Nadat we eerder al een aantal oude, roestige golfmachines in het Waterloopbos hadden zien staan, zijn we nu aangekomen bij een rij van zeven gerestaureerde golfmachines. In de hoogtijdagen had het Waterloopkundig Laboratorium hier de beschikking over 40 golfmachines. Er konden golven met verschillende hoogten en snelheden mee nagebootst worden. Een bewegend schot aan de voorkant van de machine, het zogenaamd ‘golfschot’ zorgde voor de golfbewegingen …
Dit gerestaureerde model is voor 16 verschillende onderzoeken gebruikt. Zo werd hier o.a. onderzocht hoe groot en zwaar de betonblokken moesten zijn voor de Brouwersdam, het zevende bouwwerk van de Deltawerken in Zuid-Holland en Zeeland …
Ze zijn teruggebracht in werkende staat, zodat er af en toe demonstaties mee gegeven kunnen worden voor het publiek. Zo blijft zichtbaar wat voor werk hier van 1952 tot 1995 werd gedaan …
Terwijl we door de kijkgaten het komen en gaan van de vogels voor de hut in de gaten hielden, was er ook achter de wand naast het vlonderpad iets gaande. Verschillende keren hoorde we daar kort en duidelijk een vogel zingen of roepen. Hoe we ook zochten, hij bleef verborgen in het dichte bladerdek van de struiken achter de wand …
Op en boven het meertje bleef het donker. De grote bladeren van de waterlelie en de gele plomp deinden zacht op en neer op de lange golfslag rond de vogelkijkhut. Een paar futen leken een late balts voor ons te willen opvoeren, maar daar bleek al snel niets van terecht te komen …
De zwarte stern en het visdiefje vlogen zo ongeveer om de beurt voor de vogelkijkhut langs. Tot eind vorig jaar was ik al blij, wanneer ik met de Canon SX70 HS af en toe eens een scherpe foto maakte van zo’n snelle passant. Met de Sony RX10 gaat dat allemaal een stuk beter. Vooral met de laatse foto ben ik erg blij …
Het skûtsjesilen kwam dit jaar met horten en stoten op gang. Na twee massale valse starts volgde zaterdag 5 augustus een mooie eerste wedstrijd. De 2e en 3e wedstrijd bij De Veenhoop en Earnewâld werden afgelast i.v.m. de weersomstandigheden. Vanaf woensdag is het skûtsjesilen echt op gang gekomen met spannende wedstrijden en met dagelijks één of meerdere valse starts …
Gisteren kreeg ik mail van ‘Andere Jan’, een stille volger die me zo af en toe eens een mooie fotoserie stuurt van een gebeurtenis in Fryslân. Een mooi voorbeeld daarvan was een serie van de Tall Ship Races Harlingen in juni 2014.
Zaterdag was Jan naar het skûtsjesilen bij Stavoren geweest. Daar heeft hij een aantal foto’s gemaakt van de mooie en spannende wedstrijd op het IJsselmeer, die uiteindelijk werd gewonnen door het skûtsje van Grou. Dankjewel, Andere Jan, het wordt gewaardeerd!
Om een indruk te geven van de publieke belangstelling, stuurde Andere Jan nog een foto mee van van de goed gevulde dijk bij Stavoren, die jaarlijks als tribune dient. Voor het schamele bedrag van € 3,00 heb je bij het skûtsjesilen een prachtige middag met een mooie mengeling van Friese sport en cultuur …
Ook voor de thuisblijvers is het skûtsjesilen goed te volgen. De wedstrijden worden de komende twee dagelijks vanaf 14:00 uur live uitgezonden door Omrop Fryslân op radio, tv en online.
Alle wedstrijdverslagen en foto’s kun je hier lezen en bekijken: SKS skûtsjesilen 2023
We hebben in Fryslân enkele bijzondere dierenrassen. Het meest bekend is waarschijnlijk het Friese paard, het meest bijzonder is zonder meer het Friese stamboek dijkschaap. Fietsend langs de dijk passeerden we nogal wat van die wonderlijke schapen. Aan het eind van dit logje kom ik hier nog op terug. Hieronder zie je er alvast eentje lekker in zon en wind op de dijk liggen.
Na een half uurtje kwamen we op het punt waar we de zee de rug toe moesten keren om onze tocht landinwaarts te vervolgen. Nog even een laatste rondblik over winderige Waddenzee …
◊
◊
En dan nog even een kleine ‘terzijde’ …
De Friese troubadour Pieter Wilkens heeft een ode gebracht aan het Friese dijkschaap, ‘It dykskiep’, waarvan je hieronder een live uitvoering kunt bekijken en beluisteren. Een Nederlandse vertaling van de tekst, waarin het dijkschaap nader wordt beschreven, kun je hier lezen: Vertaling ‘Dykskiep’ …
Hopelijk heeft Ciara bij de meesten van jullie weinig of geen schade aangericht. Dat dat niet overal is gelukt, is op het weblog van mijn fotomaatje te zien, daar werd een appelboom wat al te innig geknuffeld door Ciara: ‘Schade door winterstorm Ciara’.
Zelf heb ik gelukkig geen foto’s kunnen maken van stormschade in de tuin. De enige zichtbare schade bestaat uit wat loshangende twijgjes aan de onderkant van het duivennest in de hazelaar. Dat is de moeite van het fotograferen niet echt waard …
Omdat mijn benen vandaag een draagkracht van naar schatting 0.5 hebben, laat ik het even bij een paar foto’s uit het archief. Deze foto’s heb ik aan de noordkant van de Leijen (Google Maps) gemaakt op een onstuimige dag in februari 2008 …
Stormy Monday – 2
Stormy Monday – 3
Stormy Monday – 4
Buiten is het nog steeds rûzich, binnen is het met bijpassende muziek goed toeven …
Voordat ik aan mijn foto’s van het grootste model in het Waterloopbos toe kom even een stukje geschiedenis …
Dit grootste model, de Deltagoot, werd tussen 1978 en 1980 gebouwd. De Deltagoot is een enorme betonnen bak van 240 meter lang, 5 meter breed en 7 meter diep. Deze afmetingen waren van belang omdat de Deltagoot gebruikt werd om de Oosterscheldekering te testen. Omdat kleine ontwerpfouten na uitvoering op de benodigde grote schaal rampzalige gevolgen kunnen hebben, wilde men de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen …
aanleg van de Deltagoot 1979 (foto: Wikipedia)
Het water dat voortdurend met veel geweld tegen de wanden beukte, kwam uit een speciaal voor dat doel geslagen grondwaterput. Een bewegende wand functioneerde als hydraulische golfmaker, waarmee golven van drie meter hoog konden worden gemaakt als bij een westerstorm. Hiermee zijn o.a. onderzoeken en testen uitgevoerd naar de gigantische pijlers in de stormvloedkering voor de Oosterschelde …
Met de ingebruikname van de Oosterscheldekering op 4 oktober 1986 was de stormvloedkering voltooid en Zeeland veilig. De Deltagoot had het belangrijkste werk waarvoor hij was gemaakt achter de rug, maar hij bleef nog jarenlang in gebruik. Medewerkers van het Waterloopkundig Laboratorium, dat inmiddels is opgegaan in Deltares, bleven er nog lang onderzoek doen met zand, beton, steen en ander materiaal om te testen of diverse dijkontwerpen en -bekledingen bestand zouden zijn tegen de invloeden van wind en water. Deltares heeft inmiddels in Delft een nieuwe Deltagoot laten bouwen, waarmee golven van ruim 4 meter hoog kunnen worden gemaakt.
Op de onderstaande video zie je de Deltagoot in actie, je kunt hier mooi zien hoe de golven worden opgezweept:
Natuurmonumenten, de huidige eigenaar van het Waterloopbos, heeft van de lange goot een enorm Deltamonument laten maken. Van dat monument zal ik vanaf morgen vier fotoseries publiceren, zoals de vaste volgers dat ook gewend zijn van mijn bezoeken aan de Ecokathedraal. Hier alvast een voorproefje, de rest volgt de komende 4 dagen …
Afanja's Weblog 