Gisteren waren er voor de zoveelste keer mensen die om de een of andere reden dachten dat de virtuele vakantie voorbij was. Niets is echter minder waar. Wie mij hier de afgelopen 15 jaar een beetje heeft leren kennen, weet dat ik een eenmaal begonnen verhaal netjes afrond. En dat is ditmaal niet anders. Nog even volhouden, na dit logje logje volgen er nog vier …
Via een kortere, maar niet eenvoudige weg keerden we tijdens de laatste strandwandeling na verloop van tijd weer terug naar de rotswand …
Terwijl de beide vrouwen heel verstandig even rust inbouwden, zocht J. het alvast wat hogerop …
Aan ’t begin van de laatste etappe terug naar het huis, werd ik nog getrakteerd op een boeket gele hoornpapaver …
Halverwege het pad langs de krijtrots trof ik dit stukje huisvlijt van een beginnend (graffiti)artiest nog aan …
Aan de voet van de hoogste krijtrots waar recentelijk nog een deel van de rotswand naar beneden was gestort, werd de blik omhoog gericht …
Meeuwen vlogen luid krijsend over en langs de top van de rotswand…
Deze slideshow vereist JavaScript.
Toen we aan het eind van de middag na een lange wandeling terug waren op de uitvalsbasis, was het daar onder het genot van een koele alcoholische versnapering op waterbasis goed toeven …
En dat was niet alleen binnen het geval, maar ook op ’t balkon met dat fantastisch weidse uitzicht over de oceaan …
We lieten ook het versterkte deel van het dorp achter ons en liepen nog een klein stukje verder naar het zuiden. Net als eerder aan de noordkant was ook hier goed te zien hoe steil het strand hier afloopt …
We passeerden het huis dat hier hoog op de rand van de krijtrotsen stond te balanceren en liepen verder naar de plaats waar de restanten van een verse ineenstorting van een deel van de wand te zien was …
Om de duizelingwekkende hoogte van de krijtrots op die plek goed in beeld te kunnen brengen, liet ik de anderen even vooruit lopen terwijl ze de gevarenzone naderden. Aan de kleuren is te zien dat de stukken rots die daar lagen nog niet zo lang geleden naar beneden waren gekomen. Omdat het er wat rommelig bij lag, deden de andere nog een verwoede edoch vruchteloze poging om de boel wat te ordenen …
Let trouwens ook even op het kruis daar boven op de krijtrots. Dat zal in de loop van deze serie nog eens voorbij komen vanuit een heel ander perspectief …
Al kuierend, pratend en fotograferend waren we ongemerkt al aan de achterkant van het huis langs gelopen, maar ik kon er nog net een foto van maken …
Vanaf deze kant is mooi te zien dat er aan de voet van de krijtrots een beschermende strook van beton en rotsblokken is aangebracht. Op verschillende plaatsen steken scherpe stalen pennen omhoog, geen idee waar die voor dienen. Ook liggen er her en der keien en stukken steen. Dus nee, een fijne plek om te zwemmen of te pootjebaden is ’t volgens mij niet, Bertie …
Na enige tijd passeren we het met natuursteen versterkte deel van de rotswand aan de zuidkant van Ault weer …
Terwijl aan de andere kant van de Atlantische Oceaan het tellen van de stemmen nog steeds doorgaat, pak ik de draad van mijn virtuele vakantie maar weer op. Dat kost maar weinig moeite, even naar de onderstaande foto kijken en het ruisen van de zee erbij denken, brengt me al snel weer terug in de sfeer …
Een stukje verderop was een visser bezig om zijn tuig op te ruimen. Ik heb die vissers daar in die week vanuit de verte diverse keren gadegeslagen, volgens mij is het loodzwaar werk om dat grote net over de bodem te schuiven, want dat is wat ze ermee doen …
Talloze sierlijk opgerolde sliertjes zand op het pas drooggevallen strand verraden de aanwezigheid van zeepieren …
En dan richt ik de blik weer op de krijtsteen aan de zuidkant van het dorp …
Het was te verwachten …, nog lang niet alle stemmen zijn geteld, maar Donald Trump heeft de overwinning alweer geclaimd. En alsof dat nog niet erg genoeg is, heeft hij opgeroepen om te stoppen met het tellen van de resterende stemmen die via de post zijn uitgebracht. Al die resterende stemmen zouden pure fraude zijn, aldus de meest on-presidentiële president die de VS ooit hebben gehad.
Ik hield er al rekening mee, daarom had ik de onderstaande foto, die ik ergens halverwege deze strandwandeling heb gevonden, al klaar gezet. Het stinkt! De gore stank die Trump verspreidt, zal die van deze vis de komende uren, dagen en misschien zelfs weken, weer ver te overtreffen …
Vandaag het twaalfde deel van deze serie over de Ecokathedraal bij Mildam. Zoals ik gisteren al schreef, staat dit hoofdstuk vooral in het teken van Louis le Roy, de bedenker van de Ecokathedraal die daar gedurende een kleine 40 jaar zelf ook het leeuwendeel van het werk heeft verzet. Daartoe heb ik een aantal video’s geselecteerd op YouTube. Dit is mijn Top 3, aangevuld met enig eigen werk.
1. “Jou Le Roy de tiid” – “Geef Le Roy de tijd”
Een portret van Omrop Fryslân uit 2005 over Louis le Roy, ‘de Billy Graham van het onkruid’.
In deze documentaire vertelt Le Roy uitgebreid over zijn filosofie en zijn manier van werken in en aan de Ecokathedraal. We zien hem daarbij op verschillende momenten ook aan het passen, meten en slepen van zwaar materiaal. Ook filmisch zit deze documentaire mooi in elkaar. Laat je niet afschrikken door de korte Friestalige inleiding, dat is slechts ter introductie. Voor het begrip van de rest van de documentaire is het niet van belang, omdat Le Roy Nederlandstalig is.
2. “Van Gewest tot Gewest”
Een uitzending van ‘Van Gewest tot Gewest’ uit 2003 over Louis Le Roy en zijn Ecokathedraal in Mildam. Le Roy kreeg in dat jaar de Oeuvreprijs van het Fonds Beeldende Kunst.
3. “De Natuurkathedraal van Le Roy”
Bij Heerenveen bouwde Louis Leroy een monument in de tijd, een kathedraal die in het jaar 3000 klaar is. Hij staat in het Paradijs.
Voor wie nu nog steeds niet genoeg heeft gezien, heb ik nog een paar tips uit eigen huis.
4. “Een filmische zwerftocht door de Ecokathedraal”
Videoverslag van een wandeling die ik in het najaar van 2018 heb gemaakt in de Ecokathedraal. Zonder gesproken woord, maar wel met een instrumentaal achtergrondmuziekje.
5. “Ecokathedrale fotokuier 1” (Deel 1 van 23 + …)
Een diaserie over mijn kennismaking met de Ecokathedraal van Louis Le Roy in Mildam in november 2002. Na een eerste wandeling langs de indrukwekkende gestapelde bouwwerken, heb ik er een tijdlang van de stilte zitten genieten in het gezelschap van een prachtige muisgrijze kat.
Deze serie is intussen uitgegroeid tot 23 delen met ieder een diaserie over een wandeling door de Ecokathedraal. Daarbij passeren in de loop der jaren alle seizoenen en zien we diverse bouwwerken verschijnen en verdwijnen. Daarmee is het eind nog niet in zicht, op dit moment heb ik nog een aantal delen in voorbereiding. De diaseries zijn voorzien van een instrumentaal achtergrondmuziekje.
Afanja's Weblog 