waterkant om even een paar plaatjes te schieten van het tweede bruggetje in tegenlicht …
Daarna was het tijd om het bruggetje over te steken, zodat ik mijn weg kon vervolgen over de legakker, die zich tussen twee petgaten voor me uitstrekte …
Intussen bleef ik de lucht goed in de gaten houden, want er pakten zich steeds meer donkere wolken samen. De wolken in zuidelijke richting vóór me vormden geen probleem, maar vanuit het noordwesten kwam weinig goeds naderbij …
Zodra ik de beschutting van de bomen achter me had gelaten en het laatste stukje over de verharde weg in westelijke richting liep, werd duidelijk dat niet alleen de bewolking was toegenomen, maar ook de wind. Op het kanaal naast me verschenen de eerste kleine schuimkopjes …
De wandeling was langer geworden dan ik me had voorgenomen, maar gelukkig, daar was de parkeerplaats. Blijkbaar waren er intussen meer mensen op het idee gekomen om hier even uit te waaien, ik telde wel 12 auto’s op de parkeerplaats. Volgens mij is dat een record …
Ik zat net in de auto uit te blazen, toen de eerste regendruppels op het raam uiteen spatten. Wat een timing. 🙂
Vind-ik-leuk Aan het laden...
Afanja's Weblog 