Lijnenspel van een radiotelescoop

Geplaatst op 8 mei 2025 - 09:32 door Jan K. alias Afanja

Nadat de adders uit beeld verdwenen waren, besloten Jetske en ik een stukje in westelijke richting langs het Dwingelderveld te gaan. Terwijl Jetske over het zandpad liep, rolde ik over het fietspad. Daar was het nog oppassen, want er bleef maar weinig ruimte over om fietsers te laten passeren …

We waren net voorbij de radiotelescoop, toen het apparaat plotseling vervaarlijk begon te zoemen. We bleven even staan om te zien hoe de schotel in westelijke richting werd gedraaid. Ook een fietser nam even de tijd om ernaar te kijken. Een passerende amazone trok zich van dit alles niets aan, zij vervolgde onverstoorbaar haar weg …

mijn fotomaatje en een fietser zijn gestopt om naar de Radiotelescoop Dwingeloo te kijken

een amazone passeert de Radiotelescoop Dwingeloo

de fietser staat nog naar de radiotelescoop te kijken, de amazone rijdt gewoon door

Een stuk verderop nestelden ons op een bospaadje om onze broodjes te eten. Half zon half schaduw, meer hoeft het niet te zijn. Tussen een paar bomen door hadden we zicht op de grote open vlakte van het Dwingelderveld. Boven ons ruisten de jonge groene bladeren in de kruin van de bomen …

Naast ons hoorden we een stuk verderop zo nu en dan het geluid van de radiotelescoop, dan werd de schotel weer een stukje gedraaid. Normaal gesproken gebeurt dat maar weinig, aldus Jetske. Ze vermoedde dat er demonstraties werden gegeven voor een groep bezoekers …

de radiotelescoop doemt op achter de bomen

Toen we er enige tijd later opnieuw langs kwamen, heb ik de gelegenheid te baat genomen om nog wat foto’s van het lijnenspel van die grote schotel te maken. Hij werd nu niet alleen horizontaal, maar ook verticaal gedraaid …

Zodra ik tevreden was, rolden en liepen we naast elkaar verder. Jetske nam me mee naar een van haar favoriete vogelplekjes in het Dwingelderveld …

‘De Forten’ nu en ooit

Geplaatst op 26 september 2023 - 10:24 door Jan K. alias Afanja

Waar tot de jaren 60 nog sprake was van ‘de Forten’ aan het Zuiderend, ligt nu een kleine buurtschap, die van Drachten gescheiden is door de A7. Een klein woudhuisje uit 1928 herinnert nog aan die tijd. Achter het bankje en het informatiepaneel staan nu nog wat bouwgevalletjes, die wat doen denken aan de krotten en hutten waarin mensen hier 100 jaar geleden woonden …

woudhuisje uit 1928 aan het Zuiderend bij Drachten

bouwgevalletje bij 'de Forten' aan het Zuiderend bij Drachten

Een stukje verder naar achteren staat een mooie boerderij uit 1949 waar niet meer geboerd wordt. Sierlijke paarden grazen er nu in het weiland …

Vanaf het bankje kijk je uit over een paar weilanden waar Texelse schapen zich tegoed doen aan het malse gras. Eigenlijk is het daar aan het Zuiderend wel een idyllisch plekje. Maar voor hoe lang nog …?

uitzicht vanaf het bankje bij 'de Forten'aan het Zuiderend bij Drachten

In deze weilanden is een toekomstige woonwijk aan de zuidkant van Drachten geprojecteerd. Als je over een jaar of 10 nog op het bankje aan het Zuiderend kunt zitten, dan kijk je waarschijnlijk tegen een nieuwe woonwijk aan met de naam ‘de Forten’ of zo. Er zullen naar schatting zo’n 3000-4000 woningen, enkele scholen en een winkelcentrum worden gebouwd. En als de door de gemeente Smallingerland zo gewenste Zuiderzeelijn of Lelylijn er komt, dan is de kans groot dat hier ook een spoorlijn en een station aangelegd zullen worden …

Met een vlieg op ’n bankje

Geplaatst op 27 november 2022 - 11:13 door Jan K. alias Afanja

Hoewel ik geen hoge verwachtingen had van mijn kuier in het Weinterper Skar, was het me bepaald niet tegengevallen …

Dat had natuurlijk te maken met het uitzonderlijk mooie novemberweer, maar ook met de nieuwe ontwikkelingen zoals de omgewaaide bomen en de verbossing …

Maar het was ook wel bijzonder om te ontdekken, dat de insecten weer lekker meewerkten aan een paar korte fotosessies. Eerst waren dat de libellen en het lieveheersbeestje bij de dobbe, en hier op het tweede bankje lieten libellen en strontvliegen zich mooi zien …

Het was mooi geweest. Ik stond op en zette nu echt koers naar de auto door bij de boom een stukje verderop rechtsaf te gaan …

Nog een snelle groet aan het paard van de buurvrouw van het Weinterper Skar, dat al jaren trouw zicht houdt op de parkeerplaats er tegenover …

Moe, maar zeker voldaan reed ik huiswaarts. Die avond sloeg het weer om, waarna er een paar regenachtige en donkere dagen volgden. Dat kwam mij wel goed uit, want na een paar flinke kuiers in de bossen rond Olterterp op maandag en deze wandeling in het Weinterper Skar, konden mijn benen wel een paar dagen rust gebruiken. 🙂

Paard met spiegelangst

Geplaatst op 16 november 2022 - 11:25 door Jan K. alias Afanja

Genietend van de kleurenpracht om me heen, hoorde ik even later achter me het geluid van paardenhoeven. Op het punt aangekomen waar het fietspad een bocht naar rechts maakt, bleef ik even staan. Toen ik me daar omdraaide, zag ik een paard met een amazone en een begeleidster naderen …

Vriendelijk groetend passeerden ze me, terwijl ik wat foto’s van ze stond te maken. De begeleidster vroeg aan de berijdster of het wel verstandig was om het deels natte bospad te nemen. De amazone lachte dat echter weg …

Toen ze na een meter of twintig de grote plas naderden, die daar regelmatig ligt, bleek het paard daar geen zin in te hebben. Hoe lief de amazone haar paard in woord en gebaar ook toesprak, hij bleef weigeren. De begeleidster bracht na enige tijd verlossing door het paard aan de hand langs de plas te leiden …

Daarna konden de dames in alle rust hun weg door het herfstbos vervolgen. Bij een van de vele oude beuken hielden ze in de verte even halt voor wat een privé-fotosessie leek te zijn …

Ik kan me voorstellen dat je als paard even raar staat te kijken wanneer zo’n weerspiegeling ineens in je blikveld verschijnt. Sterker nog: zelf heb ik in het verleden al vaker voor deze plas gestaan om er foto’s van te maken. Daarna heb ik net als het paard tot dusver elke keer gekozen voor de omweg rond de plas …

Intermezzo bij de paardjes

Geplaatst op 17 september 2021 - 09:20 door Jan K. alias Afanja

Aan de andere kant van de toren en de begraafplaats lag een stukje land waar een paardje al grazend rondjes liep …

Als Jetske onderweg een leuk beestje ziet, dan maakt ze daar graag even tijd voor …

Zei ik paardje …? Er stonden zelfs twee van die mooie kleine paardjes …

Natuurlijk ging Jetske ook daar nog even mee in gesprek, daarna stuurde ze deze kleine Amerigo naar mij toe …

Morgen vervolgen we onze weg naar het lokale museum.

Een pentekening van Kirsten

Geplaatst op 20 december 2020 - 11:41 door Jan K. alias Afanja

Achteraf bekeken hadden zowel Aafje als mijn fotomaatje het woord ‘verrassing’ de laatste tijd al eens min of meer terloops laten vallen. Omdat dat voorafgaand aan Sinterklaas was, besteedde ik er geen aandacht aan. Ik ben al van jongs af aan gewend om me eind november-begin december maar bij verrassingen en geheimpjes neer te leggen. Meestal kruipt de aap rond de vijfde wel uit de mouw.

Ditmaal gebeurde dat echter niet. Ik was het alweer vergeten, toen Aafje in de week na Sinterklaas op een dag vroeg of ze wel met de auto naar haar werk mocht, omdat ze iets groots voor mij moest ophalen. Ik was volledig overbluft en overdonderd, toen ze me aan het eind van de middag deze tekening liet uitpakken. Zo hangt hij nu aan de muur, en ik ben er echt heel erg blij mee …

De tekening is gemaakt door Kirsten Krijthe, activiteitenbegeleidster bij Revalidatie Friesland en als zodanig inmiddels een oud-collega van Aafje, maar ook zeer actief als kunstenares. Omdat Aafje mij graag mee wilde laten delen in haar pensionering, heeft ze Kirsten gevraagd of zij een tekening van mij wilde maken zoals ik de afgelopen 15 jaar fotograferend door Fryslân gekuierd ben.

Kirsten heeft alle door Aafje voorgestelde elementen op haar geheel eigen wijze op het papier weergegeven. Het skûtsje dat met een witte snor het water doorklieft, de Friese vlag fier in top, een Fries paard dat met wapperende manen door de wei galoppeert, de grutto als ‘Kening fan de greide’ op zijn troon, op de voorgrond de laatste kievit en de schaatser die door het wit berijpte Fryslân onder voortdrijvende wolken blijft trainen voor die ene tocht …

Heel fijn gestipt heeft Kirsten er zelf nog een mooi pompeblêd in de fok aan toegevoegd. Fijn gestipt …? Jawel, op dit formaat is dat niet goed te zien, maar de originele tekening van 30 x 30 cm bestaat volledig uit kleine stipjes …

Al die elementen maken samen Fryslân, waarvan ik weet dat ik er nu niet meer weg wil. Hier ben ik geboren, hier wil ik graag nog een jaar of wat vrij en veilig met mijn camera rondstappen en hier wil ik uiteindelijk ook mijn laatste adem uitblazen.

Morgaine had het verhaal erachter aardig doorzien in haar reactie.
De meest opvallende vraag kwam van OmaBaard, zij vroeg wat ik met paarden heb. Behalve dat ik vooral Friese paarden erg mooi vind, heb ik er niet zo gek veel mee. Zeker sinds het beste paard van stal me eens zand heeft laten happen. Hoe dat zit, kun je lezen in ‘Sinterklaas en het grote zwarte paard’.

En dit is Kirsten zelf …

Meer informatie over Kirsten en haar werk kun je op haar website vinden:https://kirstenkrijthe.nl
Maar natuurlijk kun je haar en haar werk ook op Facebook vinden: Kirsten Krijthe – beeldend kunstenaar