Bij Landgoed Oranjewoud

We lieten de vijver uit het vorige logje achter ons en liepen over de Lindelaan in de richting van het gebouw, dat we door het geboomte hadden zien schemeren. Terwijl we naar de ingang liepen, herkende Jetske aan de rechterkant van het toegangshek een Ginkgo biloba

Eenmaal recht voor de poort kon het niet meer missen waar we waren aangeland. Het stond er duidelijk op, we stonden voor Landgoed Oranjewoud, een wit gepleisterd in neo-classicistische stijl opgetrokken landhuis met een prachtige tuin. Tot 1803 stond hier het Paleis Oranjewoud of Lustslot Oranjewoud van de Oranje-Nassaus

Nadat dat slot was afgebroken, liet Hans Willem de Blocq van Scheltinga in 1829 op de plaats van het oude zomerslot het huidige blokvormige gebouw van zeven raamvakken oprichten. De opgaande middenpartij met fronton en portiek is geflankeerd door lagere vleugels. Aan de oostzijde is in 1845 een vleugel uitgebouwd. Zijn kleindochter Maria, getrouwd met Charles graaf van Limburg Stirum, had geen kinderen …

De graaf was militair, maar hij verliet de dienst om zich te wijden aan het beheer van Huize Oranjewoud. Zijn gezondheid was slecht en hij overleed in 1931 op de leeftijd van 54 jaar. Na het overlijden van Maria in 1942 kwam het landgoed door vererving terecht bij Martinus de Blocq van Scheltinga (1900-1961) …

Hij bewoonde met zijn gezin Oranjewoud tot 1954. In dat jaar werd het Instituut voor Landbouwcoöperatie eigenaar. Na eerst te zijn overgegaan in handen van de Friesland Bank, is het Landgoed Oranjewoud met de tuin eromheen nu in bezit van de stichting FB Oranjewoud. Er worden tegenwoordig vooral zakelijke bijeenkomsten gefaciliteerd …

Tot slot nog een laatste foto van een kleurrijk hoekje in de tuin. De tuin en overtuin werden in landschapsstijl aangelegd, mogelijk door de vermaarde tuinachitect L.P. Roodbaard

– wordt vervolgd

Schaatsenrijders en ’n wespendief

Anderhalve kilometer ten westen van Dwarsgracht passeerden we het fietspontje van Jonen. We lieten het pontje rechts liggen en koersten hier vandaan in zuidelijke richting over de Walengracht …

Al snel voeren we langs een paar borden die waarschuwden voor de nadering van een zelfbedieningsstuw. Iets verderop vond Jetske een mooi plekje om even voor anker te gaan voor een bakje koffie en een eerste broodje …

Al snel werd ik gedwongen om mijn lunch te onderbreken. Vlak voor de boot zat een grote schaatsenrijder volkomen roerloos zijn eigen spiegelbeeld te bestuderen, zo leek het. Ik had nog maar nauwelijks een foto gemaakt, toen er een tweede schaatsenrijder in beeld verscheen. Toen ik ’s avonds de foto’s op de pc bekeek, zag ik dat de tweede schaatsenrijder de eerste al had besprongen, voordat ik de derde foto kon maken … 🙂

Intussen verschenen er ineens wolken aan de lucht. Enige tijd later werd het zelfs even wat rillerig. “Het zal toch niet gaan regenen …?” vroeg Jetske. “Ik sluit niks uit in deze tijd van klimaatverandering,” antwoordde ik lachend. Het bleef droog, en het werd alleen maar warmer …

Terwijl we onze tocht vervolgden, meende ik na enige tijd een bruine kiekendief te zien vliegen. Hij was ver weg, maar ik probeerde er op goed geluk toch maar wat foto’s van te maken. Nadat ik kort daarvoor al was verrast door de actie van de schaatsenrijders, werd ik ook door deze vogel ’s avonds nog eens verrast. Toen ik Obsidentify erop los liet, beweerde die dat het een wespendief was. Dat vond ik wel mooi nieuws, want daarmee kan ik weer een nieuwe soort aan mijn archief toevoegen …

Langs pas gemaaide hooilanden, die werden afgewisseld met rietlanden en bosschages, voeren we over de Vaartsloot rustig verder in de richting van de Beulakerwijde …

Toen we hier vorig jaar langs kwamen, moesten we de stuw zelf laten zakken om door te kunnen varen. Om de een of andere reden was de installatie deze keer buiten werking …

– wordt vervolgd

De Deelen deels afgesloten

Een van de tussenstops die ik donderdag tijdens mijn ritje maakte, was bij natuurgebied De Deelen. Dit is een afgegraven veengebied ten noorden van Heerenveen, waar na de turfwinning een gebied met een mengeling van water, riet, moerasbosjes en smalle graslanden overbleef. Al een jaar of 15 maak ik daar regelmatig eens een fotokuiertje …

De laatste tijd is dat er niet echt meer van gekomen, en dat ligt in dit geval meer aan het gebiedsbeheer dan aan mij. “Het gebied is slecht toegankelijk voor mindervaliden,” aldus de website, maar dat wist ik natuurlijk al. Het is een veengebied met natte paden en veel – vaak nogal gladde – bruggetjes. De afgelopen maanden zijn zelfs die natte paden en gladde bruggetjes echter niet meer toegankelijk …

Aan het al wat verweerde plastic is duidelijk te zien dat deze aankondiging er al langer hangt dan gisteren en eergisteren. En daar begin ik zo langzamerhand eerlijk gezegd een beetje van te balen, want er raken op deze manier stukje bij beetje steeds meer mooie wandelgebieden buiten mijn bereik …

Dus … @boswachterRoel of meer algemeen @Staatsbosbeheer … Ik weet dat jullie krap in het geld en de vrijwilligers zitten, maar het wordt wel tijd dat deze werkzaamheden zo langzamerhand eens worden uitgevoerd, lijkt me. Na verloop van tijd is het een kwestie van prioriteitstelling, zodat ik en ander bezoekers  binnenkort misschien weer eens wat meer zien dan die ene zwaan en het groepje eenden die zich bij het eerste bruggetje ophouden …

In ’t spoor van de reuzen

De reuzen van Royal de Luxe hadden het weekend voorafgaand aan onze stadswandeling hun sporen achtergelaten in Leeuwarden …

Een breed scala aan borden en verwijderd straatmeubilair lieten zien dat de binnenstad het weekend goeddeels afgesloten was geweest voor verkeer …

Ik heb nog wel even overwogen om er naar toe te gaan, maar kijkend naar de mensenmassa die er op de been was, heeft Aafje me daar volkomen terecht van weten te weerhouden. Ik moet er niet aan denken om daar tussen te staan …

Vanaf het dakterras van onze datsja heb ik de reuzen zondagmiddag nog wel kunnen uitzwaaien tijdens hun boottocht in de richting van Bartlehiem. Daar gaat de duiker …

Wij gingen op mijn verzoek op pad naar die andere Leeuwarder reus, de Achmeatoren die met zijn 26 verdiepingen 114,6 meter boven de stad uitrijst …

 

De sloop van een boomwal

Nadat ik in het begin vooral de herinrichtingswerkzaamheden aan de oostkant van het Weinterper Skar had gevolgd, heb ik me vorige week woensdag tussen de buien door eens gericht op de westelijke kant. Ook aan die zijde is de Nije Heawei afgesloten voor alle doorgaande verkeer …

161102-1111x

Verder leek er in eerste instantie weinig aan de hand, maar dat veranderde zodra ik voorbij de eerste flauwe bocht in de weg was. Om van het gebied aan de noord- en de zuidkant van de weg weer een geheel te maken, werd een complete boomwal aan de noordkant van de weg verwijderd …

Het groffe werk werd gedaan met de rupskraan. Met meer of minder geweld werden de bomen uit de grond getrokken. De man met de kettingzaag zorgde voor de verdere verwerking …

161102-1143x

Het gaat me nog steeds aan het hart om te zien hoe mens en machine mijn favoriete natuurgebied te lijf gaan. Maar eerlijk is eerlijk, naar mate de werkzaamheden vorderen en de nieuwe contouren van het Weinterper Skar beter zichtbaar worden, krijg ik langzaam maar zeker meer begrip voor hetgeen Staatsbosbeheer voor ogen staat …

Voordat ik It Skar weer achter me liet, heb ik mijn blik nog een keer over het zuidwestelijke deel van het gebied laten gaan. Dit open heidegebied aan de zuidkant van de Nije Heawei gaat straks zonder hindernissen over in het open gebied aan de noordkant van de weg, en dat heeft toch ook wel wat …

161102-1148x

Zwaar materieel op de hei

Maandag heb ik hier al even laten zien, dat ‘vrij wandelen’ momenteel niet meevalt in het Weinterper Skar. Toch heb ik het er op die mooie maandagmiddag op gewaagd om de zuidkant van het Weinterper Skar even in te trekken …

161031-1439x

Er wordt intussen niet meer alleen aan de weg gewerkt, maar ook aan de aanleg van het nieuwe pad, dat binnenkort als alternatief voor de Nije Heawei gaat dienen. Tot aan het hek was daar weinig van te merken …

161031-1459x

Om een pad door de heide te banen, wordt er een strook heide geplagd. Die toplaag wordt met een rupskraan afgegraven en met behulp van een tractor met dumper afgevoerd om elders in het gebied opnieuw te worden gebruikt …

161031-1443x

Precies ter hoogte van we werkzaamheden ligt al enige jaren een omgevallen boomstam, die kon mooi als zitplaats dienen om het werk eens rustig te aanschouwen. Door biesgras en spinnenwebben had ik een mooi zicht op de kraan …

161031-1452x

Intussen bleef de tractorbestuurder af en aanrijden om zijn vrachtjes te halen en elders weer te lossen …

161031-1456x

Nadat deze zware jongen opnieuw was gepasseerd, kon ik de volle breedte van het pad benutten om terug te lopen. Het eerste stuk ging prima, maar eenmaal bijna weer bij de Nije Heawei en op het laatste stuk van die weg naar de auto was het weer een glibberpartij …

161031-1454x

Vrij wandelen …

Vrij wandelen op wegen en paden in het Weinterper Skar …

161028-1346x

Maar nu misschien toch maar even niet …

161028-1345x

De paden hebben eerst hun beste tijd even gehad, en zware tractoren denderen van hot naar her …

161028-1347x