Nadat de wulp uit zicht was verdwenen, brak de lucht even open. Terwijl ik de eerste voorzichtige zonnestralen verwelkomde, werd mijn aandacht weer getrokken door de grutto. Die had zijn dikke dampaal intussen verlaten en vloog een paar maal luid roepend om me heen …
Nadat hij al eens in de buurt van zijn vermoedelijke partner in het weiland was neergestreken, maakte hij na een volgend rondje een perfecte landing op een paaltje iets verderop …
Vanaf het paaltje leek hij iets in de richting van zijn vrouwtje te roepen. Ik heb eventuele verdere ontwikkelingen niet afgewacht en ben in de auto gestapt om nog even in de Jan Durkspolder te kijken …
Nadat ik donderdagochtend mijn burgerplicht had gedaan in het stembureau, heb ik even een ritje gemaakt naar Earnewâld en omgeving …
In de buurt van It Útein heb ik even een tussenstop gemaakt om eens om me heen te kijken. In zuidoostelijke richting was een bui te zien waar ik geen last meer van zou krijgen. Vanuit het zuidwesten kwamen dreigende wolken dichterbij, maar voorlopig was het nog droog. Terwijl ik wat foto’s maakte van het landschap en de wolken, verscheen er een grutto in beeld …
Ik besloot de grutto te volgen, en daarbij was ik weer niet ongelukkig. Hij landde niet ver bij me vandaan op een dikke dampaal. Daarna kreeg ik ter plekke nog een paar aangename verrassingen voorgeschoteld …
Na de ontmoeting met de roodborsttapuit, vervolgde we onze route over de smalle landweg in de Surhuizumermieden. Al snel troffen we een volgende vogel die wel even wilde poseren …
Aan de rechterkant van de weg was een grutto bezig om zijn dagelijkse kostje bij elkaar te scharrelen in een mooi stuk kruidenrijk grasland met veel paarden bloemen. Het was een lust voor het oog …
Nadat ik donderdagochtend in de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ aan de Leijen een tijdlang had zitten genieten van de zwarte sterns, ben ik zoals ik wel vaker even doorgereden naar de Jan Durkspolder …
Daar kon ik echter niet komen, omdat de brug afgesloten was. Waarschijnlijk is de gammele polderbrug eindelijk vervangen. Dat hoop ik deze of volgende week te ontdekken. Omdat ik in de Jan Durkspolder niet terecht kon, heb ik een ommetje gemaakt naar de hooilanden ten noorden van Earnewâld. En daar kreeg ik geen spijt van …
Ik was het doodlopende weggetje nog maar nauwelijks honderd meter in gereden of er vloog al een grutto op, die meteen een paar maal luid roepend laag over de auto dook. Ik wist genoeg en zette de auto meteen in de berm. De grutto landde eerst pal naast me op een dampaal. Daarna dook hij het lange gras in. Even later kwam hij tevoorschijn met zijn partner en hun kuiken. Is het niet prachtig!?
Ieder aan een kant van hun kuiken hielden de ouders de omgeving scherp in de gaten. Lang duurde de show niet, al snel leidden pa en ma hun kuiken weer naar het lange gras. Hopelijk redt dit kuiken het om volwassen te worden, want de kuikenoverleving van grutto’s moet omhoog …
Mijn dag kon al na het zien van de zwarte sterns bij de Leijen al niet meer stuk, het treffen met dit prachtige drietal dat ook op de Rode Lijst staat, maakte het helemaal af! 🙂
Voor de jaarlijkse foto van een grutto op een paal ben ik twee weken geleden weer eens naar de Surhuizumermieden gereden. Het was hier met 21,2°C de eerste warme dag van het jaar, het was alleen jammer dat de lucht wat melkachtig wit bleef die dag …
Tijdens een rondje door het gebied, zag ik op een bepaald moment een grutto op een paal met een van de welbekende bordjes ‘Vogelbroed- en rustgebied’ staan. Rustig liet ik de auto in de berm uitrollen, maar voor de grutto was dat kennelijk nog niet rustig genoeg. Luid roepend vloog hij op …
Dat voorbeeld werd vrijwel meteen gevolgd door een paar andere grutto’s, die uit het lange gras opvlogen. Ik werd duidelijk als een onruststoker gezien, daarom besloot ik maar gebruik te maken van de gelegenheid door een betere positie in te nemen. Even later keerde de rust terug en streek de grutto weer op zijn paal neer …
Op diverse plaatsen in het noorden wordt de grutto dit jaar een luid en duidelijk ‘Welkom thuis’ toegeroepen vanaf spandoeken in het boerenland. Het maakt onderdeel uit van het ‘Aanvalsplan grutto’ …
85% van alle grutto’s broedt in Nederland en meer dan 60% in het noorden. Zonder extra bescherming verdwijnt onze nationale vogel en blijft er van de bonte weide niks meer over. Het gaat bar slecht met de grutto. Sinds 1970 zijn we 75% van alle Nederlandse grutto’s kwijtgeraakt. De voortplanting is te laag en ze krijgen hun kuikens niet groot …
Door menselijk ingrijpen staat de biodiversiteit onder druk. Het ecosysteem van bodemleven, flora, insecten en vogels is uit balans geraakt. Dit droge voorjaar maakt het er voor de grutto ook al niet beter op. Probeer in die harde grond maar eens een lekker hapje te pakken te kringen. En dan kun je wel goede sier maken met ‘Welkom thuis grutto’, maar als je dan in april al met zware machines het land op gaat om te maaien of wat dan ook, dan is die leuze slechts schone schijn, volgens mij …
Bij het plasdras-land in de Surhuizumermieden heb ik twee weken geleden een paar foto’s van de grutto maken. Maar ook daar leek het aantal grutto’s niet zo gek groot. Als er niet snel heel veel meer boerenland geschikt gemaakt wordt voor de grutto, met meer plasdras, meer kruidenrijk gras en later maaien, dan vrees ik dat de grutto reddeloos verloren is …
Niet alleen de aanblik van al die weidevogels is mooi, ook de lokroepen van de verschillende vogels vind ik prachtig. Die vogelzang voert me elk jaar weer terug naar mijn kinderjaren, toen die geluiden rondom niet van de lucht waren …
Het was een drukte van belang op en boven het plas-drasland. Vooral kieviten en grutto’s waren goed vertegenwoordigd, maar er zaten ook wat eenden tussen. In tegenstelling tot voorgaande jaren heb ik er vorige week jammer genoeg geen kemphanen gezien …
De meeste vogels bleven op grote afstand, maar een enkele grutto vloog mooi binnen bereik van mijn camera voorbij. Onze nationale vogel … mooi, hè …
Afanja's Weblog 