Het ziet er naar uit dat we de tropische 30°C hier ook vandaag weer gaan halen, dus ik begin maar vast met koelen. Even lekker tussen berijpte rietkragen het ijs op. Echt zin in!
De foto kan en mag worden aangeklikt om hem op een groter formaat te kunnen bekijken …
Het is weer zondag, tijd om de blik weer eens op de ijsvogels te richten. Als je een ijsvogel op zijn tak ziet zitten, dan valt het vaak al snel op, dat de vogel een soort ‘hikkende’ bewegingen lijkt te maken …
Soms gaat dat hikken over in kokhalzen en kun je na verloop van tijd het geluk hebben om te zien hoe hij een braakbal uitkotst. Het is wat een onsmakelijk verhaal misschien, maar een ijsvogel kan de schubben, graatjes en vinnen van de vis die hij verorbert nu eenmaal niet verteren …
Hij moet die onverteerbare delen dus kwijt, en dat doet hij op deze manier. De braakbal zelf staat natuurlijk weer niet op de foto, dat ging me net wat te snel, maar het idee is duidelijk. Het luchtte in ieder geval duidelijk op, want het vogeltje zat er nadien een stuk rustiger bij …
En over ijsvogels gesproken …
Als je nu nog meer van deze ijsvogels wilt zien, dan kun je bij mijn fotomaatje Jetske terecht. Zij heeft de ijsvogels met haar spiegelreflex intussen een paar keer in de vlucht kunnen vastleggen: ‘IJsvogels in vlucht’.
Meneer ijsvogel leek enkele weken geleden een plekje te zoeken waar hij subtiel gecamoufleerd in de achtergrond op kon gaan …
Ik vond het een goede poging en was zeer tevreden met zijn poses en het zonnetje in zijn oog …
Vooral mussen en koolmezen nemen de laatste tijd bij het warme weer regelmatig even een verfrissend bad in de tuin …
Gistermiddag nam een koolmeesje wel heel letterlijk een duik in het water. Met het kontje omhoog zat hij even lekker te spetteren. Daarna schudde hij zich op de rand van het bad even uit, en begon hij zijn toilet te maken …
De slotscène speelde zich af op de kop van onze roestige grutto. Daar ging het koolmeesje gerieflijk in de zon zitten om verder op te drogen …
Hoewel het hier vrijdagochtend nog lang bewolkt bleef, besloten Jetske en ik met het oog op de verwachte warmte om vrijdag nog maar eens samen een ritje naar de ijsvogels te maken. Het zien van water heeft tenslotte al vaak een soort van virtuele verkoelende werking …
Een groot deel van de dag zaten we lekker in de schaduw. Bovendien kregen we er regelmatig een fijn verkoelend briesje over ons heen van over het kanaal en het vlakke land rondom. Ook de takken in de buurt van het nest waar de ijsvogels regelmatig met of zonder visje even op neerstrijken, bevonden zich aan de andere kant van het water lekker in de schaduw …
Kortom, we hadden een prima plekje waar het goed toeven was. Ook de ijsvogels werkten met tussenpauzes aardig mee aan een genoeglijk dagje door zo af en toe even voor ons te poseren. Tegen de tijd dat we bijna zouden opbreken, namen pa en ma ijsvogel zelfs nog even samen plaats op een van de takken. Zij (links) was met een visje onderweg naar het nest, hij (rechts) kwam er net vandaan …
In een nieuwe poging om van die altijd maar voortdurende, gemene buikpijn veroorzaakt door de Acnes af te komen, heb ik vanmorgen drie kwartier tot een uur op een behandeltafel van de Pijnpoli gelegen. De anesthesioloog heeft geprobeerd om nabij het ruggenmerg middels elektrische prikkels een blokkade aan te brengen in een zenuwbaan naar mijn buikwand.
Hopelijk leidt deze behandeling op termijn tot het helemaal uitblijven of op zijn minst sterk verminderen van de pijn, want zoals het nu is houd ik amper nog kwaliteit van leven over. Op korte termijn zal de behandeling mogelijk een aantal dagen extra pijn tot gevolg hebben, zo luidde de waarschuwing vooraf. Nou, dat moet dan maar …
De behandeling zelf verliep allerminst pijnloos, maar het is voor een heel goed doel. Op dit moment merk ik dat de verdoving uit de gekwelde zenuwbaan begint te trekken. Met in de tuin intussen alweer 28,4 ºC in de schaduw, strek ik me de rest van de middag maar gewoon lekker uit in mijn stoel in de relatief koele woonkamer, denkend aan betere tijden en koel kabbelende golfjes …
Ouwe koeien uit de sloot halen is over het algemeen toch al niet het beste wat je kunt doen, maar met dit weer moet je er al helemaal niet aan beginnen. Als je in de huidige weersomstandigheden een paar koeien in het water ziet staan, laat ze dan maar lekker staan, tenzij ze wegzakken in de modder en op het punt staan te verdrinken natuurlijk …
Het is met koeien eigenlijk als met mensen met MS, na een tijdje krijgen ze bij tropische temperaturen last van hittestress. Waarschijnlijk voelde de roodbonte Caudumer Hinke 97 zich aan het eind van de winter van 2011-2012 – net als ik – tussen het kruiend ijs een stuk beter dan vandaag bij een temperatuur van ruim 30 graden …
Afanja's Weblog 