Dooi aan de Wolwarren

Rond het tijdstip waarop de hulpdiensten in actie kwamen voor de gevallen schaatser, viel ook de dooi in. Dat was op dat moment nog niet echt voelbaar, maar het was wel zichtbaar. Het ijs krijgt ineens een andere glans wanneer het eerste water erop verschijnt. Het heeft iets melancholieks …

Ook aan bomen kun je het trouwens vaak zien. Voor mijn gevoel worden de tinten van de silhouetten zwarter zodra de dooi intreedt. Maar dat kan ook verbeelding zijn hoor. Wat geen verbeelding was, is dat vanaf dit punt aan de Wolwarren de Herkules windmotor a an de andere kant van de Wijde Ee vanaf kniehoogte niet te zien is, maar vanaf ooghoogte wel …

Tot slot een wijdere blik op het landschap ter plekke. Op de voorgrond twee stukken ondergelopen land aan de Wolwarren. Het pad aan de linkerkant leidt naar een woonark, die achter het bosje in de Wijde Ee ligt. In het verlengde van het pad staat op 600 m afstand de Herkules molen, waar ik twee uur eerder nog naar de schaatsers stond te kijken …

Vier dagen winter

Zo, dat was weer een fijn wintertje. Het was wat kort, maar voorlopig kan ik er in verschillende opzichten wel weer even mee vooruit. De week maandag begon met een fotokuier met mijn fotomaatje. Wind, water en lichte vorst rond de retentiepolders bij Smalle Ee en It Eilân stonden die dag centraal. Het eerste ijs was bomijs op een plas langs het pad op It Eilân …

Dinsdag heb ik een kijkje genomen bij het ondergelopen land achter de Hooidammen. Daar lag intussen een mooie ijsvloer, maar het was nog te dun om op te schaatsen. Bij de Leijen lag nog geen flintertje ijs op het wateroppervlak, daar zorgde de wind wel voor. Het enige ijs dat daar te zien was, werd gevormd door opspattend water dat bevroor rond takken en rietstengels …

Woensdag werd er volop geschaatst op het ondergelopen land achter de Hooidammen. Met een strakblauwe lucht en minder wind dan de op voorgaande dagen, was het wat we in Fryslân ‘sierlik winterwaar’ noemen …

Ook donderdag kon er nog geschaatst worden. Die dag werd er niet alleen geschaatst achter de Hooidammen, maar ook op de Noarderkrite bij De Veenhoop en in de Jan Durkspolder. Daar eindigde de schaatspret met de onfortuinlijke val van een vrouw, die met de ambulance moest worden afgevoerd ..

Intussen is het feestje alweer voorbij. Rond het middaguur trad de dooi gistermiddag in, en verscheen er water op het ijs. Vier dagen zwerven langs water en ijs begint zich nu te wreken. Maar zoals gezegd, dit ‘kind van de winter’ kan er voorlopig weer even mee vooruit. Lichamelijk pak ik nu een dag of wat mijn rust, waarin ik jullie zo af en toe een deel van de 900 foto’s van de winterse taferelen voorschotel, die ik deze week heb gemaakt …

Terugblik december 2022

December begon koud, maar van winter was geen sprake. Het was veelal zwaar bewolkt met een gure wind, overdag was het een graad of vier en ’s nachts lag de temperatuur vaak rond het vriespunt. Het onderstaande beeld, gemaakt onderweg naar de Sinterklaasviering, laat duidelijk zien dat het in de eerste week geen weer voor mijn fotokuiertjes was …

Vanaf 10 december veranderde het beeld en kreeg het weer een winters karakter. Na een paar nachten met lichte tot matige vorst zag het er op 14 december in de tuin zowaar even echt winters uit. De zon scheen en het vroor lekker. Het ijs riep! Het eerste wat ik op zo’n dag doe is een ritje naar de Hooidammen maken. Daar maakten de eerste schaatsers op het ondergelopen land hun eerste slagen van het jaar op natuurijs. Ik had een van mijn vermaarde topdagen, want ook in het bos heb ik volop genoten van de winterse sfeer …

Vijf dagen kon er op ondergelopen land en verschillende ijsbanen veilig geschaatst worden. Daarna was het weer voorbij met de winterpret. Vanaf 20 december kwamen we weer onder de invloed van lagedrukgebieden en liepen de temperaturen snel op. Waar op 18 december nog een laag ijs lag, nam de grote zilverreiger zijn bad weer. Bij Earnewâld kreeg ik nog een buitenkansje om een zeearend te zien landen. Op 30 december heb ik het fotojaar samen met mijn fotomaatje afgesloten bij ‘de Slotpleats’ bij Bakkeveen. Ik kom hier nog op terug …

Wat moet ik er verder nog van zeggen? December had duidelijk twee gezichten. Na een licht winterse start eindigde de maand met recordhoge temperaturen. Tijdens de jaarwisseling stond hier in de tuin 13,5°C op de thermometer. Aan het eind van de maand heb ik 11 vorstdagen geteld en 1 ijsdag, de eerste en de laatste van 2022. Dankzij de twee gezichten kwam de gemiddelde temperatuur uit op 3,7°C (normaal over de periode 1971-2000: ca. 3,4°C). Ook de hoeveelheid neerslag week dankzij de natte laatste week nauwelijks af van dat langjarig gemiddelde …

Bomijs in het bos

Van de harde rechte lijnen en scherpe hoeken van het zwarte ijs gaan over naar een deel van de plas waar bellen en bubbels te zien zijn. Aan de wit uitgeslagen delen kun je zien dat dit uiterst onbetrouwbaar ijs is. Dit is het zogenaamde ‘bomijs’


De witte delen drijven niet op het water zoals het mooie zwarte ijs elders op de plas wel doet. Dit ijs wordt gedragen door de walkant en de luchtbellen die eronder zitten. Het water dat er oorspronkelijk onder zat, is waarschijnlijk de bosbodem in gezogen. Daardoor heeft dit ijs in feite helemaal geen draagkracht. Zodra je erop stapt, hoor je ‘krak’ en heb je een wak …

Het koningsnummer (v)

Goud verliezen met een verschil van 0,003 seconde (drieduizendste seconde) … Dat overkwam Koen Verweij gisteren op de 1.500 m schaatsen voor mannen. Wat kan sport toch ongelooflijk hard zijn, en wat kan zilver dan zuur zijn. En dat terwijl de bronzen medaille van Sjinkie Knegt op de 1.000 m shorttrack alom werd gevoeld en ervaren als goud …

140131-1242x

Afijn, we hebben er weer twee medailles bij, en ik reken erop dat daar vandaag op de 1.500 m voor vrouwen nog zeker twee bij komen. Wüst lijkt me een zekerheidje voor goud, en ik zou het wel erg mooi vinden als ook Marrit Leenstra op het podium komt. Om op symbolische wijze weer een steentje bij te dragen, heb ik ook nu weer wat bomijs met mooie lijnen en structuren voor de dames uit het archief opgediept …

140131-1249x

Kraakijs

Het is maar goed, dat er op twee dagen hier en daar een laagje ijs op sloten en plassen lag, want nu ik eenmaal ben begonnen met ijsfoto’s op dagen waarop er in Sotsji geschaatst wordt, moet ik nu natuurlijk wel doorgaan. Dit temeer omdat die combinatie in het medailleklassement zijn vruchten lijkt af te werpen …  😉

140131-1239x

De foto’s van vandaag heb ik op 31 januari gemaakt bij de Merskenheide. In de schaduw van het bos lag nog een klein laagje sneeuw en de diepe sporen in en bij het maïsland waren bedekt met een laagje bomijs met boeiende en vloeiende structuren …

140131-1244x

Klaproos noemde het bomijs dinsdag “kraakijs”, en daar is niets mis mee want de online encyclopedie noemt bomijs ook wel: 1) Hol ijs. 2) IJs dat hol ligt. 3) IJs dat niet op het water rust. 4) Kraakijs. 5) Kuipersijs. 6) Niet op water rustend ijs of 7) Luchtbellenijs …

140131-1246xx

Al met al lijkt me dit een ijsvloertje waarop Ireen Wüst goed uit de voeten moet kunnen. Het zal niet makkelijk zijn, maar hier ligt zeker weer een kans op goud voor de toekomstige Koningin van de Spelen. En ook een tweede podiumplaats behoort weer tot de mogelijkheden. Het zal ongetwijfeld weer spannend worden …

Bomijs

Nou, jullie kunnen zeggen wat je wilt, maar ik had gisteren blijkbaar toch een perfect stukje sprintijs neergelegd voor onze snelle mannen in Sotsji … En met mijn voorspelling van het goud zat ik ook goed. Maar een volledig Nederlands podium op de 500 meter, dat was nog nooit vertoond. Wat een feest!

Over de 500 meter voor vrouwen, die vandaag op het programma staat, ben ik een stuk minder optimistisch. Misschien heeft Margot Boer een kansje op een medaille, maar in een oranje feest zoals gisteren geloof ik niet. Daarom heb ik voor vandaag maar wat bomijs uitgezocht …

140130-1418x

Bomijs is volstrekt ongeschikt om op te schaatsen. Je kunt bomijs na een nachtje met lichte of matige vorst aantreffen in de sporen die landbouwvoertuigen hebben achtergelaten in nat akkerland, of in de voetsporen op een wandelpad. Draagkracht heeft dit ijs niet, vaak is het maar een paar millimeter dik, en onder het ijs zit altijd een laagje lucht … En daaronder zit dan vaak goed beschermd tegen de kou nog weer een laagje (modderig) water. Dat laatste heb ik op 30 januari weer eens kunnen verifiëren, toen ik in it Wikelslân bij Earnewâld door een laagje bomijs heen trapte, waarna ik tot mijn enkel in de modder zakte. Gelukkig had ik mijn hoge wandelschoenen aan …

140130-1419x

Maar sterk of niet, bomijs is vaak wel interessant om te fotograferen vanwege de mooie lijnen en patronen die er te zien zijn. Later in de week zal ik daar nog een paar voorbeelden van laten zien.