Zodra we bij de eerste oversteekplaats dwars door de oude Deltagoot naar de andere kant van het bijzondere bouwwerk gelopen waren, wachtte daar een grote hoeveelheid paarse lupinen op ons. Zouden ze dat dan bedoelen met de paarse route …?
Voorbij de oversteek sloegen we linksaf om onze weg in noordoostelijke richting langs de oude Deltagoot te vervolgen. Terwijl Jetske haar fototas voortrolde, liet ik me lekker rollen door Whilly …
Na een paar minuten stonden we voor een bruggetje met daarvoor een korte trap. Gelukkig hoefden wij die kant niet op, maar ik ben wel even afgestapt om een foto te maken van het uitzicht over de watergang …
Op het moment dat ik met mijn lens bij deze mooie paarse krokus naar binnen wilde duiken, klauterde er een goed van stuifmeel voorziene bij tegen de binnenkant van één van bloembladeren omhoog. Ga maar vriend, bestuif maar dat het een lieve lust is …
Ik ben zo ver mogelijk naar binnen gedoken om me even te verwonderen over de schoonheid die zo’n kleine kwetsbare bloem herbergt. In de header kun je dat nog net een stapje groter bekijken …
“Het liefst staat de struikveronica op een beschutte plek in een koele omgeving,” zo lees ik. Wel, met een gemiddelde temperatuur van -1.9 °C deze week, is dat wel aardig gelukt …
In de volgende alinea lees ik: “De struikveronica is groenblijvend, maar in beginsel niet winterhard. Gelukkig kan ze niet al te strenge winters prima overleven. Bij flinke vorst (meer dan -10 °C) heeft de plant wel bescherming nodig.” Kouder dan -8,2 °C is het hier deze week nog niet geweest. Dus eh … ik weet niet of ik dit weekend nog wel op de schaats kom, maar onze Hebe zal de winter wel overleven … 😉
Afanja's Weblog 